"Είμαστε όλοι Κρητικοί"

Να θυμηθούμε το αρχαίο παράδοξο του Επιμενίδη που είχε πει στους Αθηναίους «Κρήτες αεί ψεύσται», οι Κρητικοί δηλαδή λένε μονίμως ψέματα. Μόνο που και ο Επιμενίδης ήταν Κρητικός, άρα μήπως έλεγε κι ο ίδιος ένα ψέμα, οπότε στην πραγματικότητα οι Κρητικοί ήταν φιλαλήθεις; Αυτό το παράδοξο το χρησιμοποίησε και ο Απόστολος Παύλος στην επιστολή του προς τον επίσκοπο Κρήτης Τίτο, το αξιοποίησε επίσης η φιλοσοφία και πιο συγκεκριμένα η λογική τον 19ο αιώνα. Το χρησιμοποίησε αυτές τις μέρες και ένας από τους συντάκτες της έγκριτης γερμανικής εφημερίδας Frankfurter Allgemeine Zeitung, ο Jürgen Kaube, όχι για να κάνει επίδειξη σε λογικές δολιχοδρομίες και αδιέξοδα, αλλά για να αναδείξει τον παραλογισμό των γενικεύσεων του τύπου οι Έλληνες λένε μονίμως ψέματα, παραποιούν τα δημοσιονομικά τους στοιχεία, ξοδεύουν αυτά που δεν έχουν και στηρίζονται στις πλάτες της υπόλοιπης Ευρώπης που, τι θα κάνει, θα πληρώσει.

Θεατρινισμοί και πραγματικότητα

Μα, μήπως και οι τράπεζες που έχουν αγοράσει ελληνικά ομόλογα το ίδιο δεν κάνουν, αναρωτιέται ο Γερμανός δημοσιογράφος, δεν στηρίζονται στο ότι ναι μεν ένα κράτος μπορεί να χρεοκοπήσει, όχι όμως ένα κράτος-μέλος της ΕΕ; Α, όσο για τα ψέματα, είμαστε όλοι Κρητικοί, γράφει. «Και με τους πολιτικούς τα ίδια συμβαίνουν. Η δική μας, που αυτή κι αν κάνει χρέη, λέει ότι η Αθήνα πρέπει να πάρει και άλλα μέτρα λιτότητας. Όλη αυτή η θεατρική παράσταση με τίτλο Αφήστε τους Έλληνες να σπαρταράνε ένα πράγμα κυρίως εξυπηρετεί: να δείξουμε ότι έχουμε υπό έλεγχο τον δικό μας προϋπολογισμό». Αλλά μήπως και οι Κρητικοί των Βρυξελλών, συνεχίζει ο Kaube, δεν ξέρουν τη δημοσιονομική κατάσταση των Πορτογάλων, των Βουλγάρων, των Ούγγρων, των Ιταλών, ακόμα και των Γερμανών; «Η απάντηση είναι ναι, γνωρίζουν, αλλά όταν η πολιτική συνίσταται στην ένταξη κρατών ολόκληρων και ηπείρων μέσω του πλούτου, τότε είναι αναπόφευκτο να κλείνει κανείς τα μάτια στο ότι ο καλός αυτός σκοπός, συνοχή αποκαλείται ευρωπαϊκά, στην πραγματικότητα δεν μπορεί να χρηματοδοτηθεί».

Εξιδανικεύσεις και ψέματα

Με δυο λόγια, η κρίση της ευρωζώνης και το ελληνικό πρόβλημα, για τον Γερμανό δημοσιογράφο έφεραν στο προσκήνιο όχι μόνο τις ατέλειες του ευρώ, αλλά και τις ρωγμές στο φαντασιακό σύστημα που πλάθει η ευρωπαϊκή κοινωνία για τον εαυτό της, ένα σύστημα γεμάτο προβολές, εξιδανικεύσεις, μετονομασίες και ψέματα. Ένα ακόμα απόσπασμα από το αξιοσημείωτο αυτό άρθρο: «Μέσα από πολυσύνθετες σκέψεις αποδεικνύουμε ότι τα χρέη του σήμερα είναι επενδύσεις για το αύριο, ότι η Ευρώπη είναι μια υπέροχη υπόθεση ή ότι η κηροζίνη, η αύξηση της αυτοκινητοπαραγωγής και η επιδοτούμενη κτηνοτροφία δεν μπορεί να ευθύνονται για την αλλαγή του κλίματος. Κλαψουρίζουμε ότι στο μέγα αυτό θέμα θα πρέπει να κινηθούν πρώτα οι Αμερικανοί και οι Κινέζοι, επειδή έτσι κλαψουρίζει πρώτη η κυβέρνησή μας. Και λέμε ότι η Ελλάδα οφείλει να γίνει αξιόπιστη. Ναι, όσο αξιόπιστοι είμαστε εμείς, οι τράπεζες, οι συντονιστές των τηλεοπτικών σόου, τα απολυτήρια γυμνασίου, οι καγκελάριοι, οι Κρητικοί.»

Σπύρος Μοσκόβου

Υπεύθ. σύνταξης: Βιβή Παπαναγιώτου