Η «βιομηχανία» των μετακλητών στην Ελλάδα

Στο πελατειακό κράτος στην Ελλάδα εστιάζει η εφημερίδα Tageszeitung. Σε ανταπόκρισή της από την Αθήνα υποστηρίζει ότι «στην Ελλάδα γιγαντώνεται o νεποτισμός. Στη διάρκεια της θητείας του ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης έχει δημιουργήσει μία πραγματική βιομηχανία κρατικών λειτουργών. Ποτέ άλλοτε δεν υπήρχαν τόσοι πολλοί μετακλητοί υπάλληλοι». Η έννοια του μετακλητού είναι άγνωστη στο γερμανικό κοινόκαι η εφημερίδα του Βερολίνου εξηγεί: «Πρόκειται για έναν κρατικό υπάλληλο, φιλικά προσκείμενο στο κυβερνών κόμμα. Όσο εκείνο κυβερνά, παραμένει κρατικός υπάλληλος. Όταν το κόμμα χάνει την εξουσία, χάνει και αυτός τη δουλειά του. Στην πραγματικότητα οι μετακλητοί είναι καθαρή σπατάλη χρημάτων, καθώς η Ελλάδα, μία χώρα δέκα εκατομμυρίων κατοίκων, έχει σχεδόν 600.000 δημοσίους υπαλλήλους. Οι θέσεις (των μετακλητών) αμείβονται με μισθούς παχυλούς για τα ελληνικά δεδομένα συν τα επιδόματα, οι απολαβές είναι σαφώς μεγαλύτερες από τις αντίστοιχες στον ιδιωτικό τομέα. Μία τόσο ονειρεμένη δουλειά προορίζεται κατά προτίμηση για συγγενείς ή κομματικούς στρατιώτες κάθε επαγγέλματος. Δεν έχει σημασία η προσωπική απόδοση και η επαγγελματική κατάρτιση. Το μόνο που μετράει είναι η επίδειξη πίστης και ο συγχρωτισμός με την εξουσία. Πρόκειται για μία κουλτούρα μετριότητας».

Στη συνέχεια ο ανταποκριτής της Tageszeitung γράφει ότι ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, «γόνος πολιτικής δυναστείας και ο ίδιος, ακολούθησε την παραδοσιακή συνταγή μετά τη νίκη του στις εκλογές και δημιούργησε μία πραγματική βιομηχανία μετακλητών. (…) Ποτέ άλλοτε δεν υπήρχαν στην Ελλάδα τόσοι πολλοί μετακλητοί. Η Μητσοτάκης είναι χειρότερος από όλους τους προκατόχους του, πολύ χειρότερος και από τον Τσίπρα, ο οποίος επίσης είχε εδραιώσει ένα σύστημα πελατειακών σχέσεων. Τον Ιούλιο του 2019, πριν αρχίσει η θητεία του Μητσοτάκη, υπήρχαν 1.710 μετακλητοί. Στα τέλη Οκτωβρίου του 2021 η κυβέρνηση Μητσοτάκη διέθετε 3.138. Σε αυτούς προστίθενται 1.641 πρόεδροι ή μέλη διοικητικών συμβουλίων σε άπειρα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου και ημι-κρατικούς οργανισμούς».

Συναγερμός για την πανδημία

Στα νέα μέτρα για την καταπολέμηση της πανδημίας και ιδιαίτερα της μετάλλαξης «Όμικρον» αναφέρεται ανταπόκριση από την Αθήνα για το δημοσιογραφικό δίκτυο RND. Μεταξύ άλλων διαβάζουμε: «Συναγερμός για τον κορωνοϊό στην Ελλάδα. Λόγω απροσδόκητα ταχείας εξάπλωσης της εξαιρετικά μεταδοτικής μετάλλαξης Όμικρον, η κυβέρνηση επισπεύδει μία σειρά μέτρων, τα οποία αρχικά είχαν προγραμματιστεί για τις αρχές Ιανουαρίου. Από την Πέμπτη εστιατόρια και μπαρ θα κλείνουν τα μεσάνυχτα. Οι επισκέπτες θα πρέπει να παραμένουν καθιστοί, ενώ δεν επιτρέπονται πάνω από έξι άτομα σε κάθε τραπέζι. Επιπλέον, επιβάλλεται απαγόρευση μουσικής και χορού. Για την Πρωτοχρονιά θα υπάρχει ωστόσο μία εξαίρεση: οι επιχειρήσεις εστίασης μπορούν να παραμείνουν ανοιχτές ως τις 2 το πρωί. Απαγορεύονται όμως τα πρωτοχρονιάτικα πάρτι, είτε σε ιδιωτικό, είτε σε δημόσιο χώρο. Σε κλειστά γήπεδα ή ποδοσφαιρικά στάδια θα επιτρέπεται η πώληση εισιτηρίων για αριθμό θεατών που δεν ξεπερνά το 10% της συνολικής χωρητικότητας, με ανώτατο όριο τα 1.000 άτομα».

Στην ανταπόκριση αναφέρεται ότι «περίπου το 70% των νέων κρουσμάτων αφορά την μετάλλαξη Όμικρον, η οποία εξαπλώνεται ραγδαία, ιδιαίτερα στο λεκανοπέδιο της Αθήνας, όπου ζει το 40% του πληθυσμού της χώρας. Στα τεστ που διενεργήθηκαν, το ποσοστό των θετικών αποτελεσμάτων ανήλθε σχεδόν στο 10%. Αυτό σημαίνει ότι έχει προσβληθεί από τον ιό ο ένας στους δέκα από όσους προσέρχονται για τεστ».

20 χρόνια ευρώ, ευκαιρία για γιορτή;

Την Πρωτοχρονιά συμπληρώνονται 20 χρόνια από την καθιέρωση του «ευρώ», του ενιαίου ευρωπαϊκού νομίσματος. Πρώτος απολογισμός από την Frankfurter Allgemeine Zeitung (FAZ): «Το ευρώ έχει φέρει πιο κοντά τα κράτη-μέλη της ευρωζώνης. Έχει απλοποιήσει σε πρακτικό επίπεδο ταξίδια και πληρωμές στο εξωτερικό. Ωστόσο, κάποιοι από τους αρχικούς ενδοιασμούς αποδείχθηκαν δικαιολογημένοι. Η ευρω-κρίση έδειξε πόσο σοβαρά προβλήματα μπορούν να ανακύψουν, όταν τα κράτη-μέλη διαθέτουν ένα κοινό νόμισμα, αλλά δεν ακολουθούν κοινή δημοσιονομική πολιτική. Ως υποκατάστατό της είχαν συμφωνηθεί οι κανόνες του Μάαστριχτ για το χρέος, οι οποίοι θα διασφάλιζαν διαρκή δημοσιονομική πειθαρχία υπό την απειλή κυρώσεων, αλλά γρήγορα αποδείχθηκαν αναποτελεσματικοί».

«Από την άλλη πλευρά», συνεχίζει ο σχολιαστής της FAZ, «η ανησυχία ότι το ευρώ θα ήταν λιγότερο ισχυρό από το γερμανικό μάρκο ήταν αδικαιολόγητη, τουλάχιστον μέχρι πρότινος. Για μεγάλο χρονικό διάστημα το ποσοστό πληθωρισμού στην ευρωζώνη ήταν χαμηλότερο από εκείνο στην εποχή του γερμανικού μάρκου. Για να είμαστε δίκαιοι βέβαια θα πρέπει να σημειώσουμε ότι ήταν διαφορετικό και το διεθνές περιβάλλον, καθώς ο πληθωρισμός παρέμενε χαμηλότερος και εκτός ευρωζώνης. Η σημερινή περίοδος ασυνήθιστα υψηλών πληθωριστικών πιέσεων αποτελεί μία ακόμη δοκιμή για το σύστημα. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) θα πρέπει να αποδείξει ότι διατηρεί την κατάσταση υπό έλεγχο, ακόμη και όταν ο πληθωρισμός επιμένει». 

Γιάννης Παπαδημητρίου