H χρυσή «Αγάπη» του Χάνεκε

Oι Κάννες φαίνεται να είναι η τυχερή πόλη του Μίχαελ Χάνεκε. Στη φετινή του «promenade» στην κοσμοπολίτικη Croisette απέσπασε για δεύτερη φορά μέσα στα τελευταία τρία χρόνια το Χρυσό Φοίνικα και μάλιστα παμψηφεί για την τελευταία ταινία του «Αγάπη». Το ενθουσιώδες χειροκρότημα και οι έπαινοι του προέδρου της φετινής επιτροπής, Νάνι Μορέτι, τόσο για τη σκηνοθεσία όσο και για τις μοναδικές ερμηνείες των πρωταγωνιστών, Εμανουέλ Ριβά και Ζαν-Λουί Τρεντινιάν , «έσωσαν το φετινό φεστιβάλ (…) επιβεβαιώνοντας σταθερές αξίες του κινηματογράφου», σύμφωνα με τη γαλλική εφημερίδα Libération.

Νατουραλισμός, κυνισμός και υψηλή τέχνη

Ο Χάνεκε χαρακτηρίζεται από μια μοναδική σκηνοθετική μαεστρία να αποτυπώνει με απέριττες, ρεαλιστικές έως συχνά ωμές κινηματογραφικές γραμμές τα καλά κρυμμένα μυστικά και αντιφάσεις της ανθρώπινης ψυχής.

Στην βραβευμένη επίσης με Χρυσό Φοίνικα ταινία «Η λευκή κορδέλα» (2009), ο Χάνεκε συγκλόνισε με την ασπρόμαυρη αφήγηση των καθημερινών ιστοριών ενός επαρχιακού γερμανικού χωριού κατά την αυγή του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η ταινία αποτελεί μια παραβολή για τις αιτίες του ναζιστικού φαινομένου και την αναζήτηση της ρίζας του ήδη στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο μέσα από ένα ενδελεχές ψυχογράφημα της τραγικότητας αλλά και της αθλιότητας της ανθρώπινης φύσης.

Ο 70χρονος, αισίως, Αυστριακός σκηνοθέτης είχε ήδη καθιερωθεί στην παγκόσμια κινηματογραφία από το 1997 με τη συνταρακτική ταινία «Παράξενα Παιχνίδια» (1997), η οποία μάλιστα μεταφέρθηκε εκ νέου στη μεγάλη οθόνη το 2008, αυτή τη φορά σε χολιγουντιανή εκδοχή. Στα «Παράξενα Παιχνίδια» ο Χάνεκε αποκρυπτογραφεί την παράνοια αλλά και τις τάσεις σαδομαζοχισμού του ανθρώπου μέσα από την ιστορία ενός ψυχοπαθούς που κρατάει σε ομηρεία μια ολόκληρη οικογένεια, βασανίζοντάς και εξευτελίζοντάς τους. Το κινηματογραφικό του ντεμπούτο εν έτει 1987 με την ταινία «Η έβδομη ήπειρος», μια τρίγλωσση παραγωγή σε αγγλικά, γαλλικά και γερμανικά σκιαγράφησε ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του '80 το γενικό πλαίσιο ρεαλισμού και κυνικότητας που επρόκειτo να τον καθιερώσει αργότερα στη συνείδηση του σινεφίλ κοινού.

Μια συγκινητική ιστορία πόνου και αγάπης

Ο Μίχαελ Χάνεκε γεννήθηκε στο Μόναχο το 1942 ενώ στη συνέχεια σπούδασε φιλοσοφία, ψυχολογία και θέατρο στη Βιέννη. Έχει ασχοληθεί εκτός από τη σκηνοθεσία και με την ηθοποιία αλλά και την κινηματογραφική κριτική. Από το 1982 είναι παντρεμένος με τη σύζυγό του Σουζάνα, στην οποία και αφιερώνει την τελευταία του ταινία «Αγάπη».

Στην «Αγάπη» ο Χάνεκε κάνει στροφή, θεματική αλλά και αισθητική. Μακριά από τη βία και τα ωμά μοτίβα, στη βραβευμένη με Χρυσό Φοίνικα «Αγάπη» μιλάει για την αγάπη και το γήρας, τον αναπόφευκτο πόνο για τη χαμένη νιότη αλλά και την επιμονή για ζωή μπροστά στο θάνατο. Με δωρικό ύφος και τις εξαιρετικές ερμηνείες του Ζαν-Λουί Τρεντινιάν και της Εμανουέλ Ριβά (81 και 85 ετών αντίστοιχα) αποτυπώνει την ιστορία αγάπης μεταξύ ενός γηραιού ζευγαριού πρώην καθηγητών μουσικής, όταν η σύζυγος αρχίζει να πάσχει από άνοια μετά από ένα εγκεφαλικό.

«Από τη στιγμή που ο άνθρωπος φτάνει σε μια προχωρημένη ηλικία, πρέπει να συμφιλιωθεί με την ιδέα της απώλειας αγαπημένων του προσώπων. Είναι μια φυσική εξέλιξη» δήλωσε ο Χάνεκε στις Κάννες μιλώντας για την επιλογή αυτού του θέματος. Ένα διαφορετικό θέμα που αναμένεται να αγγίξει το κοινό στις κινηματογραφικές αίθουσες και πέρα από τη γαλλική Ριβιέρα.

Dpa/ Dapd/ Δήμητρα Κυρανούδη

Υπεύθυνος σύνταξης: Στέφανος Γεωργακόπουλος