Οι Ιταλοί επιλέγουν τη δεξιά στροφή

Eίναι  σαφές ότι η ιταλική συντηρητική παράταξη κατάφερε να εξασφαλίσει την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών, τόσο στη Βουλή, όσο και στη Γερουσία της Ρώμης. Συνολικά, πέτυχε ποσοστό της τάξης του 43 με 44%, ενώ η κεντροαριστερή συμμαχία δεν ξεπέρασε  το 26%. Πρόκειται για διπλό «ρεκόρ»: για τη μεγαλύτερη διαφορά ανάμεσα στις δυο κύριες παρατάξεις της χώρας από τότε που ανακηρύχθηκε η ιταλική αβασίλευτη δημοκρατία - το 1946 - και για την πιο δεξιά κυβέρνηση στην ιστορία της Ιταλίας.

Είναι μια ξεκάθαρη, προσωπική νίκη της αρχηγού του ακροδεξιού, λαϊκιστικού κόμματος «Αδέλφια της Ιταλίας» Τζόρτζια Μελόνι, η οποία μέσα σε τέσσερα χρόνια εκτόξευσε το κόμμα της από το 4,3% στο 26%. Οι δε σύμμαχοί της, «υποφέρουν»: η Λέγκα δεν αγγίζει ούτε το 9% και η Φόρτσα Ιτάλια βρίσκεται λίγο πάνω από το 8%. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι με τα ποσοστά αυτά θα μπορέσουν να θέσουν σαφή και ισχυρά όρια στη δράση της Μελόνι.

Εκκλήσεις που δεν έπεισαν

Το κεντροαριστερό  Δημοκρατικό Κόμμα, δεν κατάφερε να πιάσει ούτε το 20%, και η ηγεσία του πρώην πρωθυπουργού Ενρίκο Λέτα κινδυνεύει τώρα σοβαρά. Η έκκλησή του προς τους Ιταλούς να κινητοποιηθούν για να δημιουργηθεί ένα ανάχωμα κατά της βαθιάς δεξιάς δεν έπεισε. Χρειαζόταν πιθανότατα περισσότερος δυναμισμός και μια ευρύτερη συμμαχία.

Τα Πέντε Αστέρια, με το 16% των ψήφων, δηλώνουν ικανοποιημένα. Δεν εξαφανίστηκαν, όπως πολλοί προέβλεπαν πριν από μόλις ένα μήνα. Αλλά  δεν μπορεί να μην παρατηρήσει κανείς ότι σε σχέση με τις γενικές εκλογές του 2018 έχασαν τη μισή τους εκλογική δύναμη. Έριξαν την κυβέρνηση Ντράγκι και δεν υπήρχαν πλέον οι συνθήκες για να υπογραφεί εκλογική συμμαχία με την κεντροαριστερά.

Τα βλέμματα στραμμένα στη Μελόνι

Τώρα, όλη η προσοχή είναι στραμμένη στους νικητές. Η Τζόρτζια Μελόνι αναφέρθηκε σε «ιστορική αλλαγή σελίδας» και ευχαρίστησε τους Ιταλούς για την εμπιστοσύνη τους. Δεν μένει παρά να περιμένουμε να της ανατεθεί η εντολή σχηματισμού κυβέρνησης από τον πρόεδρο της δημοκρατίας, Σέρτζιο Ματαρέλα και να δούμε πώς θα χειριστεί, από τις πρώτες κιόλας ημέρες διακυβέρνησης, τα κρισιμότερα θέματα: την κατάρτιση του νέου προϋπολογισμού, το ενεργειακό και, φυσικά, τη σχέση με την Ευρώπη.

Θα πρέπει να αποδείξει ότι έχει αφήσει πίσω της τις ιδεολογικές ακρότητες του παρελθόντος ή αν εννοεί να οδηγήσει την Ιταλία σε επικίνδυνο μονοπάτι, με κύρια σημεία αναφοράς της τον εθνικισμό και τον ακραίο απομονωτισμό.

Θεόδωρος Ανδρεάδης-Συγγελλάκης, Ρώμη