Οι αναταράξεις της Γουόλτ Στριτ και ο Ομπάμα
19 Σεπτεμβρίου 2008
«Οι χρηματοπιστωτικές αγορές μοιάζουν όλο και περισσότερο με ποδοσφαιρική ομάδα της οποίας οι παίκτες δεν θέλουν να χτυπήσουν την μπάλα γιατί φοβούνται μήπως δεν την ξαναπάρουν» σημειώνουν σήμερα οι βρετανικοί The Times:
«Έτσι όμως δεν μπορούν να κερδίσουν ποτέ.
Ούτε η οικονομία πρόκειται να ανακάμψει, εάν οι τράπεζες δεν συνεχίσουν να δανείζουν η μία την άλλη.
Το σημαντικότερο καθήκον των πολιτικών είναι να στηρίξουν αυτή την διαδικασία.»
«Ο Ομπάμα δεν είναι ειδικός στα οικονομικά, οι δηλώσεις του είναι συνήθως απλοϊκές και γενικόλογες, αλλά οι αναταράξεις στην Γουόλτ Στριτ του προσφέρουν πλεονεκτήματα» επισημαίνει η ελβετική εφημερίδα Neue Zürcher Zeitung για τις επιπτώσεις της κρίσης στον αμερικανικό προεκλογικό αγώνα:
«Εδώ και καιρό φώναζε ο Ομπάμα για ισχυρότερη επιτροπή κεφαλαιαγοράς, αίτημα που η συγκυρία επαναφέρει στη μνήμη όλων και δικαίως ή αδίκως αυτή τη στιγμή το Κόμμα των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ θεωρείται το πλέον ικανό κόμμα στα οικονομικά.»
Το αδιέξοδο της ALITALIA
«Ενώ η ALITALIA πνέει τα λοίσθια και οι χρηματαγορές έχουν πιάσει φωτιά, οι άνθρωποι του πρωθυπουργού Σίλβιο Μπερλουσκόνι επαναλαμβάνουν και εμμένουν ότι φταίει η Αριστερά, το συνδικάτο και το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης του Βάλτερ Βελτρόνι για την αποτυχία του σχεδίου διάσωσης της ALITALIA» γράφει η ιταλική εφημερίδα La Repubblica:
«Ο Μπερλουσκόνι υποσχέθηκε στον προεκλογικό αγώνα μόνο και μόνον προς άγραν ψήφων ότι θα υποστηρίξει την λύση της συμφωνίας με την AIR FRANCE.
Όμως για ιδεολογικούς λόγους έπαιξε το διπλό χαρτί της ηρωικής σωτηρίας και την ιταλική λύση για την ALITALIA.
Τώρα θύμα αυτής της πολιτικής είναι η ίδια η αγορά.»
«Η ποιότητα είναι ακριβή»
«Το σκάνδαλο της μολυσμένης σκόνης γάλακτος για βρέφη στην Κίνα λαμβάνει διαστάσεις συναγερμού» υπογραμμίζει η γερμανική Frankfurter Rundschau:
«Η εμπιστοσύνη των Κινέζων καταναλωτών και το διεθνές προφίλ της Κίνας καταρρακώθηκαν, το Made in China από σφραγίδα ποιότητας μετατράπηκε σε σήμα κινδύνου.
Φαίνεται ότι το θέμα της ασφάλειας της παραγωγής ξεπερνάει τις δυνατότητες του κεντρικά κατευθυνόμενου αναπτυξιακού μοντέλου.
Η υγιής οικονομία χρειάζεται αδιάφθορους ελεγκτές, ανεξάρτητους οργανισμούς προστασίας καταναλωτών και ελευθεροτυπία.
Όμως έτσι η Κίνα δεν θα έχει πια μόνον δομικό πρόβλημα, αλλά και χρηματοπιστωτικό.
Η ποιότητα είναι ακριβή και συχνά πολύ ακριβή για τους καταναλωτές.
Η εισαγωγή συστήματος διασφάλισης της ποιότητας αυξάνει το κόστος της παραγωγής.
Το κουμπί βρίσκεται στους Κινέζους καταναλωτές.
Δεν πρέπει να εμπιστεύονται τυφλά το κράτος τους, διότι αποδεικνύεται επανειλημμένα αναξιόπιστο.»