استخدام بیشتر افراد با پس منظر مهاجرت در وزارت خارجه آلمان

خانم سیراپ اوچک به حیث مشاور دست اول نمایندگی سیاسی آلمان در وزارت خارجه کار می کند. هرچند که او می گوید در کارش به مثابه یک دیپلومات افتان و خیزان پیش می رود، اما «منشای مهاجر بودنش هرگز مشکل آفرین نبوده است». در یکی از سالون های مباحثات کارشناسان وزارت خارجه، در کنار اوچک، فرانک والتر شتاینمایر وزیر خارجه نشسته است و با علاقه مندی به این همکارش گوش فرا می دهد که از مادر و پدر ترکی به دنیا آمده است.

هنگامی که او می گوید با خود یک ارزش اضافی را به وزارت خارجه آورده است، شتاینمایر به رسم تصدیق سرش را تکان می دهد. شتاینمایر می خواهد از این هم بیشتر باشد، زیرا خواست زمان است. او می گوید: «ما هنوز در آن سطح مباحثات در مورد تنوع نیستیم که در تصدی های اقتصادی معمول است». به گفته او، آلمان یک کشور مهاجران است و تنوع مرتبط با آن می بایست در خدمات دیپلوماتیک نشان داده شود. از نظر شتاینمابر جهان در آینده برای همیشه با بحران مواجه می باشد و «برای این منظور ما می خواهیم در بهترین صورت، با هوش ترین و دقیق ترین انسان ها را با خود داشته باشیم».

مسأله روی کارشناسی فرهنگی و منطقه یی است. وزارت خارجه آلمان با شعار "ما از همه جهان" استیم، آن آلمانی هایی را برای استخدام هدف قرار داده است که ریشه خارجی دارند. برای آنکه این شعار موثر باشد، باید جوانان علاقه مند شوند تا به وزارت خارجه بیایند و با آن ها مباحثه کنند که چگونه کار دیپلوماتیک می تواند برای شان جذاب واقع شود. این نتیجه یک کارگاه زیر عنوان «تلاش بیشتر برای شفافیت در ارزیابی درخواست ها و وظایفی که شما می خواهید به حیث یک دیپلومات انجام دهید» می باشد. مصاحبه ها نشان داد که این وزارت در کل و اما به صورت خاص در بین مهاجران، به حیث یک اداره بسته و نخبه گرا شناخته می شود. سخنران در کل نتیجه گیری کرد که «استخدام در این وزارت خانه برای بسیاری یک آرزو است و آنهم آرزوی بسیار دور».

ارزیابی عادلانه درخواست ها

دست کم وزیر خارجه با توضیح یک سلسله حدسیات در مورد، موانع را کاهش داد. یک خانم شرکت کننده سوال نمود که چطور می شود اگر یک خانم دیپلومات آلمانی دستمال سر داشته باشد. شتاینمایر، سیاستمدار حزب سوسیال دموکرات آشکارا گفت که در کل «دستمال سر به مثابه یک اصل مانع نیست». انسان نباید از این بترسد که به حیث یک دیپلومات در آسیا برود و مانند یک آلمانی تیپیک معلوم نشود.

اما هرگاه به این فکر شود که شاید فهم متعارف عمومی از زبان آلمانی اولویت کاملاً بلند برای درخواست جهت استخدام می باشد و یا اینکه تمرکز زبانی واضحاً روی لسان های فرانسوی و انگلیسی است و مهارت در سایر زبان ها وزنه کمی خواهند داشت، شتاینمایر در این قسمت سختگیر است. او گفت: «پروسه ارزیابی مبتنی بر لیاقت بسیار بلند است، اما امیدواریم که بی انصاف نباشیم».

در این روزها خوش بینی بسیار زیاد و همچنان نگرانی هایی در این مورد وجود دارد که با ریشه خارجی بتوان در جمع آن گروه آلمانی قرار گرفت که می خواهند وظایف نخبگرایانه دیپلوماتیک را انجام دهند.

احمد میاری، جوان 24 ساله که والدین اش فلسطینی اند، این را مبالغه آمیز می داند. او سوال می کند که اصلاً واژه «پس منظر مهاجرت» چه معنا دارد. او می گوید: «من یک برلینی هستم که در گذر شونه برگر زندگی کرده ام». او بسیار به خوبی تصور می کند که می تواند یک دیپلومات گردد. او از این وزارت خانه نخبه ها هیچ ترسی ندارد. احمد میاری می گوید: «من در یک مکتب بین المللی تجارت تحصیل کرده ام و قبل از آن در موسسات مختلف در خارج درس خوانده ام.» این که از نظر وی آیا کار معقولی است که شتاینمایر می خواهد فرزندان مهاجران را استخدام کند، میاری می گوید: «درحال حاضر این کار را بسیار تصدی ها نیز به دلیل رعایت تساوی می کنند.»

تنوع فرهنگی به تنهایی کافی نیست

در این که قرار است اکنون در قسمت وجاهت وزارت خارجه کار صورت گیرد، حسن نیت زیادی احساس می شود. آیا همینقدر کافی است؟ یاهزا ربه کا ویلیس، جامعه شناس، کاملاً مطمئن نیست. او در بخش مراسم ارائه معلومات وزارت خارجه شرکت نموده و این ابتکار را بسیار مثبت یافته است. او می گوید: «اما من فکر می کنم که این بخش های بسیار بزرگ که استخدام شامل همه باشد و موجودیت تنوع رعایت شود، مستلزم حمایت حرفه یی بیشتر از آنچه می باشد که در اینجا مورد تاکید قرار گرفت.»

این جامعه شناس هشدار می دهد، دیدگاه هایی که برای مدت طولانی در عمل پیاده شده اند صرفاً با فرمان از میان نمی روند. کارمندان وزارت خارجه نیاز دارند تا با خودآگاهی شان کار کنند و این شاید به تنهایی کافی نباشد.