Απελπισία- η πραγματική αιτία της μετανάστευσης

Εδώ και πέντε μήνες ο 28χρονος Αλάα Χουντ, τεχνικός ηλεκτρονικών υπολογιστών από τη Συρία, περιμένει να αναγνωριστεί ως «πρόσφυγας» από τη γερμανική κυβέρνηση. Βρίσκεται σε προσωρινό καταυλισμό στον οικισμό Ράντεφορμφαλντ της Βόρειας Ρηνανίας- Βεστφαλίας. Το ταξίδι της αγωνίας προς την ΕΕ είχε αρχίσει με ένα φουσκωτό σκάφος στη Σμύρνη της Τουρκίας και με αρχικό προορισμό ένα ελληνικό νησί.

Ο ίδιος διηγείται: «Αρχίσαμε το ταξίδι μας πρωί, γύρω στις πέντε με πεντέμισι, αλλά μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας το πλοίο άρχισε να βυθίζεται. Μερικοί αποφασίσαμε να κολυμπήσουμε μέχρι την Ελλάδα, άλλοι περίμεναν να τους περισυλλέξει η τουρκική ακτοφυλακή. Εμείς όμως θέλαμε οπωσδήποτε να πετύχουμε τον στόχο μας. Τρεις ώρες κολυμπούσαμε».

«Καλύτερα κολύμπι, παρά σφαίρες»

Οι πιο ριψοκίνδυνοι αποφάσισαν να πέσουν στο νερό, γιατί φοβήθηκαν ότι αν γίνουν αντιληπτοί από τις τουρκικές αρχές, ίσως οδηγηθούν στη φυλακή και σε αυτή την περίπτωση θα έπρεπε να περιμένουν μήνες ολόκληρους μέχρι την επόμενη απόπειρα να φτάσουν σε ευρωπαϊκό έδαφος. Τελικά ο Αλάα Χουντ κατάφερε να πετύχει τον αρχικό στόχο του: μετά από τρεις ώρες μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας η ελληνική ακτοφυλακή εντοπίζει και περισυλλέγει τον ίδιον και τους υπόλοιπους που κολυμπούσαν μαζί του. Δεν φοβήθηκε για τη ζωή του εκείνες τις στιγμές;

Όχι, υποστηρίζει, ο 28χρονος από τη Συρία, γιατί η Οδύσσεια στο Αιγαίο δεν ήταν τίποτα μπροστά στα όσα υπέμενε επί τρία χρόνια στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τον οικισμό Αλ Κίσουα νότια της Δαμασκού, στον οποίο είχαν επιτεθεί τόσο τα κυβερνητικά στρατεύματα, όσο και οι δυνάμεις των ανταρτών. «Στη Συρία ζούσα μία κατάσταση όπου επί τρία χρόνια ερχόσουν αντιμέτωπος με τον θάνατο, κάθε μέρα» θυμάται ο Αλάα Χουντ. «Το να κολυμπήσεις μερικές ώρες δεν είναι τίποτα σύγκριση με αυτό, δεν είναι τίποτα σε σχέση με αυτό που ζεις, όταν βλέπεις τις σφαίρες να περνάνε πάνω απ΄το κεφάλι σου».

50 εκ. άνθρωποι αναζητούν καταφύγιο

Η περίπτωση του Αλάα Χουντ είναι χαρακτηριστική για πολλούς ανθρώπους που προσπαθούν να διαφύγουν από εστίες κρίσης. Ο Αλεξάντερ Πετς, καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, κάνει λόγο για μία «προσφυγική τραγωδία» με παγκόσμια διάσταση. «Περισσότεροι από πενήντα εκατομμύρια άνθρωποι σε όλον τον κόσμο έχουν τραπεί σε φυγή από τις εστίες τους. Ποτέ άλλοτε μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο δεν είχαμε τέτοιους αριθμούς. Όλο και περισσότεροι από αυτούς αναγκάζονται να έρθουν στην Ευρώπη, γιατί δεν βρίσκουν καταφύγιο και προστασία στην πατρίδα τους».

Ο Αλεξάντερ Πετς επισημαίνει ότι η Λιβύη αποτελεί σταυροδρόμι εισόδου από τη βόρεια Αφρική προς την Ευρώπη, είναι όμως και η ίδια κράτος υπό κατάρρευση, γι αυτό και προσφέρει γόνιμο έδαφος στις συμμορίες διακινητών. Εκεί απευθύνθηκε και ο ίδιος ο Αλάα Χουντ. Ο ίδιος υποστηρίζει ότι στη Σμύρνη είχε πληρώσει 1.100 ευρώ σε κάποιον που του συστήθηκε ως «Αμπού Φαρίς» για τη διαδρομή με το φουσκωτό προς την Ελλάδα και στη συνέχεια, αφού ήρθε στην Αθήνα, πλήρωσε άλλα 3.800 ευρώ σε έναν άνδρα που του συστήθηκε ως «ο Αφγανός» για να αποκτήσει πλαστό τσεχικό διαβατήριο, με το οποίο και βρέθηκε στη Φραγκφούρτη. Στη Γερμανία η αναμονή συνεχίζεται και όπως λέει ο Αλάα Χουντ, ο μόνος λόγος για τον οποίο θα γύριζε πίσω στη Συρία θα ήταν για να πάρει μαζί του τη γυναίκα του και το γιο του, ηλικίας μόλις τριών ετών.

Peter Hille / Γιάννης Παπαδημητρίου