Πώς αντιδρά η προεκλογική Ουάσιγκτον στις αποκαλύψεις της Wikileaks

Στην πραγματικότητα, οι αποκαλύψεις της διαδικτυακής πλατφόρμας Wikileaks απλά επιβεβαιώνουν αυτό που όλοι γνωρίζουμε το αργότερο από την εποχή που δημοσιοποιήθηκαν οι φωτογραφίες του αίσχους στο Άμπου Γκράιμπ: Ο πόλεμος στο Ιράκ ήταν ένας βρόμικος πόλεμος. Δολοφονίες, βασανιστήρια, αυθαιρεσίες, απαξίωση της ανθρώπινης ζωής και παραβιάσεις της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Τώρα έχουμε και τα επίσημα έγγραφα που περιγράφουν με αριθμούς και λεπτομέρειες την εικόνα της φρίκης που είχαμε σχηματίσει. Οι αντιδράσεις στις ΗΠΑ είναι ωστόσο ψύχραιμες. Στην προεκλογική Αμερική ελάχιστοι πολιτικοί θέλουν να τοποθετηθούν σε ένα δυσάρεστο για την εικόνα της χώρας ζήτημα. Άλλωστε στον προεκλογικό αγώνα οι πόλεμοι που διεξάγει η Ουάσιγκτον δεν παίζουν κανέναν ρόλο.

«Πρόκειται για στιγμιαίες περιγραφές»

Η κυβέρνηση σιωπά, λοιπόν, εκτός από εκείνον που δεν μπορεί να αποφύγει τις δηλώσεις. Και αυτός είναι ο εκπρόσωπος τύπου του Πενταγώνου Τζέοφ Μόρελ, ο οποίος περιορίστηκε στην δήλωση ότι «πρόκειται για τακτικού χαρακτήρα εκθέσεις από το πεδίο της μάχης. Πρόκειται για στιγμιαίες περιγραφές, οι οποίες δεν περιγράφουν την όλη ιστορία αυτής της σύγκρουσης. Δεν μαθαίνουμε τίποτε καινούργιο για αυτά που συνέβησαν τα προηγούμενα εννέα χρόνια, παρά μόνον παραλειπόμενα».

Εάν τα στοιχεία που έβγαλε στο φως η Wikileaks είναι γνήσια –και δεν υπάρχει κανένας λόγος να το αμφισβητούμε- μεταξύ του 2004 και του 2009 σκοτώθηκαν στο Ιράκ πάνω από 100 χιλιάδες άνθρωποι. Στα εν λόγω έγγραφα περιγράφεται με λεπτομέρειες η εξέλιξη μιας σύγκρουσης που ξεκίνησε με στόχο την ανατροπή του δικτάτορα Σαντάμ Χουσεΐν για να καταλήξει σε ένα θρησκευτικό, εθνοτικό πόλεμο με την εμπλοκή πολλών.

«Το Ιράκ είναι μια ανεξάρτητη χώρα με το δικό της στρατό»

Τα αραβικά ΜΜΕ δίνουν ιδιαίτερα μεγάλη έκταση στις αποκαλύψεις. Ενώ στις ΗΠΑ οι αναλυτές διερωτώνται πόσο μεγάλο είναι το πλήγμα για την εικόνα της χώρας. Έντονες επικρίσεις προκαλεί η αποκάλυψη ότι οι αμερικανικές δυνάμεις γνώριζαν ότι Ιρακινοί στρατιώτες βασάνιζαν αιχμαλώτους και δεν έκαναν τίποτε για το αποτρέψουν. «Το Ιράκ είναι μια ανεξάρτητη χώρα με το δικό της στρατό και τους δικούς της κανόνες. Δικό μας χρέος ήταν πληροφορίες για τέτοιου είδους περιστατικά να τις διοχετεύουμε στις αρμόδιες υπηρεσίες του ιρακινού στρατού, έτσι ‘ώστε αυτές να πράξουν, όπως έπρεπε», δήλωσε ο εκπρόσωπος τύπου του Πενταγώνου.

Οι κατηγορίες για βασανιστήρια συνιστούν υπόθεση του Ιράκ, μας λέει ούτε λίγο ούτε πολύ ο κ. Μόρελ. Έρχονται όμως οι New York Times για να μας υπενθυμίσουν ότι η σωστή λειτουργία των ιρακινών δυνάμεων ήταν η προϋπόθεση που είχε θέσει ο πρόεδρος Μπους για την αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων από την πολύπαθη χώρα. Στο μεταξύ στην συζήτηση ενεπλάκησαν και τα Ηνωμένα Έθνη, που ζητούν από τον πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα να διατάξει τη διερεύνηση των κατηγοριών που προκύπτουν από τα απόρρητα έγγραφα.

Sabine Müller/Σταμάτης Ασημένιος

Υπεύθ. Σύνταξης: Βιβή Παπαναγιώτου