آیا افزایش حملات طالبان با جنجال انتخاباتی ارتباط دارد؟

گریم سمیت، تحلیلگر مسایل افغانستان در گروه بین المللی بحران در گفتگویی با دویچه وله می گوید که ارتباط قوی میان بحران انتخاباتی و افزایش شمار حملات شورشیان دیده نمی شود. این کارشناس مستقر در کابل می گوید حملات طالبان بر مناطقی در جنوب اهمیت نمادین دارد و نشان دهنده توانایی آنها در جنگ رو در رو با نیروهای امنیتی افغانستان است.

دویچه وله: شورشیان طالبان تا چه اندازه از منازعه جاری در مورد انتخابات استفاده می کنند تا حملاتی را راه اندازی کنند؟

سمیت: تا حالا رابطه قوی میان بحران انتخاباتی و افزایش شمار حملات شورشیان وجود ندارد. گروه بین المللی بحران براساس تحقیقات میدانی سال گذشته اش پیش بینی کرده بود که سطح خشونت ها در سال 2014 بالا می رود. تحقیقات ما نشان می داد که نیروهای امنیتی افغانستان همزمان با خروج نیروهای بین الملللی فشار بیشتر شورشیان را متحمل می شوند.

بدبختانه این پیش بینی درست ثابت شد و در حالی که طالبان و گروه های دیگر تلاش می کنند در نبود نیروهای قدرتمند ناتو دست آورد نظامی حاصل کنند، احتمالاً وضعیت در سال 2015 بدتر می شود. بنابراین، تنها بخش ناچیز خشونت ها در تابستان جاری می تواند به تنش میان دو نامزد برای کرسی ریاست جمهوری ارتباط داشته باشد.

دویچه وله: آیا طالبان کنترول مناطقی با اهمیت استراتژیک را به دست می گیرند؟

سمیت: هیچ یک از محلاتی که طالبان در سال جاری تصرف کرده اند از نظر نظامی ارزش استراتژیک ندارد. شورشیان محلاتی را تصرف می کنند، اما این محلات غالباً در ولسوالی های دورافتاده می باشند. در مناطق محدودی، مانند ولسوالی سنگین ولایت هلمند، به نظر می رسد که شورشیان در تلاش به دست آوردن اهداف اقتصادی هستند. به گونه مثال، تلاش می کنند شاهراه 611 را زیر کنترول خود بیاورند که مسیر مهمی را برای قاچاق مواد مخدر میان مزارع کوکنار در شمال هلمند و بازارهای مواد مخدر در ایران و پاکستان مهیا می سازد. اما واضح نیست که شورشیان به این اهداف شان در جریان فصل جنگی تازه دست یافته باشند.

احتمالاً بزرگ ترین اهمیت این حملات برای طالبان نمادین یا سمبولیک است. شورشیان با حمله بر ساختمان ولسوالی ریگستان در این اواخر هیچ دست آورد نظامی به جز بر هم زدن کارهای یک پسته در یک دشت نداشتند، اما آنها نشان دادند که توانایی مقابله رو در رو با نیروهای امنیتی افغانستان را دارند که این خود از اهمیت سیاسی برخوردار است.

دویچه وله: آیا این ها مناطقی اند که قبلاً نیروهای خارجی در آنجاها مستقر بودند؟

سمیت: همه مناطقی که شورشیان در سال جاری قدرت بیشتر خود را به نمایش می گذارند محلاتی اند که قبلاً زیر مسئولیت نیروهای بین المللی قرار داشته اند. خشونت ها در قندوز افزایش یافته است، جایی که آلمان ها جنگیده و کشته داده اند.

در ولایت فاریاب نیز جاهایی که قبلاً امنیت آن توسط نارویژی ها تامین می شد، وضعیت حالا به طور محسوس بدتر است. کانادایی ها در قندهار یک جنگ رو به افزایش را در عقب خود گذاشتند و بریتانیایی ها در هلمند کار مشابهی کردند. احتمالاً وضعیت امنیتی در ولایت های شرقی شدیداً خراب تر شده باشد، جایی که در سال های گذشته نیروهای امریکایی مسئولیت های امنیتی را رهبری می کردند.

دویچه وله: این حملات طالبان چه اندازه تهدیدی را متوجه افغانستان می کند؟

سمیت: این مساله بیشتر به روش هایی ارتباط دارد که جامعه بین المللی برای کمک به نیروهای امنیتی افغانستان انتخاب می کند. کشورهای کمک دهنده باید در مورد پنداشت مطرح شده در جلسه سال 2012 ناتو در شیکاگو تجدید نظر کنند. در این جلسه خوش بینی بی حد زیاد در مورد کاهش شورشگری ابراز شده بود. در توافقنامه شیکاگو گفته شده بود که نیروهای امنیتی افغانستان همزمان با کاهش شورشگری به 228 هزار تن کاهش یابد اما حالا وضعیت نسبت به سال 2012 وخیم تر است.

سوال کلیدی این است که آیا کشورهای کمک دهنده پول های وعده شده سالانه را افزایش می دهند یا نه، تا افغانستان بتواند شمار کنونی نیروهای خود را حفظ کند. البته عامل مهم دیگر توانایی حکومت افغانستان در استفاده خردمندانه از این منابع است. مشاجره در مورد نتایج انتخابات برای افغانستان جلب حمایت بین المللی را در جلسه ناتو در ماه سپتمبر مشکل می سازد.

گفتگو کننده: گابریل دومنیگویز