UNESCO: προσοχή,με το σταγονόμετρο το νερό

Το νερό, ο λευκός χρυσός όπως ονομάζεται, είναι ό,τι πιο πολύτιμο διαθέτουμε. Θεοποιήθηκε στο παρελθόν ως πηγή ζωής, αλλά στην εποχή μας έχει γίνει είδος πολυτελείας σε ορισμένες περιοχές του πλανήτη μας. Οι διεθνείς οργανισμοί πολλές φορές το χρόνο επισημαίνουν σε καμπάνιες τη χρησιμότητά του όχι μόνο ως πόσιμο νερό αλλά και για την προσωπική υγιεινή.

Καλύτερη διαχείριση του νερού

Μισό χρόνο από τη ψήφιση των νέων αναπτυξιακών στόχων για βιώσιμη ανάπτυξη από τα ΗΕ η UNESCO κατέθεσε την τελευταία της παγκόσμια έκθεση για το νερό, στην οποία υπογραμμίζεται η σημασία του, όπως λέει ο επικεφαλής εκ των συγγραφέων της Ρίτσαρντ Κόνορ. «Το νερό αποτελεί τη βασική προϋπόθεση για τη βιώσιμη ανάπτυξη», λέει. "Δεν είναι κάτι το καινούργιο, αλλά κεντρικής σημασίας για τη μελλοντική διαχείρισή του». Η UNESCO ενεργοποιείται για να μπει η καλύτερη διαχείριση του στους νέους στόχους του οργανισμού για τη βιώσιμη ανάπτυξη. Μέχρι σήμερα δεν ήταν. Η προσοχή στρέφονταν στο πόσιμο νερό και για την προσωπική υγιεινή. Αλλά η προμήθεια πόσιμου νερού δεν αντιπροσωπεύει παρά ένα απειροελάχιστο ποσοστό της παγκόσμιας κατανάλωσης. Ναι μεν κάθε άνθρωπος χρειάζεται 2 με 3 λίτρα πόσιμου νερού την ημέρα, όμως για την παραγωγή ειδών διατροφής καθημερινής ανάγκης χρειάζεται 3000 λίτρα. Περισσότερο όμως ο αγροτικός τομέας καταναλώνει μεγάλες ποσότητες νερού, όπως επίσης οι τομείς ενέργειας και βιομηχανίας.

Στα χέρια των πολιτικών

Στην τελευταία έκθεση της UNESCO υπολογίζεται ότι η κατανάλωση νερού στη βιομηχανία θα τετραπλασιαστεί ανάμεσα στο 2000 και το 2050. Το ίδιο θα συμβεί και στην αγροτική οικονομία για την παραγωγή τροφίμων για έναν παγκόσμιο πληθυσμό, που θα ξεπεράσει το 2050 τα 9 τρις ανθρώπους. «Οφείλουμε να προσαρμόσουμε την παγκόσμια οικονομία σε φόρμες παραγωγής που θα καταναλώνουν λιγότερους φυσικούς πόρους», διαπιστώνει η Σιμπίλε Ρεκάστε από το Ινστιτούτο Μελετών Βιωσιμότητας του Πότσνταμ. «Όχι μόνο η γεωργία, αλλά η βιομηχανία και ο τομέας παραγωγής ενέργειας θα πρέπει να καταναλώνουν με φειδώ το νερό». Το συμπέρασμα είναι ότι χρειαζόμαστε μια παγκόσμια ενεργειακή αλλαγή, εάν θέλουμε να έχουμε νερό για πολλά χρόνια ακόμη.

Ο Ρίτσαρντ Κόνορ προσθέτει ότι επειδή το νερό δεν είναι ανεξάντλητο, οφείλουμε να σταθμίζουμε πως θα χρησιμοποιούμε καλύτερα. Τελικά την ευθύνη φέρουν οι πολιτικές ηγεσίες που παίρνουν και τις αποφάσεις και όχι οι εμπειρογνώμονες. «Το νερό δεν υπάρχει εν αφθονία και είναι αδύνατον να ικανοποιούμε όλες μας τις ανάγκες», προειδοποιεί ο Κόνορ. «Γι αυτό θέλουμε να ευαισθητοποιήσουμε τους φορείς λήψεις αποφάσεων και να τους κάνουμε σαφές, ότι τελικά αυτοί πρέπει να αποφασίσουν πώς θα το διαχειριστούμε ορθολογικά».

Helle Jeppesen/Ειρήνη Αναστασοπούλου