Ταραχές στη Γαλλία: Αναζητώντας τα αίτια

η μανία των νεαρών…

Τις τελευταίες ημέρες ακούγονται και γράφονται πολλά για τα αίτια που προκάλεσαν τις ταραχές αυτές στη Γαλλία. Οι περισσότεροι αναλυτές συμφωνούν ότι ο βασικός λόγος είναι ο κοινωνικός αποκλεισμός των νεαρών που «πρωταγωνιστούν» στα επεισόδια. Όπως μας είπε και ο Κρίστοφ Μπερτοσί, ειδικός σε μεταναστευτικά ζητήματα, από το Γαλλικό Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων:

«Η κοινωνική ενσωμάτωση στη Γαλλία είναι ένα ζήτημα ισότητας. Ωστόσο όλα αυτά τα χρόνια περιοριστήκαμε στο να μιλάμε μόνον για όλα αυτά. Η πραγματικότητα για αυτές τις ομάδες είναι διαφορετική: Υπάρχουν διακρίσεις εξαιτίας της φυλής τους, του πολιτισμού τους και της θρησκείας τους. Δεν είναι τυχαίο ότι οι ταραχές ξέσπασαν στα βόρεια προάστια του Παρισιού, όπου διαμένουν οι περισσότεροι από αυτούς και αυτό από τα τέλη της δεκαετίας του ‘70».

Ποιες όμως είναι αυτές οι ομάδες, ποια η ταυτότητά τους; Το ερώτημα αυτό θέσαμε στον καθηγητή Κοινωνιολογίας Ίβ Σιντομέρ από το Πανεπιστήμιο του Παρισιού:

«Ένα μέρος είναι νεαροί που ζουν από παράνομες δραστηριότητες, κλοπές, ναρκωτικά κτλ. Ωστόσο οι περισσότεροι από αυτούς είναι απλώς νεαροί που έχουν αποτυχίες και που δεν έχουν στόχους στη ζωή τους. Το πρόβλημα είναι ότι οι δύο αυτές ομάδες αποτελούν στην ουσία μία ενότητα».

Γιατί όμως αυτός ο θυμός των νεαρών που εκφράζεται με εμπρησμούς αυτοκινήτων και καταστημάτων και με συγκρούσεις με την αστυνομία, ρωτήσαμε τον καθηγητή:

«Υπάρχουν φυσικά οικονομικοί λόγοι, εδώ όμως θα πρέπει να κάνουμε την εξής διευκρίνιση: Στη Γερμανία για παράδειγμα συναντούμε τη φτώχεια κυρίως μέσα στις πόλεις, στα κέντρα των πόλεων, όπως στο Βερολίνο. Εδώ στο Παρίσι αφορά κυρίως τα προάστια, που είναι πολλές φορές αποκομμένα από το κέντρο, υπάρχουν κακές συγκοινωνίες και ελάχιστες δημόσιες υπηρεσίες. Επίσης θα πρέπει να αναφέρουμε το αποικιακό παρελθόν της Γαλλίας. Υπάρχουν εθνικές και πολιτισμικές διακρίσεις. Είναι πολύ δύσκολο για αυτές τις ομάδες να βρουν δουλειά. Οι νεαροί αυτοί έχουν δυσκολίες ακόμη και όταν θέλουν να πάνε σε ένα κλαμπ για να διασκεδάσουν. Εάν πέσουν πάνω στην αστυνομία τα πράγματα είναι πάντοτε πιο δύσκολα γι΄ αυτούς σε σύγκριση με τους Γάλλους».

Ο καθηγητής Σιντομέρ εκτιμά ότι το αποικιακό παρελθόν της Γαλλίας διαδραματίζει ένα πρωταγωνιστικό ρόλο στις ταραχές αυτές. «Πριν από 50 χρόνια», λέει, «η Γαλλία βρισκόταν σε πόλεμο με την Αλγερία. Πολλοί από τους σημερινούς ταραξίες είναι τα παιδιά και τα εγγόνια ανθρώπων που συμμετείχαν σε εκείνο τον πόλεμο».

Όσον αφορά τις δηλώσεις του υπουργού Εσωτερικών Σαρκοζί ο οποίος έκανε λόγο για οργανωμένες ταραχές, ο κ. Σιντομέρ εμφανίζεται κατηγορηματικός:

«Δεν υπάρχουν οργανωμένες ταραχές. Σίγουρα υπάρχουν συμμορίες, αλλά σε καμία περίπτωση ομάδες. Πρόκειται για νεαρούς που τους αρέσει να τα βάζουν με την αστυνομία και οι οποίοι εκμεταλλεύονται τώρα την ευκαιρία. Πάνω από όλα όμως πρόκειται για μία αυθόρμητη αντίδραση ανθρώπων τους οποίους συνήθως δεν ακούει κανείς και οι οποίο εκμεταλλεύονται τις περιστάσεις για να πουν: Δεν πάει άλλο, υπάρχουμε και εμείς».