Η Ιταλία έχει πρόβλημα υπογεννητικότητας

Σε ένα μικρό καφέ στο κέντρο της Ρώμης η Μικέλα Ρομίτα σταματά για ένα σύντομο διάλειμμα μέχρι να πάει στη δουλειά της. Εργάζεται ως λογίστρια σε ιταλική εταιρεία κι έχει μια κόρη επτά ετών. Η ζωή της σύγχρονης εργαζόμενης μητέρας στην Ιταλία δεν είναι απλή. «Αν θέλεις να συνεχίσεις τη δουλειά σου ως νέα μητέρα, τα πρώτα χρόνια ο μισθός φεύγει σε παιδικούς σταθμούς και baby sitter» λέει χαρακτηριστικά.

Η Μικέλα είναι φυσικά χαρούμενη για το παιδί της. Αλλά σε μια μεγαλούπολη, όπως η Ρώμη, η ανατροφή των παιδιών δεν είναι εύκολη γιατί υπάρχει έλλειψη υποδομών: λίγες θέσεις σε βρεφονηπιακούς σταθμούς και νηπιαγωγεία, ενώ και η καθημερινή φροντίδα των παιδιών κοστίζει ακριβά.

Σοβαρό πρόβλημα για την ανάπτυξη και τη βιωσιμότητα

Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία εδώ και χρόνια γεννιούνται ολοένα λιγότερα παιδιά στην Ιταλία. Πέρυσι γεννήθηκαν 450.000 μωρά, 15.000 λιγότερα σε σχέση με το προηγούμενο έτος.Τα τελικά στοιχεία για το 2021 αναμένονται χειρότερα. Κατά μέσο όρο μια γυναίκα έχει ένα παιδί - το χαμηλότερο ιστορικά ποσοστό. Σύμφωνα με την καθηγήτρια Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο LUISS, Βερόνικα ντε Ρομάνις, το πρόβλημα είναι σοβαρό.Περισσότερα παιδιά σημαίνουν για τη χώρα μεγαλύτερη ανάπτυξη και βιωσιμότητα.Αλλά τώρα συμβαίνει το αντίθετο. Η Βερόνικα ντε Ρομάνις παρατηρεί: «Για να σκιαγραφήσουμε την κατάσταση αρκεί ένας αριθμός: Στη δεκατία του '60 αντιστοιχούσε ένας ηλικιωμένος σε ένα παιδί. Σήμερα υπάρχουν πέντε ηλικιωμένοι για κάθε παιδί».

Οι ιταλικές κυβερνήσεις προσπάθησαν πολλές φορές να καθιερώσουν επαρκή επιδόματα για την ανατροφή παιδιών - χωρίς επιτυχία. Η κυβέρνηση Ντράγκι θέλει να αλλάξει τα πράγματα, αντικαθιστώντας τα διαφορετικά επιδόματα με ένα ενιαίο επίδομα τέκνων, απλοποιώντας τις διαδικασίες. Το ενιαίο επίδομα θα προκύπτει από το ύψος του εισοδήματος. Το νέο μέτρο αναμένεται να ανακουφίσει πολλές οικογένειες, όμως δεν θα λύσει όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, ιδίως οι εργαζόμενες μητέρες. «Πολλές φίλες ή συνάδελφοι με τις οποίες μιλάω, όταν επιστρέφουν στις δουλειές τους μετά από την άδεια μητρότητας και ανατροφής, υποβαθμίζονται. Το ακούω και από πελάτισσές μου: 'Mετά το δεύτερο παιδί επέστρεψα στη δουλειά αλλά όχι με τα ίδια καθήκοντα'».

Για την καθηγήτρια Βερόνικα ντε Ρομάνις αυτό που επιβάλλεται είναι να υπάρξουν θετικά πρότυπα για τις γυναίκες στην Ιταλία. Και βέβαια περισσότερες γυναίκες σε θέσεις-κλειδιά στην πολιτική - εκεί δηλαδή όπου λαμβάνονται αποφάσεις για τη διαχείριση του δημόσιου χρήματος, ασκώντας πίεση για μια καλύτερη οικογενειακή πολιτική.

Ελίζαμπεθ Πόνγκρατς

Επιμέλεια: Δήμητρα Κυρανούδη