Γερμανία. Ποδόσφαιρο και πολιτική ψάχνουν αναμορφωτή

«Αγαπητοί φίλοι. Κάποια στιγμή θα ερχόταν η μέρα. Είναι τώρα που πρέπει  να πω αντίο στην εθνική ομάδα». Με τα λόγια αυτά ο Μάνουελ Νόιερ, ο 38χρονος πια τερματοφύλακας της Εθνικής Γερμανίας ενημέρωσε από το Ίνσταγκραμ για την απόφασή του να αποχωρήσει από την ομάδα με το εθνόσημο. Μετά από 15 χρόνια κάτω από τα δοκάρια και έχοντας την τύχη να κερδίσει τον κορυφαίο τίτλο που ονειρεύεται κάθε ποδοσφαιριστής.

«Ζήσαμε πολλά όμορφα, αλλά και άσχημα. Αλλά νομίζω το αποκορύφωμα το γνωρίζετε όλοι: Τη νίκη στο Μαρακανά απέναντι στην Αργεντινή, που μας έκανε πρωταθλητές κόσμου».

Οι τέσσερις σωματοφύλακες φεύγουν

Η αποχώρηση του Νόιερ σηματοδοτεί ένα τέλος εποχής. Έρχεται ως συνέχεια και άλλων «αντίο στην Εθνική». Λίγες μέρες νωρίτερα ο Ιλκάι Γκιντογάν, ο τουρκικής καταγωγής αρχηγός της Εθνικής Γερμανίας έκανε γνωστή αντίστοιχη απόφαση.

Έτσι συμπληρώθηκε μια τετράδα, αφού πριν ακόμα από το Euro 2024 της Γερμανίας είχαν ανακοινώσει ότι θα σταματήσουν να φορούν την φανέλα με τον αετό δύο ακόμα παγκόσμιοι πρωταθλητές του 2014. Ο μαέστρος της ομάδας Τόνι Κρόος και ο Βαυαρός Τόμας Μίλλερ, που πάντα φρόντιζε με το χιούμορ του για το καλό κλίμα στα αποδυτήρια.

Η καριέρα του, όπως την περιέγραψε στον δικό του αποχαιρετισμό ακούγεται για πολλούς να κυλά παράλληλα με την ιστορία της σύγχρονης Γερμανίας: «Όταν πριν από 14 χρόνια έκανα το πρώτο μου παιχνίδι δεν τολμούσα να τα ονειρευτώ όλα αυτά. Μεγαλειώδεις νίκες και πικρές ήττες. Σωριασμένοι κάποιες στιγμές στη γη, για να ξανασηκωθούμε και πάλι. Ανταγωνιζόμενοι τους καλύτερους παίκτες στον κόσμο, δίπλα σε φανταστικούς συμπαίκτες»

Ο Σολτς και ο Νάγκελσμαν

Ίσως καμιά άλλη εξέλιξη, ανεξαρτήτως προέλευσης και κοινωνικού τομέα να μην κάνει τον μέσο Γερμανό να συνειδητοποιήσει πόσο έχουν αλλάξει οι καιροί. Οι τέσσερις αποσυρθέντες μπορούν να θεωρηθούν ως προϊόντα ενός ποδοσφαιρικού «πρότζεκτ», που ξεκίνησε ουσιαστικά μαζί με το Μουντιάλ του 2006.  Τότε που εν μέσω ενθουσιασμού οι Γερμανοί απέκτησαν αιφνιδίως ένα «καλό πρόσωπο» παγκοσμίως.

Η επιτυχία του 2014 συνέπεσε με την εποχή που το Βερολίνο καθόριζε τις τύχες της Ευρωζώνης και ο Μπαράκ Ομπάμα θεωρούσε την Άνγκελα Μέρκελ ως την πιο σοβαρή του συνομιλήτρια παγκοσμίως. Όλα αυτά μοιάζουν σήμερα πολύ πιο μακρινά και ας έχει περάσει μια δεκαετία μόνο. Μετά το 2014 λες και υπήρξε μια επανάπαυση και μια αυταρέσκεια, που δεν άφησε να έρθουν άλλες επιτυχίες.

Ανανέωση επειγόντως

Τώρα ο Ομοσπονδιακός Τεχνικός, Γιούλιαν Νάγκελσμαν, αναλαμβάνει το δύσκολο έργο της ανανέωσης για να ξαναφέρει την ομάδα εκεί, που οι συμπατριώτες του θεωρούν ότι πρέπει να βρίσκεται. Δεν θα είναι εύκολο και θα χρειαστεί υπομονή, για να καλυφθούν οι συνέπειες από λάθος αποφάσεις και χαμένα χρόνια. Ακριβώς το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζει όμως και η πολιτική ηγεσία της χώρας. Άλλοτε από υπεροψία και άλλοτε από ευθυνοφοβία η ανανέωση δεν αποτέλεσε προτεραιότητα των κυβερνήσεων από τη μεγάλη χρηματοπιστωτική κρίση και μετά. Αυτή η κυβέρνηση Σολτς μοιάζει για πολλούς ήδη πολύ φθαρμένη και με εμφανείς τις φυγόκεντρες τάσεις για να αλλάξει ρότα. Πιθανότατα να χρειαστεί να περιμένουμε ως το φθινόπωρο του 2025 για να δούμε ποιος θα κληθεί να αναλάβει τον ρόλο του αναμορφωτή, ανάλογο με εκείνον που πέφτει στους ώμους του Νάγκελσμαν.