Ο Κρίστο τυλίγει μετά θάνατον την Aψίδα του Θριάμβου
Το καλλιτεχνικό αυτό σχέδιο των Κρίστο και Ζαν Κλοντ υλοποιείται τώρα τελικά στο Παρίσι. Θα είναι εντυπωσιακό, όπως τόσα πολλά έργα του καλλιτεχνικού ζευγαριού.
Η Αψίδα του Θριάμβου στο Παρίσι (2021)
Πρώτα ήρθε η πανδημία και μετά και ο θάνατος του Κρίστο.Τώρα, το εμβληματικό αυτό μνημείο στο τέλος των Ηλυσίων Πεδίων θα καλυφθεί με λαμπερό ασημί-μπλε ύφασμα για 16 ημέρες από τις 18 Σεπτεμβρίου. Ο Κρίστο και η σύζυγός του Ζαν Κλοντ είχαν την ιδέα το 1962. Εκείνη την εποχή, ο Κρίστο ζούσε πολύ κοντά στην Αψίδα του Θριάμβου.
Ακόμα και το τίποτα μπορεί κανείς να τυλίξει (1968)
Ο Κρίστο ξεκίνησε το περίτεχνο τυλιγμά του τη δεκαετία του 1960. Πρώτα τύλιγε αντικείμενα της καθημερινότητας, όπως καρέκλες, περιοδικά ή βαρέλια πετρελαίου. Αργότερα τύλιξε τον αέρα, όπως αυτό το πακέτο αέρα των 5600 κυβικών μέτρων στην "documenta 4" στο Κάσελ, γεγονός που τον έκανε παγκοσμίως γνωστό το 1968.
Η κουρτίνα της κοιλάδας (1972)
Τη δεκαετία του 1970, τα έργα των Κρίστο και Ζαν Κλοντ έγιναν όλο και πιο περίτεχνα και πολύχρωμα. Προκειμένου να διατηρήσει την καλλιτεχνική του ελευθερία, το ζευγάρι χρηματοδοτούσε τα σχέδιά του με την πώληση σχεδίων, φωτογραφιών και μοντέλων. Εντυπωσιακή, η πορτοκαλί κουρτίνα μήκους 400 μέτρων που είχαν στήσει πάνω από την κοιλάδα Ριφλ στο Κολοράντο το 1972.
Βλέποντας τα πράγματα διαφορετικά (1985)
Ο Κρίστο και η Ζαν Κλοντ δεν έκαναν ποτέ τα αντικείμενα και τα κτίρια να μην είναι αναγνωρίσιμα λόγω του καλύμματός τους. Η αναγνώριση ήταν σημαντική για αυτούς. Κανείς μπορεί να μαντέψει το αντικείμενο κάτω από το κάλυμμα. Το 1985 οι δυο τους τύλιξαν τη γέφυρα Νεφ στο Παρίσι. Ανάλογα με τον καιρό, το ύφασμα άλλαζε χρώματα - η γέφυρα κυριολεκτικά εμφανιζόταν πάντα με διαφορετικό φως.
Μνημειώδης τέχνη (1990)
Στη δεκαετία του 1990, οι δράσεις του καλλιτεχνικού ζεύγους Κρίστο και Ζαν Κλοντ έγιναν όλο και πιο γιγαντιαίες και επικίνδυνες. Κατά την εγκατάσταση τους "Οι Ομπρέλες" στην Ιαπωνία και την Καλιφόρνια, ένας εργαζόμενος σκοτώθηκε ενώ συναρμολογούσε μία από τις 3.000 ομπρέλες. Ήδη από καιρό ο Κρίστο είχε επαγγελματίες αναρριχητές και μηχανικούς στην ομάδα του.
Η τυλιγμένη γερμανική Βουλή (1995)
Ένα πολυαναμενόμενο πρότζεκτ ήταν το τύλιγμα της γερμανικής Βουλής στο Βερολίνο, που το ενέκρινε τελικά μετά από 23 χρόνια. Τον Ιούνιο του 1995, πάνω από 100.000 τετραγωνικά μέτρα υφάσματος δέθηκαν με μπλε σχοινιά. Πέντε εκατομμύρια επισκέπτες ήρθαν στο Βερολίνο μέσα σε 16 ημέρες: ένα παγκόσμιο ρεκόρ για μια καλλιτεχνική εκδήλωση σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα.
Ένα μοναδικό πακέτο αέρα (2013)
Η Ζαν Κλοντ πέθανε το 2009. Μετά από αυτό ο καλλιτέχνης έπαψε να είναι πανταχού παρών. Το "Big Air Package" ήταν το πρώτο έργο που ο Κρίστο είχε σχεδιάσει χωρίς τη σύζυγό του. Υφασμάτινο κάλυμμα ύψους 90 μέτρων, γεμάτο με αέρα και δεμένο με σχοινιά, τύλιξε το Gasometer στην πόλη Ομπερχάουζεν της Γερμανίας.
Περπατώντας στο νερό σαν τον Ιησού: "Floating Piers" (2016)
Περπατήστε μια φορά πάνω από το νερό! Με το "Floating Piers" ο Κρίστο εκπλήρωσε ένα παλιό όνειρο. Πάνω από 1,2 εκατομμύρι άνθρωποι ήρθαν για να περπατήσουν πάνω σε ένα χαλί 3 χιλιομέτρων στη λίμνη Ιζέο στην Ιταλία. Όπως με όλα τα έργα του, ο Κρίστο χρηματοδότησε την υλοποίηση του σχεδίου, το οποίο κόστισε περίπου 13 εκατομμύρια ευρώ, μέσω της πώλησης σκίτσων και φωτογραφιών του.
"The Mastaba" στο Λονδίνο (2018)
Όπως τα πακέτα γεμάτα αέρα, τα "mastabas" εμφανίζονται ξανά και ξανά στα έργα του Κρίστο. Μια τέτοια πυραμίδα κατασκευάστηκε τελευταία φορά το φθινόπωρο του 2018 στο Χάιντ Παρκ του Λονδίνου. 7506 βαρέλια πετρελαίου στοιβάζονται πάνω σε μια πλωτή πλατφόρμα. Ήταν το πρώτο μεγάλο υπαίθριο έργο του Κρίστο στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Ένα μνημείο για το καλλιτεχνικό ζευγάρι
Το mastaba στο Λονδίνο ήταν μια προπόνηση για το μεγάλο mastaba που είχαν προγραμματίσει ο Κρίστο και η Ζαν Κλοντ για το Αμπού Ντάμπι. Η γιγαντιαία πυραμίδα των 410.000 βαρελιών πετρελαίου ήταν το πρώτο μεγάλο έργο των δύο που θα είχε διάρκεια. Το ζευγάρι είχε επισκεφτεί συχνά την τοποθεσία που είχε επιλέξει στην έρημο των Αραβικών Εμιράτων.