O φιλεργατικός Σολτς και η VW που ξέμεινε από μπαταρία

Εργοδοσία και συνδικάτα της Volkswagen προσέρχονται αυτή την Δευτέρα με όλα τους τα όπλα «ακονισμένα» σε διαβουλεύσεις για το μέλλον των εργοστασίων και των εργαζόμενων. Οι εκπρόσωποι της εταιρείας επιμένουν στο σχέδιο μείωσης μισθών κατά 10% και στο κλείσιμο μονάδων παραγωγής. Οι εργαζόμενοι αποδέχονται απλώς το πάγωμα των αμοιβών και αντιδρούν στα σχέδια περικοπών θέσεων εργασίας.

Είναι ο τέταρτος γύρος των σχετικών διαπραγματεύσεων και καμία από τις δύο πλευρές δεν δείχνει διάθεση υποχώρησης. Οι προβλέψεις κατά συνέπεια δεν είναι καθόλου αισιόδοξες, αφού από τη μια η επιχείρηση αισθάνεται ότι έχει… ξεμείνει από μπαταρία και θα χρειαστεί δραστικά μέτρα για να μπορέσει να ικανοποιήσει τις προσδοκίες των μετόχων της και οι απασχολούμενοι σε αυτή βλέπουν να γκρεμίζεται η ψευδαίσθηση της ασφάλειας σε ένα εργασιακό περιβάλλον, που το ένοιωθαν ως τώρα σαν δεύτερο σπίτι τους.

Παρέμβαση με άρωμα εκλογών

Σε αυτό το πλαίσιο η νέα «φιλεργατική« παρέμβαση του καγκελάριου προκάλεσε αντιδράσεις και κριτική. «Το κλείσιμο εργοστασίων δεν είναι ο ορθός δρόμος» δήλωσε σε συνέντευξή του ο Όλαφ Σολτς, αποδίδοντας τα σημερινά σοβαρά οικονομικά αλλά και δομικά προβλήματα της εταιρείας-σύμβολο της γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας σε λανθασμένες αποφάσεις της διοίκησης στο παρελθόν. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο σοσιαλδημοκράτης πολιτικός επιλέγει να ταχθεί με την μεριά των εργαζόμενων, που αναμένεται για μια ακόμα φορά να πάρουν μέρος κατά δεκάδες χιλιάδες στην προειδοποιητική απεργία, στην οποία έχει καλέσει για τη Δευτέρα το συνδικάτο τους.

Βεβαίως η στάση του κυρίου Σολτς δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί ως άσχετη με την συγκεκριμένη προεκλογική συγκυρία και αυτό είναι κάτι στο οποίο «πάτησαν» ήδη οι επικριτές του. Ανάλογη «φιλεργατική» στάση έχουν υιοθετήσει το τελευταίο διάστημα και άλλα στελέχη του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος, όπως ο… σχετικός με το πρόβλημα υπουργός Εργασίας, Χουμπέρτους Χάιλ. Ο καγκελάριος πάντως βρήκε την ευκαιρία να ασκήσει κριτική και στην ΕΕ για τις τιμωρητικές της αποφάσεις ενάντια στις αυτοκινητοβιομηχανίες, λόγω καθυστερήσεων στην υλοποίηση αποφάσεων για την μείωση των εκπομπών ρύπων, λέγοντας ότι θα ήταν πολύ πιο αποδοτικό αυτά τα χρήματα να είχαν επενδυθεί στην έρευνα για την βελτίωση της ποιότητας της ηλεκτροκίνησης.

Πού φρέναρε η ηλεκτροκίνηση;

Εδώ εστιάζεται και η κριτική ειδικών του κλάδου, τόσο απέναντι στην κυβέρνηση του Βερολίνου, όσο και απέναντι στις ίδιες τις βιομηχανίες, χωρίς πάντως να λείπουν και οι εντελώς αντικρουόμενες εξηγήσεις για τα προβλήματα της Volkswagen. Άλλοι δηλαδή την κατηγορούν ότι άργησε να κάνει γενναία βήματα προς αυτή την κατεύθυνση, χάνοντας πολύτιμο έδαφος απέναντι στους ανταγωνιστές, κυρίως από την Κίνα. Άλλοι πάλι λένε ότι πόνταρε πολλά σε ένα κλάδο, που ήταν ακόμα σε νηπιακή ηλικία και κατέρρευσε από τη στιγμή που οι κυβερνήσεις, ανάμεσά τους και η γερμανική, τερμάτισαν τα προγράμματα σημαντικής επιδότησης των ηλεκτρικών οχημάτων και η αγορά έκανε κατακόρυφη βουτιά.

Στην ουσία αυτή ήταν μια επιδότηση, που γλύτωνε τον καταναλωτή από αρκετές χιλιάδες ευρώ, αλλά ενίσχυε και την ίδια την αυτοκινητοβιομηχανία. Εδώ εστιάζεται και ένα ακόμα σημείο κριτικής. Για παράδειγμα το περιοδικό Focus χαρακτήριζε την Volkswagen ως την δεύτερη μεγαλύτερη κρατική βιομηχανία μετά τους γερμανικούς σιδηροδρόμους. Αυτό έχει να κάνει επίσης και με τις καλές σχέσεις, που πάντα διατηρούσαν πολιτικοί με κορυφαία στελέχη της εταιρείας, όπως ο πρώην καγκελάριος, επίσης σοσιαλδημοκράτης, Γκέρχαρντ Σρέντερ με τον άλλοτε πρόεδρο Φέρντιναντ Πιχ.

Από την άλλη το κρατίδιο της Κάτω Σαξονίας μετέχει με δικαίωμα βέτο για συγκεκριμένες αποφάσεις στο ΔΣ της επιχείρησης, κάτι που κάνει πολλούς να μιλούν τώρα για «υποκρισία» της πολιτικής συνολικά και του ίδιου του Σολτς προσωπικά. Ως παράδειγμα αναφέρεται η τοποθέτηση στο Συμβούλιο μιας πράσινης πολιτικού, άσχετης με το χώρο, ως εκπροσώπου του κρατιδίου της Κάτω Σαξονίας, όπου βρίσκεται και η πόλη του Βόλφσμπουργκ, έδρα της Volkswagen.

Θα χρωματίσει η Volkswagen τις κάλπες;

Προφανώς και η θέση του Όλαφ Σολτς είναι εξαιρετικά δύσκολη. Το να συνδεθεί η θητεία του με την συρρίκνωση της εταιρείας, την απώλεια δεκάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας, την εκτόξευση της ανεργίας σε μια σειρά από πόλεις και μάλιστα στην τελική ευθεία της προεκλογικής περιόδου, είναι κάτι που, λόγω χαρακτήρα, πιθανότατα δεν θα ευχόταν ούτε στους αντιπάλους του. Δεν είναι λίγοι αυτοί που λένε ότι η εξέλιξη αυτού του σύγχρονου δράματος μπορεί να κρίνει τις εκλογές. Μέχρι στιγμής κανένα κόμμα δεν έχει τολμήσει να προβεί σε εύκολες υποσχέσεις προς τους εργαζόμενους και οι τοποθετήσεις του ίδιου του Σολτς μοιάζουν περισσότερο με αόριστη ηθικολογία, παρά με σπάταλη υποσχεσιολογία.

Το σίγουρο είναι πως με βάση τα σημερινά δεδομένα μοιάζει αδύνατο να μην πονέσει η Volkswagen αλλά και οι εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, που έχουν ταυτίσει μαζί της την ζωή τους.