انتخابات را به کجا می برند؟

قبل از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری وبویژه قبل از شروع کمپاین ، تصوراغلب آگاهان امور سیاسی بر این بود که آقای کرزی نسبت به همه رقبای خویش، شانس بیشتری برای پیروزی دارد .زیرا هم امکانات حکومتی را دراختیار داشت وهم از حمایت خارجی بیشتری بهره مند بود . دراین میان گهگاهی از احتمال پیروزی اشرف غنی احمد زی نیز صحبت هایی درمیان بود ولی شاید خیلی از اعضای جبهه ملی وهواداران داکتر عبدالله نیز درمورد پیروزی او ،با تردید سخن میگفتند .

احتمال پیروزی آقای اشرف غنی احمد زی نیز مبتنی بر حمایت بخشی از خارجیان ازوی ونیز شایعات دلزدگی امریکاییان از آقای کرزی بود ،درعین حالیکه داشتن یک برنامه ی منسجم ومستدل ونسبتاً جامع ایشان ، امتیاز غیر قابل انکاری برای جلب علاقه ی بخش قابل توجهی از باسوادان شهری نشین بسوی ایشان بود.

دراین میان موضعگیری های تندوتیز آقای کرزی درمقابل امریکا ونیروهای خارجی که شگردی برای جلب حمایت طالبان ازسویی و ایجاد نوعی خوش بینی درایران وروسیه بود ، توجه چندانی را بر نیانگیخت وموجب حمایت و عنایت طالبان نگردید ولی این اثر را داشت که احمدی نژاد رئیس جمهور ایران قبل از اعلام نتایج نهایی توسط کمیسیون انتخابات ، پیروزی آقای کرزی رابوی مبارکباد گوید. همانگونه که آقای کرزی نیز ازاولین کسانی بود که پیروزی او را تبریک گفته بود .

امریکا و سایر کشور های خارجی آرزو داشتند انتخابات افغانستان بصورت خیلی پر رونق و باشرکت بخش قابل توجهی از مردم برگزار گردد تا دلیل محکمی برای ضرورت حضور شان در افغانستان گردد و با استناد به آن بتوانند مفیدیت و کار آیی نیروها ونفرات وکمک های مالی ونظامی ونیز کشته شدن سربازان شان را موجه بسازند .

دراوضاع واحوال خاص افغانستان نه امریکا ونه سایر کشور های خارجی ذیدخل در افغانستان ،نمی توانستند مطلقاً ناظر وبیطرف بمانند اما ازآنجا که همه باور به پیروزی قطعی کرزی داشتند ترجیح دادند ازعدم دخالت وبیطرفی درقبال انتخابات افغانستان سخن گویند . اما بیزاری عمومی ازحکومت آقای کرزی ازیکسو وبالاگرفتن کار داکترعبدالله از سویی ، به گفته مخالفان کرزی هواداران او را واداشت تا بابی احتیاطی تمام به تقلب دست بزنند .تقلبی که پوشیده نماند وآوازه ی آن همه دنیا را دربر گرفت .

.بیاد داریم که رئیس جمهور امریکا دراولین شام پس از ازانتخابات با سرور وخوشحالی زیاد از برگزاری موفقانه ی انتخابات درافغانستان یاد آور شد وشفافیت آنرا ستود . اما اکنون کسی نیست که با آن قاطعیت واطمینان از برگزاری شفاف انتخابات سخن گوید . معاون نماینده خاص ملل متحد درافغانستان بر سر همین موضوع،بارئیس خود به منازعه برخاست و مجبور به خروج از افغانستان شد . ناظران اتحادیه اروپانیز با اعلام اینکه حدود یک میلیون وپنجصد هزار رأی مشکوک به صندوقها ریخته شده است ، احتمال پیروزی آقای کرزی را که قرار اعلام نتایج مقدماتی به%54 میرسد زیر سوال برد وقرار شد ده فیصد از صندوقهای آرا ی مشکوک توسط کمیسیون بر رسی سمع شکایات مورد بررسی قرار گیرند .

به هرحال تقریباً مسلم است که اگر این بازبینی صورت گیرد راهی جزرفتن به دور دوم اتخابات باقی نمی ماند .چیزی که با وجود اعلام آمادگی کمیسیون انتخابات برای برگزاری آن بعید به نظر می رسد . گذشته از اینکه هیچ تضمینی برای برگزاری شفاف وعاری ازجعل وتقلب در آن وجود ندارد .زیرا هر دو طرف قضیه ،در این دور جدید حداکثر توان ونیروی شان را بکار خواهند گرفت تا پیروزی را از آن خود سازند . ازهمین سبب کوشش های زیادی وجود دارد که بر سر یک ائتلاف یا سازش وبه تعبیر آقای کرزی «مشارکت ملی» یا حکومت وحدت ملی که اسم وعنوان آبرومندانه تری ست توافق به عمل آید .

البته آقای کرزی ازواژه ی "ائتلاف" خوشش نمی آید ،زیرا ائتلاف الزاماً به نوعی تقسیم قدرت می انجامد که با سیستم ریاستی مورد پسند آقای کرزی جور نمی آید . اما آنچه ایشان "مشارکت ملی" می نامند سهیم شدن در قدرت زیر نظر واختیار خودشان است که دوام وبقای آن نیز بسته به تصمیم واختیار خود شان است وهر وقتی خواسته باشد میتواند آنرا فسخ کند . ازهمین سبب داکتر عبدالله نمیتواند با اطمینان کامل به این پروسه بپیوندد .

طرحی که اکنون روی دست است و گفته می شود که نمایندگان سیاسی برخی از کشورها نیزدرجهت اجرای آن می کوشند کشاندن برخی از اطرافیان پرقدرت داکتر عبدالله با دادن امتیازات به آنان است . درهمین رابطه گفته می شود که تشویق وترغیب عطامحمد نور برای آمدن به کابل و عهده دارشدن یکی از وزارت های کلیدی ، درجریان است .هنوزمعلوم نیست جنرال عطا در قبال این کوشش جه موضعی دارد ولی گفته می شود که گسترش نا امنی به سوی شمال کشور ،میتواند فشاری برای واداشتن وی باشد .

قسیم اخگر

ویراستار: آهنگ