Ποια θα είναι η έκβαση της μάχης για το Μπαχμούτ;

Το Μπαχμούτ έχει μεγάλη στρατηγική σημασία, λέει η Μαρίνα Μίρον, ερευνήτρια στο Κέντρο Στρατιωτικής Ηθικής του King's College του Λονδίνου, καθώς η κατάληψη της πόλης θα σήμαινε την περαιτέρω προέλαση του ρωσικού στρατού. «Οι Ρώσοι θα μπορούν τότε να ελέγχουν σημαντικές αρτηρίες, να αποκόπτουν τις ουκρανικές δυνάμεις και να δυσκολεύουν πολύ περισσότερο την άμυνά τους». Ακόμη, αυτό θα κατέβαλλε το ηθικό των ουκρανικών στρατευμάτων και θα δημιουργούσε αμφιβολίες σχετικά με τις δυνατότητες τους στους δυτικούς εταίρους.

Αυτό επισημαίνει και ο Γερμανός συνταγματάρχης εν αποστρατεία Ραλφ Τίλε: «Η ουκρανική πλευρά είναι αναγκασμένη να επιδείξει επιτυχίες. Πρέπει να δοθεί κάποια μορφή δημόσιας αιτιολόγησης για αυτή τη μεγάλη υποστήριξη προς την Ουκρανία», τονίζει. Ο Τίλε επισημαίνει επίσης τον ψυχολογικό παράγοντα: «Η επίμονη αντίσταση στέλνει ένα μήνυμα σε όλη την Ουκρανία - στον άμαχο πληθυσμό, αλλά και στους υπόλοιπους στρατιώτες». Υπενθυμίζεται επίσης πως ο λόγος που η Ρωσία προσπαθεί τόσο επίμονα να καταλάβει το Μπαχμούτ, είναι το ότι συνάδει απολύτως με τον δηλωμένο πολεμικό στόχο του Πούτιν για την «απελευθέρωση του Ντονμπάς».

Ποιος έχει περισσότερες πιθανότητες να επικρατήσει;

Ο Ραλφ Τίλε θεωρεί μικρότερες τις πιθανότητες επικράτησης των Ουκρανών στο Μπαχμούτ, καθώς ο ρωσικός στρατός έχει σχεδόν περικυκλώσει την πόλη. Επιπλέον, οι Ρώσοι υπερτερούν σε τεθωρακισμένα οχήματα, άρματα μάχης, πυροβολικό και αεροσκάφη. Οι Ουκρανοί, από την άλλη πλευρά, θα πρέπει ακόμη να περιμένουν την άφιξη της δυτικής στρατιωτικής βοήθειας, για την οποία ο Τίλε δεν είναι πολύ αισιόδοξος: «Αν δείτε ότι ολόκληρη η Ευρώπη παράγει λιγότερα πυρομαχικά για την Ουκρανία σε ένα μήνα από όσα οι Ρώσοι ρίχνουν σε μια μέρα, τότε καταλαβαίνετε πόσο δύσκολο θα είναι να υπάρξει σωστή υποστήριξη. Ακόμη, υπάρχουν προβλήματα στη μεταφορά των συμφωνηθέντων αρμάτων μάχης».

Ο Μάρκους Ράισνερ, συνταγματάρχης των Αυστριακών Ενόπλων Δυνάμεων, λέει για την περαιτέρω πορεία του πολέμου: «Με μια επιτυχία στο Μπαχμούτ, οι Ρώσοι θα ανακτήσουν ένα κομμάτι εδάφους, όμως μετά θα συναντήσουν την επόμενη αμυντική γραμμή». Μετά τις επιτυχίες στο Χάρκοβο και τη Χερσώνα, η Ουκρανία αποφάσισε να εξαπολύσει μια τρίτη επίθεση σχετικά γρήγορα από τη Ζαπορίζια, ωστόσο το Κίεβο αναγκάζεται να μετακινεί συνεχώς δυνάμεις στο Μπαχμούτ. Ο ουκρανικός στρατός αναζητά το κατάλληλο μέρος για μια νέα επίθεση, πιθανώς στη Μελιτόπολη. Εάν επιτύχει, οι ρωσικές δυνάμεις θα μπορούσαν τότε να αποκοπούν από την Κριμαία, καθώς και από τις προμήθειες μέσω της γέφυρας της Κριμαίας. «Τότε οι Ρώσοι θα αγωνισούσαν περισσότερο να εξασφαλίσουν νέες προμήθειες, παρά να συνεχίσουν να επιτίθενται στο Ντονμπάς», δηλώνει ο Ράισνερ.

Όμως η ώρα για μια ουκρανική αντεπίθεση δεν έχει έρθει ακόμη, υποστηρίζει ο Γκούσταβ Γκρέσελ, ειδικός σε θέματα Ρωσίας και άμυνας στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων: «Μία αντεπίθεση απομακρυσμένη από τις κεντρικές γραμμές του μετώπου θα ήταν επικίνδυνη σε αυτό το στάδιο, καθώς, ακόμη κι αν επιτύχει, οι Ρώσοι θα εξακολουθούν να έχουν ισχυρές εφεδρείες για να ρίξουν στη μάχη». Οι ουκρανικές δυνάμεις θα ήταν προτιμότερο να περιμένουν έως ότου εξαντληθούν τα ρωσικά αποθέματα.

Εξακολουθεί να είναι εφικτή μία κατάπαυση πυρός φέτος;

«Όλοι έχουν συμφέρον να τελειώσει αυτός ο πόλεμος και ασκούνται πιέσεις στους αντιμαχόμενους προς αυτήν την κατεύθυνση», λέει ο Ραλφ Τίλε. Ωστόσο, θεωρεί ότι είναι αδύνατον «να νικηθεί η Ρωσία», καθώς η Ρωσία έχει μεγάλες δυνατότητες κλιμάκωσης, όχι μόνο με πυρηνικά όπλα, αλλά και με άλλα, όπως τα υπερηχητικά. Σύμφωνα με τον Τίλε, η αποτροπή της κλιμάκωσης εναπόκειται τώρα στη Δύση, ενώ πιστεύει πως οι υποστηρικτές του Πούτιν, δηλαδή κράτη όπως η Κίνα και η Ινδία, είναι αυτοί που μπορούν να τον πείσουν να υποχωρήσει. Ο Μάικ Μάρτιν τελος, ερευνητής στο King's College του Λονδίνου, πιστεύει ότι ο τερματισμός του πολέμου από ουκρανικής πλευράς δεν θα σημάνει λόγω έλλειψης στρατιωτών. "Η Ουκρανία θα σταματήσει να πολεμά είτε όταν κερδίσει τον πόλεμο, είτε όταν η Δύση σταματήσει να την προμηθεύει με όπλα".

Αλεξάνδρα Ιβάνοβα

Επιμέλεια: Γιώργος Πασσάς