Ελπίδα για ασυνόδευτα προσφυγόπουλα στην Αθήνα

5000 ασυνόδευτα προσφυγόπουλα ζουν στην Αθήνα. Ήρθαν στην Ελλάδα από το Αφγανιστάν, τη Συρία ή άλλες αραβικές χώρες, όχι για να μείνουν, αλλά για να συνεχίσουν το ταξίδι τους προς τη βόρεια Ευρώπη. Ο αριθμός ήταν μεγαλύτερος, αλλά αρκετά είχαν τύχη και βρήκαν ήδη στέγη σε ειδικές δομές στη Γερμανία, τη Γαλλία και άλλες χώρες της ΕΕ. Και όπως φαίνεται, θα ακολουθήσουν κι άλλα παιδιά. Όσα έμειναν πίσω, ζουν σε προσφυγικούς καταυλισμούς και εστίες, όμως υπάρχουν και 1000 ασυνόδευτα παιδιά που ζουν στην κυριολεξία στο δρόμο. Η ελληνική πολιτεία δείχνει να μην έχει πια άλλες δυνάμεις για να στηρίξει αυτά τα παιδιά, υπάρχουν όμως οργανώσεις που δίνουν χείρα βοηθείας.

Περνούν τη νύχτα ακόμη σε αστυνομικά κρατητήρια

Ας παρακολουθήσουμε λοιπόν τον Κεμάλ. Το πραγματικό του όνομα είναι άλλο και δεν θέλει να μιλήσει για όσα έζησε. Αλλά ας τον ονομάσουμε έτσι. Είναι 16 χρονών. Στη Συρία κατάφερε να σωθεί από βομβαρδισμό στη συνοικία που ζούσε. Ο πατέρας του χάθηκε, η μητέρα του δεν είχε τα μέσα να ζήσει την οικογένεια. Και έτσι αποφάσισε να στείλει τον Κεμάλ στον θείο του, στην Ολλανδία. Μια απόφαση που δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί χωρίς τη βοήθεια διακινητών.  Όμως το ταξίδι σταμάτησε στην Αθήνα. Στην αρχή ο Κεμάλ δεν ήξερε πού να γείρει τα βράδια. Την τελευταία στιγμή βρήκε βοήθεια στην πρωτοβουλία Network for Children´s Rights, Δίκτυο για τα Δικαιώματα του Παιδιού. Εκεί του βρήκαν μέρος να κοιμηθεί. Ο Πελοπίδας Νικόπουλος ανήκει στους εθελοντές, που φροντίζει τον δεκαεξάχρονο Κεμάλ.

Όπως λέει, πολλοί συνομήλικοί του, που βρίσκονται στην ίδια θέση, πηγαίνουν στην αστυνομία και παρακαλούν τους αστυνομικούς να τους διαθέσει τον χώρο των κρατητηρίων. «Διότι έχουν φόβο και δεν έχουν κανένα άλλο μέρος για περάσουν τη νύχτα» λέει ο Πελοπίδας. «Αυτή είναι η πραγματικότητα στην Ελλάδα του 2020. Ότι οι ανήλικοι διανυκτερεύουν σε αστυνομικά κρατητήρια. Οι αστυνομικοί φυσικά δεν το θέλουν, αλλά είναι η πραγματικότητα». Πολλές εκατοντάδες προσφυγόπουλων ζουν σε αθηναϊκούς δρόμους.

Δικαίωμα στα όνειρα

Η οργάνωση βοήθειας «Δίκτυο για τα Δικαιώματα του Παιδιού» μεσολαβεί για να βρεθεί στέγη, όπου τα παιδιά μπορούν να νιώθουν ασφάλεια. Πολλά έχουν να πάνε σχολείο χρόνια. Για μερικά ευρώ προσπαθούν να τα φέρνουν βόλτα πλένοντας πιάτα ή κάνοντας εδώ κι εκεί βοηθητικές δουλειές. Υπάρχουν και εγκληματικά στοιχεία που προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν τα ανήλικα προσφυγόπουλα ως βαποράκια για ναρκωτικά. Η Ελλάδα διαθέτει φυσικά κρατικές δομές για ασυνόδευτα προσφυγόπουλα, αλλά είναι υπερπλήρεις. Έτσι για τον Κεμάλ από τη Συρία το Δίκτυο για τα Δικαιώματα του Παιδιού είναι σανίδα σωτηρίας. Με τη βοήθειά της μπορεί και πάλι να κάνει όνειρα, να σχεδιάζει το μέλλον, ακόμη και να κάνει κάποια πρακτική εξάσκηση για επαγγέλματα, όπως κομμωτής, μάγειρας ή ζαχαροπλάστης.

Ο Πελοπίδας Νικόπουλος έχει κάνει μάλιστα αίτηση για οικογενειακή επανένωση, ώστε ο Κεμάλ να πάει στον θείο του, στην Ολλανδία. «Η πλειονότητα των κρατών μελών της ΕΕ ζητά όλο και περισσότερα έγγραφα ή ένα τεστ DΝΑ» επισημαίνει ο Πελοπίδα. «Πολλές αιτήσεις απορρίπτονται. Σε αυτό το σημείο δεν υπάρχει αλληλεγγύη στην Ευρώπη. Και μιλάμε για ασυνόδευτα ανήλικα!».

Τόμας Μπόρμαν/ARD

Επιμέλεια! Ειρήνη Αναστασοπούλου