Odmjeravanje snaga između Zapada i Rusije
17. septembar 2017
Kada se Kremlj žali na navodno agresivne poteze NATO-a na ruskoj granici, bira prilično oštre riječi: Posebno je omiljeno poređenje sa „Trećim rajhom" ili „Operacijom Barbarossa", odnosno njemačku invaziju na Sovjetski savez 1941. No, vlastitu vojnu vježbu s druge strane ocjenjuju kao defanzivnu i prijateljsku. Vlastito pokazivanje mišića – a ništa drugo nije marširanje nadomak evropske granice - trebalo bi doprinijeti miru u svijetu, koji je kod evropskih susjeda navodno ugrožen. Upravo to odgovara krutoj komunikacijskoj strategiji Kremlja. No, sa zapadne strane se savjetuje da se ne pretjeruje u reakcijama i suprotstavi svakom napadu panike: nema ni najmanje naznake da bi Moskva pod pokrićem vojne vježbe mogla pripremati ofanzivu na baltičke zemlje.
Prava opasnost tek indirektno prijeti Evropi – upravo zato što ovakve vojne vježbe samo hrane međusobno nepovjerenje. Najbolji primjer za to je prepirka oko brojeva: Ukoliko u vojnoj vježbi učestvuje više od 13 000 vojnika, međunarodno zakonodavstvo predviđa obavezno prisustvo posmatrača, ali i nadrzorne letove. Kako bi to izbjegla, Rusija je uključila 12 700 vojnika. Zapadna Evropa računa sa 100 000. Sa brojkama se može manipulirati, jer NATO ne može Moksvi viriti u karte.
Problem za Kremlj je to što se ova debata ne dešava izvan konteksta. Rusija je uzela dio Ukrajine i to smatra legalnim. Negira da je započela rad u istočnoj Ukrajini. Finansira desničarske populiste u Evropi, te i to poriče. Preplavljuje Evropu sa fake news (lažnim vijestima), a tvrdi suprotno. S obzirom na sve to, predsjednik Putin se ne bi trebao čuditi kada susjedi Zapad čine pomalo nervoznim.
Vjerovatno je upravo to cilj prvog čovjeka Kremlja, koji više ne priželjkuje ništa više od toga da Zapad prestane trivijalizirati Rusiju. Sa velikom vojnom vježbom, Putin hrani svoje, ali i rusko samopouzdanje.
On prihvata da će mu u budućnosti biti teško da se požali na navodno zveckanje oružjem NATO-a na ruskoj granici. Sa Zapadom se slaže u jednom – da kod Evropljana raste nepovjerenje, što je opasno za obje strane.