Στην Αϊτή η ζωή συνεχίζεται μετ΄εμποδίων

Τέσσερις εβδομάδες μετά τον καταστροφικό σεισμό στην Αϊτή το διεθνές αεροδρόμιο της χώρας μπαίνει στον κανονικό ρυθμό λειτουργίας. Σε λίγες μέρες θα προσγειωθούν τα πρώτα αεροσκάφη με επιβάτες από τον Καναδά και τη Γαλλία. Η υπουργός Εξωτερικών της Ε.Ε. Κάθριν Άστον εξήγγειλε ότι η Ένωση ετοιμάζει στρατιωτική αποστολή στη χώρα, σε συνεργασία με τα ΗΕ και την κυβέρνηση, για την προστασία των θυμάτων του σεισμού. Χωρίς να δώσει λεπτομέρειες η κυρία Άστον τόνισε ότι προέχει η προστασία των κατοίκων από τις εποχιακές βροχές που ξεκινούν τον Μάρτιο.

Παιδιά σαν φτερό στον άνεμο

Παρόλα αυτά η κατάσταση συνεχίζει να είναι δύσκολη κυρίως για τα ορφανά. Δεν είναι μόνον οι σκληρές συνθήκες επιβίωσης, που ήταν σκληρές και πριν από το σεισμό. Τα παιδιά χρειάζονται προστασία από κάθε λογής επιτήδειους που τα αρπάζουν για υιοθεσία. Το παιδικό χωριό SOS του Πορτ ο Πρενς προσφέρει κάποια προστασία, αν και τα σπιτάκια είναι υπερπλήρη. Το βλέπει κανείς από τις κούνιες που βρίσκονται στους εξωτερικούς χώρους. Τα παιδιά συνωστίζονται και μαλώνουν για το ποιο θα πρωτοανέβει. Πολλά είναι παιδιά του δρόμου, όπως ο Νταβίντ , 13 χρονών, που ήρθε από την πόλη για να παίξει με φίλους τους. «Κοιμόμαστε σε αποθήκη», λέει, «αλλά θέλουμε να φύγουμε. Γι αυτό ήρθαμε εδώ, είναι καλύτερα».

Αλλά χώρος για τον Νταβίντ και τους φίλους του δεν υπάρχει. Το παιδικό χωριό είναι γεμάτο. Μόνο φαγητό και νερό υπάρχει. Είναι κι αυτό κάτι, μια μικρή βοήθεια μέσα στην τεράστια δυστυχία. Ο Γκέοργκ Βιλάιτ που εργάζεται εδώ δείχνει τα σπιτάκια. Είναι τόσο γεμάτα που δεν πέφτει καρφίτσα. «Σε κάθε σπίτι κοιμούνται 15 με 20 παιδιά», λέει. « Απίθανο κι όμως γίνεται, αν και με δυσκολία, γιατί τα μεγαλύτερα κοιμούνται έξω σε σκηνές. Μετά το σεισμό δεχτήκαμε άλλα εκατό παιδιά».

Στους δρόμους του Πορτ ο Πρενς κυκλοφορούν τα παιδιά μόνα τους χωρίς συνοδό. Στα φανάρια τρέχουν ανάμεσα στα αυτοκίνητα με την ελπίδα ότι οι οδηγοί θα τους δώσουν ένα ξεροκόμματο.

Ήδη πριν από το σεισμό υπήρχαν 300.000 εγκαταλελειμμένα παιδιά, άλλα ορφανά κι άλλα ανεπιθύμητα. Πολλά ζουν κυριολεκτικά στο δρόμο, άλλα σε οικογένειες και κάνουν ελαφρές δουλειές, είναι οι «μικροί σκλάβοι», όπως τα ονομάζουν.

«Ασκούν ψυχολογική πίεση»

Έξω από το κεντρικό γραφείο των ΗΕ στο αεροδρόμιο η Unicef έχει στήσει τεράστιες σκηνές. Εδώ γίνεται ο συντονισμός της βοήθειας. Ο Ροσχάν Χανταβί ήρθε αμέσως μετά το σεισμό από τη Ν. Υόρκη για να σταματήσει εκείνους που εκμεταλλεύονται το χάος και την εξαθλίωση. «Ήδη πριν από το σεισμό 2.000 παιδιά είχαν μεταφερθεί παράνομα στο εξωτερικό», μας λέει. «Μετά το σεισμό μπορεί να μεγαλώσει ο αριθμός. Πολλά από αυτά αποχωρίστηκαν τους γονείς τους, εμείς προσπαθούμε να τους ξαναβρούμε. Γι αυτό υπάρχει η λεγόμενη «αστυνομία των παιδιών». Ελέγχει στα σύνορα και στο αεροδρόμιο, αν τα παιδιά που ταξιδεύουν έχουν τα απαραίτητα ταξιδιωτικά έγγραφα».

Ο άθλιες συνθήκες ζωής δεν δικαιολογούν σε καμιά περίπτωση τις απαγωγές παιδιών, υποστηρίζει ο Γκέοργκ Βιλάιτ από το παιδικό χωριό SOS στο Πορτ ο Πρενς.

«Νομίζω ότι είναι πολύ υποτιμητικό να πηγαίνει κανείς στους γονείς και να τους λέει κατάμουτρα ότι ζουν υπό άθλιες συνθήκες και ότι αυτοί, οι Αμερικανοί, είναι σε θέση να γνωρίζουν τι είναι καλύτερο για το παιδί τους. Να τους ασκούν δηλαδή μια τέτοια ψυχολογική πίεση που να τους αναγκάζουν τελικά να δώσουν το παιδί τους».

Η αποκατάσταση με τον ένα ή τον άλλο τρόπο των ορφανών της Αϊτής δεν μπορεί να γίνει σύντομα. Παρά τη μεγάλη διεθνή βοήθεια η χώρα συνεχίζει να αναζητά το βηματισμό της μέσα από τα ερείπια, τις επισκέψεις προσωπικοτήτων, όπως πρόσφατα της ηθοποιού Αντζελίνα Τζολί, πρέσβειρας καλής θέλησης της Unicef, και της ανθρωπιστικής βοήθειας που μετά από ένα μήνα έχει φτάσει σε κάθε επιζώντα.

Martin Polansky/Ειρήνη Αναστασοπούλου

Επιμέλεια Σύνταξης: Σπύρος Μοσκόβου