Ψίχουλα για όσους επέζησαν

Όλα μοιάζουν πολύ πρόσφατα. Οι εικόνες είναι ζωντανές. Οι τοίχοι που έπεφταν, το μπετόν που σφηνώθηκε στο σώμα της, το χέρι της που καταπλακώθηκε. Η Σίλα Μπεκούμ κατάφερε να επιζήσει μετά από την κατάρρευση του εργοστασίου στο Μπαγκλαντές πριν από ένα χρόνο. 1.135 έχασαν τη ζωή τους και πάνω από 1.500 τραυματίστηκαν Η Σίλα Μπεκούμ ταξιδεύει τώρα στην Ευρώπη, προσπαθώντας να συγκεντρώσει χρήματα από τις εταιρείες που έδιναν παραγγελίες για τη ραφή ρούχων στο εργοστάσιο Rana Plaza που κατέρρευσε. Ανάμεσα στις χώρες που επισκέπτεται είναι και η Γερμανία. Η Σίλα Μπεκούμ μίλησε στη Deutsche Welle περιγράφοντας τις δύσκολες συνθήκες εργασίας αλλά και τα σημάδια που έχει αφήσει ανεξίτηλα στο σώμα της το τραγικό εκείνο ατύχημα:

«Μετά από 16 ώρες ήρθαν τα σωστικά συνεργεία και με έβγαλαν από το κτίριο. Μετά από μια εγχείρηση που έγινε άμεσα, με μετέφεραν στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο της Ντάκα, όπου μου αφαίρεσαν τα εσωτερικά γεννητικά όργανα. Αυτή την περίοδο επισκέπτομαι ένα κέντρο αποκατάστασης για αναπήρους στη Σαβάρ. Παρόλο που βρίσκομαι εκεί εδώ και ένα χρόνο, δεν μπορώ ακόμα να κινήσω το δεξί μου χέρι. Δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω για να φάω ή για να κάνω τις δουλειές του σπιτιού. Η κόρη μου, η Νίπου Μόνι, είναι η καλύτερη στην τάξη της, αλλά μπορεί να μην συνεχίσει το σχολείο γιατί δεν μπορούμε να πληρώσουμε τα δίδακτρα. Με βοηθάει η αδελφή μου. Παίρνω και μια βοήθεια από την Εθνική Ένωση για του Εργαζομένους στην Κλωστοϋφαντουργία. Εμείς οι εργαζόμενοι στην Rana Plaza είμαστε τόσο αβοήθητοι. Ελπίζουμε σε ιατρική περίθαλψη και αποζημίωση. Θέλουμε δίκαιους μισθούς και ελπίζουμε σε μια καλύτερη ζωή, αλλά τίποτα δεν συμβαίνει».

Οχτώ μήνες μετά την κατάρρευση, πολλές από τις εταιρείες που παρήγαγαν στην Rana Plaza συμφώνησαν να συστήσουν ένα ειδικό ταμείο αρωγής το οποίο θα συντονίζεται από το Διεθνές Γραφείο Εργασίας. Από τα 29 εκατομμύρια ευρώ που χρειάζονται άμεσα έχουν συγκεντρωθεί μόνο 11 εκατομμύρια ευρώ.

Μηδαμινές αποζημιώσεις

Στην ερώτηση εάν έχει πάρει μέχρι τώρα αποζημίωση η Σίλα Μπεκούμ απαντά:

«Έχω πάρει περίπου 420 ευρώ από εταιρείες όπως η Primark και άλλες. Και άλλοι άνθρωποι έχουν δώσει κάποια χρήματα. Συνολικά 650 ευρώ. Αλλά δεν μπορώ πια να δουλεύω και αυτά τα χρήματα τα έχω ήδη ξοδέψει. Πριν από δυο μήνες η εργάτρια στην κλωστοϋφαντουργία Σάλμα αυτοκτόνησε για να γλιτώσει από αυτού του είδους τη ζωή. Τι περιμένουν οι 29 ξένες εταιρείες που αγόρασαν υφάσματα από τη Rana Plaza; Πρέπει και εγώ να αυτοκτονήσω; Δεν έχουν καθόλου συμπόνια; Ελπίζω να μας δώσουν αποζημιώσεις για να μπορέσουμε να ζήσουμε και να στείλουμε τα παιδιά μας στο σχολείο».

Η Σίλα Μπεκούμ επισκέφθηκε μέχρι σήμερα τη Γαλλία, την Ιταλία και την Ολλανδία. Στη Γερμανία επισκέφθηκε τα γραφεία του μεγαλύτερου συνδικάτου μετάλλου στην χώρα, IG Metall. Το πόσο τρομαγμένη είναι ακόμα, φαινόταν από τις ερωτήσεις που έκανε για την ασφάλεια του κτιρίου και εάν κινδυνεύει και αυτό να πέσει. Επαγγελματική ψυχολογική υποστήριξη δεν έχει μέχρι τώρα.

Πολλές από τις εταιρείες μόδας χρησιμοποιούν το επιχείρημα ότι παρήγγειλαν όχι απευθείας, αλλά μέσω ενδιάμεσων εμπόρων. Αυτό, για παράδειγμα, ήταν το επιχείρημα της εταιρείας Adler που δεν ήθελε να συμμετάσχει στο ειδικό ταμείο αρωγής. Μένουν ακόμα πάρα πολλά να γίνουν στο τομέα της ασφάλειας και των εργασιακών δικαιωμάτων σε χώρες σαν το Μπαγκλαντές ώστε να μπορούν να απολαμβάνουν προϊόντα που συχνά ακριβοπληρώνουν οι ευημερούσες κοινωνίες.

DW/ AFPD/ EPD/ Μαρία Ρηγούτσου

Υπεύθ. σύνταηξης: Κώστας Συμεωνίδης