Η χορωδία της DW σε μια αξέχαστη βραδιά στο Μέγαρο

H ουρά έξω από το Μέγαρο Μουσικής είχε σχηματιστεί ήδη από νωρίς το απόγευμα της Τρίτης. Φίλοι της χορωδιακής μουσικής έσπευσαν να ανταποκριθούν στο κάλεσμα του «Όλοι Μαζί Μπορούμε» προσφέροντας τρόφιμα μεγάλης διάρκειας για ανθρώπους που πλήττονται από την κρίση. Η πρωτοβουλία αυτή ήταν μια πρόκληση για τη χορωδία της Deutsche Welle, που συμμετέχει σε συναυλίες για κοινωφελείς σκοπούς. Σε συνεργασία με τη χορωδία του Δήμου Αθηναίων προσέφεραν στην αίθουσα Δημήτρη Μητρόπουλου μια μοναδική μουσική εμπειρία.

Στο πρώτο μέρος η χορωδία του Δήμου Αθηναίων που αποτελείται από επαγγελματίες χορωδούς προσέφερε δείγματα υψηλής μουσικής ποιότητας σε ένα πολύ απαιτητικό πρόγραμμα. Ο διευθυντής της χορωδίας Σταύρος Μπερής δεν συγκαταλέγεται στους μουσικούς με «αγκυλώσεις» στην επιλογή του ρεπερτορίου. Τόλμησε να συνδυάσει Gioachino Rossini με John Lennon, ηπειρώτικα δημοτικά με το τρυφερό «Ti Amo» των εφηβικών μας χρόνων. Μετά το διάλειμμα η χορωδία της DW μπήκε φουριόζα μέσα από την αίθουσα του κοινού και τραγουδώντας αφρικάνικα τραγούδια ανέβηκε στη σκηνή με το κοινό να ξεσπά σε χειροκροτήματα. Από εκεί και ύστερα το μουσικό ταξίδι δεν είχε τελειωμό. Με οδηγό μας την διευθύντρια χορωδίας Μάγια Μπράουν, πετάξαμε από τη Λατινική Αμερική  στην Αυστραλία και από την Αφρική στην Κορέα. Με τις πολύχρωμες τοπικές φορεσιές των χορωδών από περισσότερες από δέκα χώρες τονίστηκε η διαχρονική αξία της πολυπολιτισμικότητας ως μέσο υπέρβασης των διαφορών.

Ραντεβού στη Γερμανία

Συγκλονιστική στιγμή όταν ο Εσκαντάρ Αμπάντι, από το ιρανικό πρόγραμμα της DW, τραγούδησε παίζοντας ο ίδιος βιολί ένα παραδοσιακό τραγούδι από τη χώρα του σε στοίχους της ποιήτριας Tahareh του 19ου αιώνα. Το χειροκρότημα δεν σταματούσε για πολλά λεπτά.

Όταν η χορωδία της DW ολοκλήρωσε το πρόγραμμά της, οι δύο χορωδίες έσμιξαν επί σκηνής. Οι χορωδοί αναμείχθηκαν και τα ασπρόμαυρα ρούχα των μελών της χορωδίας του Δήμου Αθηνών ξαφνικά πήραν τα χρώματα από τις τοπικές φορεσιές της άλλης χορωδίας. Σείστηκε το Μέγαρο στο χορωδιακό κομμάτι «Va pensiero» από το «Ναμπούκο» του Βέρντι, στο παραδοσιακό «Ειρήνη» από την Τήλο, στο «Άρνηση» του Μίκη Θεοδωράκη.

Το τραγούδι δεν είχε τελειωμό εκείνο το υπέροχο βράδυ. Συνεχίστηκε και στο διπλανό εστιατόριο, όπου οι δύο χορωδίες σε μια μοναδική αντίστιξη τραγουδούσαν, χόρευαν κι αγκαλιάζονταν για τη χαρά της συνάντησης. Και έτσι τραγουδώντας αγκαλιασμένοι μας βρήκε το πρωί και δώσαμε ραντεβού να ξαναβρεθούμε του χρόνου στη Γερμανία αυτή τη φορά για να πούμε ό,τι δεν προλάβαμε αυτές τις λίγες ώρες στον τελευταίο σταθμό της αξέχαστης περιοδείας μας στην Ελλάδα.

Ειρήνη Αναστασοπούλου, Αθήνα