Γιατί η Ανναλένα Μπέρμποκ είναι τόσο δημοφιλής;

Σφυγμομέτρηση του Ινστιτούτου Δημοσκοπήσεων Insa για λογαριασμό της κυριακάτικης Bild αναδεικνύει την υπουργό Εξωτερικών Ανναλένα Μπέρμποκ ως το πιο δημοφιλές μέλος της κυβέρνησης του Όλαφ Σολτς. 54% των ερωτηθέντων δηλώνει ότι η πολιτικός των Πρασίνων "κάνει καλή δουλειά". Ένα 28% αξιολογεί την επίδοσή της ως "κακή". Σύμφωνα με την ίδια σφυγμομέτρηση, στη δεύτερη θέση με 51% έρχεται ο επίσης Πράσινος υπουργός Οικονομίας Ρόμπερτ Χάμπεκ, ενώ την τρίτη θέση καταλαμβάνει ο σοσιαλδημοκράτης υπουργός Εργασίας Χουμπέρτους Χάιλ. Και ο καγκελάριος; Βρίσκεται στην 7η θέση, ακριβώς πίσω από τον υπουργό Γεωργίας.

"Σε περιόδους πολέμου δείχνει ενσυναίσθηση"

Σε μακροσκελές πρωτοσέλιδο άρθρο τους με τον τίτλο "Προς τα πού οδηγεί αυτή η κυβέρνηση" οι αρθρογράφοι της κυριακάτικης Welt επιχειρούν να ερμηνεύσουν τη δημοτικότητα της Μπέρμποκ. "Κατά κανόνα" σημειώνουν, "δεν ήταν ποτέ ιδιαίτερα δύσκολο για τους επικεφαλής του υπουργείου Εξωτερικών να έχουν καλά ποσοστά (δημοτικότητας). Πετούσαν σε ολόκληρο τον κόσμο, έσφιγγαν χέρια, υπέγραφαν συμφωνίες, έδειχναν φιλικό πρόσωπο. Το μπόνους συμπάθειας ήταν σύμφυτο με το πόστο τους. Την εποχή μάλιστα που πρωτεύουσα της Γερμανίας ήταν η Βόννη, δημιουργήθηκε ένα ´ανέκδοτο´. Λέγεται ότι ο προκάτοχος της Μπέρμποκ, Χανς-Ντίτριχ Γκένσερ, ήταν τόσο απασχολημένος που κάποτε συνάντησε τον εαυτό του σε ένα αεροπλάνο πάνω από τον Ατλαντικό. Ωστόσο, η δημοτικότητα της Μπέρμποκ δεν είναι κάτι το αυτονόητο. Ενώ ο Γκένσερ πετούσε ανά τον κόσμο με ένα τσεκ επιταγών για να εξαγοράσει τη μη συμμετοχή της Γερμανίας στον Πόλεμο του Κόλπου το 1991, η νυν υπουργός Εξωτερικών πρέπει να δώσει εξηγήσεις στους Γερμανούς για τις προμήθειες όπλων και να τους προετοιμάσει για αβέβαιες εποχές στην Ευρώπη. Για μια πολιτικό των Πρασίνων δεν είναι παραμυθένια καθήκοντα, αλλά πραγματική φρίκη". 

Οι δύο αρθρογράφοι υπενθυμίζουν τις "ατυχίες" στην αρχή της προεκλογικής εκστρατείας της ως υποψηφίας καγκελαρίου των Πρασίνων, τη βρώμικη καμπάνια που δέχθηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και το μέτριο εκλογικό αποτέλεσμα του κόμματος και συνεχίζουν: "Οι επιτυχίες της Μπέρμποκ έχουν δύο ουσιαστικούς λόγους. Πρώτον, δείχνει πραγματικό ενδιαφέρον για την εξωτερική πολιτική, κάτι που δεν μπορεί να ισχυριστεί κανείς για τους προκατόχους της, και δεύτερον, σε περιόδους πολέμου δείχνει ενσυναίσθηση, προς τα μέσα και προς τα έξω". Στο άρθρο γίνεται αναπόδραστα σύγκριση και με τον καγκελάριο Σολτς. "Ενώ ο Όλαφ Σολτς αντέδρασε προσβεβλημένα στην ακύρωση πρόσκλησης του Κιέβου στον Γερμανό πρόεδρο της Γερμανίας να επισκεφθεί την Ουκρανία και μέχρι σήμερα έχει αρνηθεί να ταξιδέψει στην ουκρανική πρωτεύουσα, η Μπέρμποκ είναι ευπρόσδεκτη εκεί, στην Πολωνία και στις χώρες της Βαλτικής. Πρόσφατα η φωτογραφία συνάντησης με τον Ουκρανό ομόλογό της Ντμίτρο Κουλέμπα δείχνει τους δύο σφιχτά αγκαλιασμένους. Δεν ήταν σκηνοθεσία, αλλά αληθινή εγγύτητα. Την σκληρή κριτική που ασκεί μερικές φορές η Ουκρανία στη γερμανική κυβέρνηση, η Μπέρμποκ την μετριάζει με τρόπο ήπιο".

"Μια πόλη υποτάσσεται στον Πούτιν"

Οι γερμανικές εφημερίδες έκαναν εκτενή απολογισμό των 100 ημερών πολέμου στην Ουκρανία με εκτιμήσεις για τις προεκτάσεις του. Τι συμβαίνει όμως στην ίδια τη Ρωσία; Η Κριστίνε Χέμπελ ταξίδεψε στη Μόσχα και καταγράφει κλίμα και εντυπώσεις στη διαδικτυακή σελίδα του Spiegel. Οι αφηγήσεις της συγκλονίζουν. "Μια από τις πικρές αλήθειες αυτού του πολέμου 100 ημερών είναι ότι πολλοί άνθρωποι στη Ρωσία δεν θέλουν πραγματικά να τον δουν. Συνεχίζουν να αρνούνται αυτό που συμβαίνει, γιατί αυτό που συμβαίνει κανονικά δεν πρέπει να συμβαίνει: οι χιλιάδες νεκροί, τα δεινά πολλών τραυματισμένων, οι καταστροφές. Τα εγκλήματα των Ρώσων στρατιωτών κατά του άμαχου πληθυσμού στην Μαριούπολη, την Μπούτσα, το Ίρπιν και πολλά άλλα μέρη διαψεύδονται και διαστρεβλώνονται από την ηγεσία της Μόσχας και τους κρατικούς ραδιοτηλεοπτικούς φορείς. Και με τους περισσότερους Ρώσους, το Κρεμλίνο εξακολουθεί να τα καταφέρνει. Πολλοί παρακολουθούν τώρα λιγότερα μέσα ενημέρωσης, όλα τα κακά νέα είναι πολύ κουραστικά, προτιμούν να αγνοούν τον πόλεμο. Όσοι εξακολουθούν να παρακολουθούν, συνήθως αφήνουν τον εαυτό τους να τους βομβαρδίζει η κρατική τηλεόραση χωρίς να την αμφισβητούν πολύ …. Ο πόλεμος μοιάζει μακρινός στην πρωτεύουσα. Η ατμόσφαιρα είναι περίεργη εδώ. Για πολλούς το αρχικό σοκ της εισβολής έχει προ πολλού εξανεμιστεί. Η σιωπή τα βράδια μετά τις 24 Φεβρουαρίου (σσ. ημέρα ρωσικής εισβολής) είχε μικρή διάρκεια, ο θόρυβος στη συνηθισμένη πολύβουη πόλη πήρε ξανά το πάνω χέρι".

Η αρθρογράφος περιγράφει τα νέα αυστηρότερα μέτρα λογοκρισίας, τις χιλιάδες συλλήψεις, τις εκατοντάδες ανακρίσεις, "και όμως, κάποιοι γενναίοι Ρώσοι τολμούν να βγουν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν κατά της εισβολής" επισημαίνει. "Η δεύτερη πικρή αλήθεια μετά από 100 ημέρες πολέμου είναι ότι ο Πούτιν δεν πρόκειται να τον τελειώσει σύντομα. Όπως επισημαίνει η πολιτική αναλύτρια Τατιάνα Στανόβαγια, για το Κρεμλίνο η Ουκρανία θεωρείται κάτι σαν όπλο κατά της Ρωσίας στα χέρια της Δύσης που πρέπει να εξουδετερωθεί. Η ίδια αναλύτρια εκτιμά επίσης ότι ο πόλεμος αφορά στην πραγματικότητα την εμμονή του Πούτιν απέναντι στη δήθεν δυτική απειλή με στόχο να αναγκάσει τη Δύση σε διάλογο με ρωσικούς όρους. Και την Ουκρανία να είναι είναι απλώς όμηρος".

Ειρήνη Αναστασοπούλου