"Ο Ομπάμα στην Άγκυρα και όχι στην Αθήνα."

"Ο Ομπάμα στην Άγκυρα και όχι στην Αθήνα", είναι ο τίτλος σχολίου του Γκέρτ Χέλερ στην εφημερίδα Handelsblatt του Ντίσελντορφ. Ο Γερμανός σχολιαστής αναφέρεται κατ' αρχήν στην παράδοση που επικρατούσε μέχρι τώρα οι Αμερικανοί πρόεδροι να επισκέπτονται και την Αθήνα, όταν ταξίδευαν στην Άγκυρα, και κατόπιν επικεντρώνεται στη σημασία της επίσκεψης Ομπάμα στην Άγκυρα:

"Για το ταξίδι του Ομπάμα στην Τουρκία υπάρχει μια σειρά σοβαρών λόγων: η χώρα θα παίξει πιθανότατα τους επόμενους μήνες σημαντικό ρόλο στην εξομάλυνση της διένεξης για τα πυρηνικά με την Τεχεράνη, στη σταθεροποίηση της περιοχής του Καυκάσου και της Εγγύς Ανατολής, αλλά και στους πολεμικούς στόχους των ΗΠΑ στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν.

Δεν σημαίνει βέβαια ότι η Ελλάδα έγινε αυτόματα για τις ΗΠΑ ένας λιγότερο σημαντικός εταίρος. Όμως η κυβέρνηση της Αθήνας οφείλει να αναλογιστεί λίγο τί σημαίνει η επίσκεψη Ομπάμα στην Άγκυρα και στην Κων/πολη: Είναι μια ακόμη ένδειξη ότι η Ελλάδα χάνει την επιρροή της στην εξωτερική πολιτική. Και αυτό έχει άμεση σχέση με το γεγονός ότι η συντηρητική κυβέρνηση της Αθήνας διαχειρίζεται την εξωτερική της πολιτική υπό το πρίσμα της διένεξης για την ονομασία με την γειτονική χώρα, τη 'Μακεδονία'.

Η Ελλάδα αρνείται στη γείτονά της να φέρει το όνομα 'Μακεδονία', όνομα που είχε ήδη και ως ομόσπονδη χώρα της Γιουγκοσλαβίας, διότι ενδέχεται να υποκρύπτονται εδαφικές βλέψεις για την περιοχή της Μακεδονίας στη Βόρεια Ελλάδα.

Μία παράλογη σύγκρουση, η οποία με λίγη διπλωματική ευελιξία και καλή θέληση θα μπορούσε να είχε επιλυθεί πριν από 18 χρόνια. Την διένεξη αυτή δεν μπορεί να κατανοήσει ο υπόλοιπος κόσμος και η ελληνική πολιτική σε αυτό το ζήτημα έχει προ πολλού αποτύχει: πάνω από 120 χώρες έχουν ήδη αναγνωρίσει τη Δημοκρατία της 'Μακεδονίας' με αυτό το όνομα. Μόνον η Ελλάδα αντιτίθεται και μπλοκάρει την ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ λόγω της διένεξης για την ονομασία. Όλο και περισσότερες χώρες - μέλη της ΕΕ αφήνουν να διαφανεί ότι δεν έχουν κατανόηση για την ελληνική στάση.

Το Σάββατο ο πρωθυπουργός Καραμανλής θα συναντηθεί στο περιθώριο της συνόδου του ΝΑΤΟ με τον Ομπάμα και θα αναφερθεί και στη διένεξη για την ονομασία... Είναι αμφίβολο, εάν ενδιαφέρει όντως αυτό το θέμα τον Αμερικανό πρόεδρο, εφ' όσον οι ΗΠΑ έχουν αναγνωρίσει τη 'Μακεδονία' με αυτό το όνομα αποδεικνύοντας έτσι ότι δεν αποδέχονται τις ελληνικές θέσεις.

Η ατυχής διένεξη για την ονομασία επιβαρύνει επίσης σοβαρά τις παραδοσιακά καλές σχέσεις της Ελλάδας με τη Γερμανία, οι οποίες έτσι και αλλιώς βρίσκονται σε άθλια κατάσταση λόγω του ελληνικού χρέους σε γερμανικούς εξοπλιστικούς ομίλους."

"Φαίνεται ότι ο Καραμανλής δεν διαθέτει ιδιαίτερη δεινότητα στην εξωτερική πολιτική, αν μπορεί κανείς να του αποδώσει καν μια τέτοια πολιτική."

Και ο σχολιαστής καταλήγει: "Η Ελλάδα είναι τώρα στην εξωτερική της πολιτική τόσο απομονωμένη, όσο ήταν την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου και αυτό είναι συνέπεια κυρίως της πολιτικής της έναντι της 'Μακεδονίας', διότι στην προσπάθειά της να απομονώσει διπλωματικά τη γείτονά της, αυτοαπομονώθηκε.

Και αυτό είναι προβληματικό, διότι τώρα ακριβώς που η Ελλάδα βρίσκεται σε μειονεκτική θέση λόγω των οικονομικών της και πρέπει να αγωνιστεί στις χρηματαγορές κατά της αναξιοπιστίας, χρειάζεται φίλους."

G20: Επιστροφή στον Κέινς, ευρωπαϊκό μήνυμα, ισχυρή Κίνα

"Η σύνοδος των 20 προσεγγίζει τον Κέινς" γράφει η γαλλική Liberation για τα αποτελέσματα της συνόδου κορυφής των 20 στο Λονδίνο επισημαίνοντας ότι "η κρίση και οι πιέσεις που άσκησε η κοινή γνώμη άρχισαν να επιδρούν. Ο τρόπος ομιλίας και οι όροι άλλαξαν, τώρα πρέπει να προσέξουμε τι θα γίνει στην πράξη."

"Το φάρμακο του G20 δεν προδιαθέτει θετικά, ούτε προάγει την επανάκτηση της αξιοπιστίας", υποστηρίζει η ελβετική Neue Zürcher Zeitung και εκτιμά πως πέτυχε μεν η σκηνοθεσία και η παρουσίαση της συνόδου, αλλά ενδέχεται τα αποτελέσματα, δηλαδή "το φάρμακο να είναι πιο επικίνδυνο από την κρίση".

"Η Ευρώπη έστειλε σαφές μήνυμα για τη ρύθμιση των αγορών", πανηγυρίζει η Le Figaro και παρατηρεί:

"Και αυτό έγινε χάριν στον Νικολά Σαρκοζί που κατάφερε να αναζωπυρώσει γερμανο-γαλλικό άξονα και να πείσει την Άγκελα Μέρκελ να συσπειρώσει και τους άλλους Ευρωπαίους στο ζήτημα αυτό".

"Πάνω από ένα τρισεκατομμύριο δολάρια που προέρχονται από τα κρατικά ταμεία της Κίνας δόθηκαν στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Παγκόσμια Τράπεζα", σημειώνει η γερμανική έκδοση των Financial Times:

"Η Κίνα ασκεί έτσι όχι μόνον τεράστια επιρροή στη δική της αγορά, αλλά και στις εθνικές οικονομίες άλλων χωρών. Και ασφαλώς ενισχύει το ειδικό της βάρος στην παγκόσμια πολιτική."

"Η ενίσχυση του ελέγχου των τραπεζών είναι μήνυμα θετικό, αλλά μεσούσης της οικονομικής κρίσης υπήρχαν περιθώρια για ακόμη μεγαλύτερα βήματα", σχολιάζει τέλος η βρετανική The Guardian:

"Οι κύριοι της Γουόλ Στριτ και του Σίτι θα αναπνεύσουν χωρίς αμφιβολία ανακουφισμένοι, μόλις διαβάσουν τις αποφάσεις της συνόδου."