Εμφιαλωμένο νερό: χάνεται η ποιότητα και οι μικρές εταιρείες

Εμφιαλωμένο μεταλλικό νερό, δηλαδή κατ' ευθείαν από την πηγή, υπήρχε πάντα στη Γερμανία, αλλά δεν ήταν τόσο της μόδας όπως τα τελευταία χρόνια, όπου εν συγχορδία γιατροί, διαιτολόγοι, χορτοφάγοι και διάφορες ξενόφερτες θρησκείες εξυμνούν το θαυματουργό νερό των πηγών «με μέταλλα και ιχνοστοιχεία», όπως λένε οι επιστήμονες, και «με τη δύναμη των πνευμάτων του βουνού και της φύσης», όπως διακηρύσσουν οι υπόλοιποι.

120.000 μπουκάλια την ώρα

Τα τελευταία πέντε χρόνια η βιομηχανία εμφιάλωσης μεταλλικού νερού έφθασε να απασχολεί 13.000 εργαζόμενους. Όμως τα πάντα έχουν το τίμημά τους: οι Γερμανοί πίνουν μεταλλικό νερό, αλλά ως καταναλωτές αναζητούν το πιο φθηνό. Έτσι η μικρομεσαία εταιρεία εμφιάλωσης Tönissteiner Privatbrunnen GmbH, μία από τις παραδοσιακές οικογενειακές επιχειρήσεις, κινδυνεύει να χρεοκοπήσει.

Γιατί; Γιατί οι μεγάλες αλυσίδες σουπερμάρκετ επιδιώκουν να προμηθεύονται όσο γίνεται πιο φθηνά το μεταλλικό νερό, ανεξάρτητα από την ποιότητα. Ο Τίλμαν Κέρστιενς, διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας, λέει ότι η εταιρεία τους φροντίζει για την σταθερή ποιότητα του εμφιαλωμένου νερού, αλλά «εάν οι μεγάλοι πιέζουν τις τιμές προς τα κάτω», τότε δεν πρόκειται να δίνουν εμφιαλωμένο νερό στις αλυσίδες των φθηνών σουπερμάρκετ τροφίμων.

Η εταιρεία εμφιάλωσης μεταλλικού νερού Tönissteiner εμφιαλώνει 120.000 μπουκάλια την ώρα. Το εργοστάσιο εμφιάλωσης αναγκάστηκε πρόσφατα να προχωρήσει σε προσλήψεις και να ναυλώσει σχεδόν 50 φορτηγά για τη μεταφορά τους.

Με συρρίκνωση και χρεοκοπία κινδυνεύουν οι μικρές εταιρείες εμφιάλωσης

Το 2009 η κατανάλωση μεταλλικού νερού άγγιξε στη Γερμανία τα 133 λίτρα ανά κάτοικο. Αυτή η αύξηση κατανάλωσης μεταλλικού νερού προκαλεί αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις στη βιομηχανία τροφίμων και ποτών.

Ο Βόλφγκανγκ Στούμπε, επικεφαλής του Συνδέσμου Γερμανικών Εργοστασίων Εμφιάλωσης Μεταλλικού Νερού, υπογραμμίζει ότι οι επιπτώσεις της συμπίεσης των τιμών προς τα κάτω από τους μεγάλους της βιομηχανίας τροφίμων και ποτών θα είναι σοβαρές, διότι: «Οι καταναλωτές αγοράζουν γύρω στο 50% του φυσικού μεταλλικού νερού από τις φθηνές αλυσίδες τροφίμων. Επομένως δίπλα στο καλό μεταλλικό νερό πουλιέται και το φθηνότερο, αλλά αμφιβόλου ποιότητας εμφιαλωμένο νερό. Οι αλυσίδες τροφίμων προμηθεύονται από ελάχιστους μικρομεσαίους. Τη μεγαλύτερη ποσότητα την παίρνουν από εργοστάσια ομίλων που μπορούν να παράγουν χαμηλότερης ποιότητας νερό, αλλά φθηνότερο. Και αυτό έχει σοβαρές επιπτώσεις στα έσοδα και τα κέρδη.»

Έτσι οι μικρομεσαίες εταιρείες κινδυνεύουν σοβαρά να εκπαραθυρωθούν από τις αλυσίδες τροφίμων, εάν δεν ρίξουν τις τιμές.

Επιπλέον δίπλα στις μεγάλες αλυσίδες τροφίμων που ασκούν ισχυρές πιέσεις στις τιμές είναι και οι πολυεθνικοί όμιλοι ποτών και αναψυκτικών που με την εξαγορά μικρών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων εμφιάλωσης νερού ‘εξαφανίζουν’ τους παραδοσιακούς κρίκους της εμφιάλωσης και διανομής μεταλλικού νερού.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Coca-Cola που τα τελευταία χρόνια όχι μόνον παράγει ‘εμφιαλωμένο νερό’ (όχι μεταλλικό) σε δικά της εργοστάσια, αλλά εξαγοράζει συνεχώς παραδοσιακές εταιρείες εμφιάλωσης.

Τα πιο γνωστά μεταλλικά νερά που εξαγόρασε η Coca-Cola στη Γερμανία είναι η Apolinaris, καθώς και οι μικρομεσαίες εταιρείες Sonthaler Mineralbrunnen και Urbacher Mineralquellen.

Στη Γερμανία εμφιαλώνονται 700 διαφορετικά μεταλλικά νερά.

Ο καταναλωτής πρέπει να διαλέξει το πιο φθηνό, αλλά και το πιο ποιοτικό.

Συνήθως όμως η ποιότητα πέφτει θύμα στη μάχη της χαμηλής τιμής.

Dan Hirschfeld / Βιβή Παπαναγιώτου

Υπεύθ. σύνταξης: Σπύρος Μοσκόβου