Ιταλοί μικρέμποροι σε κρίση

Οι Ιταλοί είναι γνωστοί σε όλον τον κόσμο για τα μοναδικά αριστουργήματα που φτιάχνουν με το χέρι και μάλιστα σε μια εποχή όπου η επέλαση της παγκοσμιοποιημένης, μαζικής παραγωγής δεν τους ευνοεί. Η νεαρή κοσμηματοποιός Νεγκάρ Αζάρ Αζάρι κατάφερε να βρει μετά βίας μία θέση πρακτικής άσκησης ώστε να ξεκινήσει τα πρώτα της επαγγελματικά βήματα.

Τα περίτεχνα κοσμήματα και άλλα αντικείμενα που μπορεί κανείς να δει στις προθήκες του καταστήματος της Αζάρι εντυπωσιάζουν. Κάθε κομμάτι είναι μοναδικό και αποτελεί προϊόν μεγάλης προσωπικής προσπάθειας, βάση μιας παλιάς φλωρεντίνικης παράδοσης. Για την επαγγελματική της επιβίωση χρειάζεται όμως στήριξη, όχι μόνο από πλούσιους πελάτες αλλά και από κρατικές επιχορηγήσεις.

Στο εργαστήρι του Τζουλιάνο Ρίτσι μία ειδική μηχανή τυπώνει σχέδια πάνω σε πλάκες ορείχαλκου. Οι πλάκες χρησιμοποιούνται στη συνέχεια για τη δημιουργία μικρών αποθηκευτικών ή απλώς διακοσμητικών κουτιών. Κάθε κατασκευή μπορεί να πάρει μέχρι και ένα μήνα. Δυστυχώς δεν έχει συνεχιστές για να μεταλαμπαδεύσει τις γνώσεις και την πείρα του.

Τα ψαλίδια της Πάολα Γκουέλι μετρούν πάνω από 40 χρόνια. Τα κληρονόμησε από τον ράφτη πατέρα της, ο οποίος κάποτε απασχολούσε μέχρι και 30 υπαλλήλους στην επιχείρησή του. Τη δεκαετία του 1950 ο κλάδος είχε πάνω από 4 εκατομμύρια μέλη. Σήμερα 700.000.

Παρά τη μεγάλη οικογενειακή παράδοση στο ράψιμο ρούχων, η Πάολα Γκουέλι και ο πατέρας της Ραφαέλο δεν είναι καθόλου αισιόδοξοι για το μέλλον του επαγγέλματος. Παρά τη μεγάλη ανεργία στην Ιταλία, ελάχιστοι νέοι άνθρωποι επιλέγουν αυτή τη δουλειά. Η οικονομική κρίση που μαστίζει την χώρα δεν αφήνει πολλά περιθώρια για ελπίδες.

«Η Ιταλία θα χάσει πολλά σημαντικά χέρια» λέει η Πάολα Γκουέλι σχετικά με την μεγάλη κρίση που βιώνουν σήμερα στην Ιταλία αντίστοιχες μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η κ. Γκουέλι, τόσο το κράτος όσο και οι επαγγελματικές ενώσεις δεν έχουν καταφέρει τις τελευταίες δεκαετίες να διασώσουν τον κλάδο, ούτε να δώσουν κίνητρα σε νέους.

Η αρτοποιία στην Ιταλία θεωρείται τέχνη. Οι επίδοξοι αρτοποιοί δεν έχουν να αντιμετωπίσουν μόνο τις οικονομικές δυσκολίες του επαγγέλματος, αλλά και την μαφία, η οποία ασκεί πιέσεις ιδίως στη Σικελία. Η οικογένεια Ντ' Aλοΐζι έχει καταφέρει να βγει αλώβητη από τη μάχη με τη μαφία, το ίδιο και ο παραδοσιακός φούρνος της.

Ο φούρνος Il Fornaio συνεχίζει την παράδοση των Ντ' Aλοΐζι με μεράκι. Πέρα από τον έλεγχο της τοπικής παραγωγής ψωμιού από τη μαφία, οι παραδοσιακοί φούρνοι αντιμετωπίζουν και τον ανταγωνισμό των μεγάλων αλυσίδων σουπερμάρκετ. Ωστόσο εκπρόσωποι του κλάδου παραμένουν αισιόδοξοι, πιστεύοντας ακράδαντα πως η ζήτηση για τον «επιούσιο» δεν θα χαθεί ποτέ.