Οι Έλληνες εργάζονται περισσότερο από τους Γερμανούς

«Οι Έλληνες εργάζονται περισσότερο από τους Γερμανούς», γράφει στο πρωτοσέλιδο η Frankfurter Allemeine Zeitung με αφορμή τα στοιχεία του Ευρωπαϊκού Ιδρύματος για τη Βελτίωση των Συνθηκών Διαβίωσης και Εργασίας: «Μόνο Γάλλοι και Δανοί εργάζονται λιγότερο από τους Γερμανούς σημειώνει η γερμανική εφημερίδα. Τη στιγμή που οι Γερμανοί εργάζονται κάθε χρόνο σύμφωνα με τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας 1.658,5 ώρες, Ούγγροι, Πολωνοί και Ρουμάνοι εργάζονται 1.840 ώρες. Ακόμα και οι Έλληνες εργάζονται με 1.808 ώρες, πολύ περισσότερο από τους Γερμανούς.

Στις εσωτερικές της σελίδες η εφημερίδα δημοσιεύει άρθρο με τίτλο «Οι Γερμανοί εργάζονται πολύ, έχουν όμως και πολλές αργίες», στο οποίο τονίζεται: «Ο σκληρά εργαζόμενος Γερμανός αποτελεί έναν από τους θεμελιώδεις μύθους της μεταπολεμικής Γερμανίας. Η στατιστική μοιάζει αρχικά να επιβεβαιώνει τον μύθο αυτό. Σε καμιά άλλη χώρα της ΕΕ, με εξαίρεση τη Βρετανία, οι εργαζόμενοι δεν κάνουν τόσες, συχνά απλήρωτες, υπερωρίες όπως στη Γερμανία. Όμως ο αριθμός των ωρών εργασίας δεν λέει και πολλά για το πόσο σκληρά και πόσο πολύ εργάζονται πραγματικά οι εργαζόμενοι. Διότι από την άλλη πλευρά θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι κανένας άλλος εργαζόμενος δεν έχει τόσο πολλές γιορτές και αργίες όσες ο Γερμανός. Σε Γερμανία και Γαλλία οι εργαζόμενοι έχουν ετησίως 40 μέρες αργίας, στη Δανία 39 και στο Βέλγιο 29.

«Η Ευρώπη είναι σε θέση να δράσει»

Το μοτίβο είναι λίγο πολύ γνωστό. Ο ρώσος πρόεδρος απλώνει το χέρι του για να αρπάξει κομμάτια της Ουκρανία και η ΕΕ απαντά με μετριοπαθείς κυρώσεις, σημειώνει σε σχόλιό της η Süddeutsche Zeitung με τίτλο «Η Ευρώπη είναι σε θέση να δράσει» με αφορμή την προετοιμασία νέων κυρώσεων σε βάρος της Ρωσίας. Παρόλα αυτά, συνεχίζει η εφημερίδα κάποιοι κατηγορούν την ΕΕ ότι υποδαυλίζει τον πόλεμο, άλλοι πάλι θεωρούν ότι αντιδρά αδύναμα. Πολύ σκληρές κυρώσεις; Υπερβολικά μαλακές; Όπως και να έχει είναι κατ΄ αρχήν εντυπωσιακό ότι οι κυβερνήσεις 28 χωρών με συχνά διαφορετικά συμφέροντα είναι σε θέση να συμφωνήσουν σε κυρώσεις. Γεγονός που δείχνει ότι είναι δυνατή μια κοινή ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική. Οι σχεδιαζόμενες κυρώσεις δεν τιμωρούν τους Ρώσους στο σύνολό τους, αλλά συγκεκριμένα πρόσωπα και την βιομηχανία πετρελαίου. Με άλλα λόγια δηλαδή, το σύστημα Πούτιν. Η Δύση δείχνει ότι έμαθε από τα λάθη του παρελθόντος και την επιβολή κυρώσεων που είχαν επιπτώσεις στο ρωσικό λαό συνολικά και όχι μόνο εκείνους που λαμβάνουν αποφάσεις».

Η αυστριακή Die Presse αναζητεί τους λόγους που ωθούν την ΕΕ σε νέες κυρώσεις κατά της Ρωσίας: «Γιατί η ΕΕ δεν αφήνει σε ησυχία τον Βλαντιμίρ Πούτιν; Γιατί ρίχνει με τις κυρώσεις λάδι στη φωτιά μιας διένεξης που δεν είναι εύκολο να επιλυθεί; Η απάντηση βρίσκεται στη δυναμική τέτοιων αντιπαραθέσεων, που συμπαρασύρει όλες τις πλευρές που καλούνται να αντιμετωπίσουν τις επιπτώσεις. Είτε το θέλουμε, είτε όχι η ΕΕ είναι πλέον μέρος της διένεξης.»

«Δύσκολη θεραπεία»

Η Frankfurter Allgemeine Zeitung επικρίνει σε σχόλιό της την στρατηγική του αμερικανού προέδρου Μπαράκ Ομπάμα έναντι της οργάνωσης «Ισλαμικό Κράτος»: «Αεροπορικές επιθέσεις και αποστολή όπλων είναι μόνο μέρος της θεραπείας του καρκινώματος 'Ισλαμικό Κράτος'. Στρατιωτικές επιχειρήσεις χωρίς μια πολιτική και ιδεολογική στρατηγική μπορούν να ανακουφίσουν μόνο παροδικά. Η Ουάσιγκτον χρειάζεται εταίρους στον αραβικό κόσμο. Κυρίως χρειάζεται την Σαουδική Αραβία, η οποία δεν απέτρεψε τους σουνίτες του Ιράκ να στηρίξουν την οργάνωση 'Ισλαμικό Κράτος'. Προφανώς το Ριάντ προσέβλεπε σε οφέλη: Πίεση στις ηγεσίες της Δαμασκού και της Βαγδάτης, τις οποίες προστατεύει η Τεχεράνη. Mέρος της θεραπείας θα πρέπει να είναι ένας συμβιβασμός μεταξύ Ιράν και Σαουδική Αραβίας».

Στέφανος Γεωργακόπουλος