Στο δικαστήριο γιατί... βοήθησαν πρόσφυγες

Για «συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση» και άλλα αδικήματα, όπως η ακρόαση ραδιοσυχνοτήτων του Λιμενικού, κατηγορούνται o Ιρλανδός Σιν Μπίντερ, η Σύρια πρωταθλήτρια της κολύμβησης Σάρα Μαρντίνι- πρόσφυγας και η ίδια-, καθώς και άλλοι ακτιβιστές, μεταξύ αυτών πολλοί Έλληνες. Η εφημερίδα Tageszeitung (TAZ) εστιάζει στον Σιν Μπίντερ, ο οποίος θα παραβρεθεί στη δίκη. «Την Κυριακή ο πρώην διασώστης πήρε το αεροπλάνο από το Λονδίνο για την Ελλάδα και αν δεν πάνε καλά τα πράγματα, θα κάνει χρόνια μέχρι να ξαναφύγει», αναφέρει το δημοσίευμα. «Ο Μπίντερ είναι ένας από τους 24 διασώστες, που από την Πέμπτη καλούνται να λογοδοτήσουν σε δικαστήριο της Μυτιλήνης. (...) Ο ηλικίας 27 ετών Ιρλανδός είχε συνεργαστεί το 2017 με την ελληνική ΜΚΟ Emergency Response Center. Προσπαθούσε να εντοπίσει σκάφη που εκπέμπουν SOS ανοιχτά της Λέσβου, για να διασώσει τους ναυαγούς. Την εποχή εκείνη είχαν πνιγεί στη θάλασσα εκατοντάδες άνθρωποι, προσπαθώντας να περάσουν στη Λέσβο από την Τουρκία».

Η εφημερίδα του Βερολίνου συμπληρώνει ότι, όπως επισημαίνουν η οργάνωση Oxfam και το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες, «και οι ίδιοι οι πρόσφυγες στην Ελλάδα παραμένουν στη φυλακή για όλο και μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Από το 2019 προβλέπεται ότι οι αιτούντες άσυλο μπορούν να φυλακίζονται για χρονικό διάστημα έως τριών ετών, μέχρι να εξακριβωθούν τα στοιχεία τους. Η διερεύνηση εναλλακτικών λύσεων, αντί για τη φυλάκιση, δεν είναι πλέον υποχρεωτική. Τον Ιούνιο του 2021 είχαν συλληφθεί περίπου 3.000 πρόσφυγες στην Ελλάδα, μία κατάσταση που θεωρείται ντε φάκτο δεδομένη, τονίζει η Oxfam».

«Δεν θα ξεχάσω τους ανθρώπους στη Λέσβο»

Η Σάρα Μαρντίνι προκαλεί και σήμερα το ενδιαφέρον των γερμανικών ΜΜΕ. Μαζί με την αδερφή της Γιούσρα, πρωταθλήτρια κολύμβησης κι εκείνη, κατάφεραν το 2015 να διασωθούν... κολυμπώντας, ανοιχτά της Λέσβου. Σήμερα ζουν στο Βερολίνο. Η Σάρα Μαρντίνι ξαναγύρισε στο νησί για να βοηθήσει άλλους πρόσφυγες, αλλά συνελήφθη από τις ελληνικές αρχές το 2018. Αφέθηκε ελεύθερη με εγγύηση, ενώ της έχει επιβληθεί απαγόρευση εισόδου στη χώρα, γι αυτό θα δικαστεί ερήμην, αν και η ίδια ήθελε να επιστρέψει στη Λέσβο. Σε συνέντευξή της στο Spiegel Online δηλώνει ότι δεν έχει καλές εμπειρίες με τα ελληνικά δικαστήρια: «Την πρώτη φορά που βρέθηκα στο δικαστήριο υπήρχαν διερμηνείς που δεν μιλούσαν ούτε καλά αγγλικά, μετέφραζαν λάθος. Αν δεν είχα δικηγόρο και δικό μου διερμηνέα, θα ήμουν χαμένη. Εκείνος ο πρώτος δικαστής μας αντιμετώπιζε σαν να είμαστε εγκληματίες. Είχε φοβηθεί πάρα πολύ».

Η σημερινή κατάσταση στο Βερολίνο δεν είναι εύκολη. Όπως λέει η Σάρα Μαρντίνι «είχα υποφέρει ψυχικά, πάρα πολύ. Από τον Μάρτιο του 2019 κάνω θεραπεία. Σήμερα είμαι 26 χρονών. Η θεραπεύτριά μου λέει ότι είναι σαν να υποφέρω από midlife-crisis στα 20 χρόνια μου. Δεν έχω εργαστεί. Διέκοψα το σχολείο, δεν κατάφερα να σπουδάσω. Δεν μπορούσα να προγραμματίσω το μέλλον μου, γιατί δεν ήμουν σίγουρη αν υπάρχει μέλλον. Η πληγή παραμένει ακόμη ανοιχτή».

Κι όμως, η Σάρα Μαρντίνι δεν ξεχνά την εγκάρδια υποδοχή που της επιφύλαξαν οι κάτοικοι της Λέσβου. Απαντώντας στο ερώτημα, εάν θα επέστρεφε στην Ελλάδα σε περίπτωση αθωωτικής απόφασης, λέει: «Σε κάθε περίπτωση. Σε μεγαλύτερη ηλικία θα ήθελα να αγοράσω ένα ξενοδοχείο στην Ελλάδα, μάλλον στη Λέσβο. Θα ήθελα να παντρευτώ στη Λέσβο. Είναι οι καλύτεροι άνθρωποι, που έχω συναντήσει ποτέ μου. Ποτέ δεν θα ξεχάσω, πώς συμπεριφέρονταν στους πρόσφυγες».

Διακοπές στο Μέτσοβο

Η Ελλάδα δεν είναι μόνο ήλιος και θάλασσα. Όλο και περισσότεροι ταξιδιωτικοί οδηγοί αναζητούν εναλλακτικούς προορισμούς. Το περιοδικό της εβδομαδιαίας εφημερίδας Die Zeit συνιστά μία επίσκεψη στο Μέτσοβο, την οποία μάλιστα συνδυάζει με εκδρομή στα Μετέωρα, αλλά και περιήγηση με ποδήλατο στην κοιλάδα του Αώου. Μετά από τόσες δραστηριότητες ο αρθρογράφος δεν μπορεί να αγνοήσει τους πειρασμούς της ελληνικής κουζίνας: «Πρέπει να δοκιμάσει κανείς το τοπικό τυρί μετσοβόνε. Παρασκευάζεται με αγελαδινό, πρόβειο και κατσικίσιο γάλα. Καθώς καπνίζεται, παίρνει τη χαρακτηριστική πικάντικη γεύση του. Δικαίως προστατεύεται από την ΕΕ, από το 1996».

Γιάννης Παπαδημητρίου