Η Λούνα και οι Σύροι βασανιστές της

Κάθε μέρα στην ίδια θέση εδώ και δύο μήνες. Στην αίθουσα του δικαστηρίου στην γερμανική πόλη Κόμπλεντς η Λούνα παρακολουθεί μια ιστορική δίκη. Δύο πρώην μέλη των συριακών μυστικών υπηρεσιών λογοδοτούν ενώπιον της δικαιοσύνης για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που διέπραξαν για λογαριασμό του συριακού καθεστώτος. Πρόκειται για την πρώτη δίκη σε παγκόσμιο επίπεδο. Την πρώτη προσπάθεια να χυθεί άπλετο φως στις βαρβαρότητες με μέσα του κράτους δικαίου.

Μαρτυρίες με ψευδώνυμο

Η Λούνα δεν ονομάζεται στην πραγματικότητα έτσι, το όνομά της είναι ψευδώνυμο. Ανήκει σε αυτούς που βασανίστηκαν. Ανάμεσα σε αυτούς που παρακολουθούν τη δίκη. Υπάρχουν κι αυτοί, πάντα με ψευδώνυμο, που καταθέτουν τις δικές τους μαρτυρίες, αλλά από την άλλη πλευρά, ως μέλη των μυστικών υπηρεσιών που μέχρις ότου καταφέρουν να πάρουν τον δρόμο της διαφυγής, αναγκάζονταν επί χρόνια να μεταφέρουν τις σορούς βασανισμένων σε μαζικούς τάφους και να τους θάβουν. Πολλές φορές μέσα στην εβδομάδα, κάθε φορά πολλές εκατοντάδες, με ίχνη βασανιστηρίων στο σώμα τους. Ένας Σύρος πρώην στρατιωτικός φωτογράφος φωτογράφιζε σκοτωμένους από βασανιστήρια φυλακισμένους και κρατούσε μυστικά αρχείο, που παρέδωσε αργότερα στον Γερμανό ομοσπονδιακό εισαγγελέα.

Αλλά και η Λούνα συνελήφθη, όταν οι μυστικές υπηρεσίες «μυρίστηκαν» ότι έβγαζε φωτογραφίες μετά την επίθεση με χημικά στην ανατολική Γκούτα τον Αύγουστο του 2013. «Βγάλαμε πολλές φωτογραφίες και βίντεο, εγώ προσωπικά κατέγραψα 800 ονόματα. Έστειλα το στικάκι στο εξωτερικό. Από τότε άρχισαν να με καταζητούν.  Ήρθαν, με βρήκαν και με έβαλαν σε αυτοκίνητο. Με το κασκόλ που είχα στο λαιμό που έκλεισαν τα μάτια για να μην βλέπω πού με πάνε. Μετά με μετέφεραν στο Τμήμα 40. Είναι το τμήμα που εργάζονταν ένας από τους κατηγορούμενους». 

Βασανιστήρια, ψυχολογική τρομοκρατία

Της ζήτησαν ονόματα συνεργατών. Το μαρτύριό της μόλις ξεκινούσε. «Συνέλαβαν το γιό μου. Μετά την κόρη μου από το σχολείο. Από τότε δεν ξανάδα τα παιδιά μου. Όλο το διάστημα που με ανέκριναν, με απειλούσαν ότι εάν δεν έδινα ονόματα, θα έφερναν τα παιδιά μου εκεί που ήμουν για να τα βασανίσουν μπροστά στα μάτια μου. ‘Ηταν φοβερό, σαν να με βασάνιζαν δύο φορές. Δεν ήξερα πού είναι τα παιδιά μου, εάν ήταν ζωντανά, δεν είχα ιδέα».

Όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια, ήταν κι αυτό κομμάτι των βασανιστηρίων, ψυχολογική τρομοκρατία. Μετά από φυλάκιση 13 μηνών, η Λούνα αφέθηκε ελεύθερη και κατά σύσταση του δικηγόρου της διέφυγε στην Τουρκία και από εκεί μέσω της βαλκανικής οδού στη Γερμανία, όπου ζήτησε και έλαβε άσυλο.

Το ίδιο έκαναν και τα παιδιά της. Τώρα ζει στο Κόμπλεντς, από την άλλη πλευρά του ποταμού, όπου διεξάγεται η δίκη. Όσες μαρτυρίες ακούει στην αίθουσα του δικαστηρίου είναι σαν μαχαιριές στην καρδιά της, αλλά η διαδικασία είναι σημαντική, όπως λέει και η ίδια, για να αποδοθεί δικαιοσύνη. Απέναντι στους δύο κατηγορούμενους προσπαθεί να είναι ουδέτερη, αλλά πώς είναι δυνατόν; Η ετυμηγορία του δικαστηρίου αναμένεται αύριο,στις 24 Φεβρουαρίου.

Ματίας φον Χάιν

Επιμέλεια: Ειρήνη Αναστασοπούλου