بازگشت در بی سرنوشتی: افغان ها ترس از اخراج شان دارند

 فاروق (تغییر نام) دیگر نمی تواند درست فکر کند، حداقل نه طوری که او آرزو دارد. او می گوید: «همیشه وقتی من کمی آرامش پیدا می کنم، دوباره شروع  می شود و پس از آن برایم ترس ایجاد می گردد.» تنها فاروق در چنین حالتی قرار ندارد، بلکه خواهران، برادر و مادراش نیز در چنین یک ترس  زندگی می کنند. او در ادامه می گوید: «مادرم هر شب با حملات هراس انگیز از خواب بیدار می شود.» از چند ماه همین یک فضا در خانواده فاروق ۱۷ ساله حاکم است. برای نگرانی های فاروق یک دلیل ساده وجود دارد: او و خانواده اش پناهجویانی اند که از افغانستان می آیند و ترس از اخراج شان دارند.

افرادی که از افغانستان به اروپا فرار کرده اند، در آینده باید سریع تر اخراج گردند. از آغاز ماه اکتوبر این کار سیاست رسمی آلمان است. اتحادیه اروپا و حکومت فدرال آلمان با حکومت افغانستان برای ساده شدن عودت افغان ها به کشورشان با هم توافق کرده اند. با توجه به اطلاعات حکومت آلمان، در حال حاضر در حدود ۱۲ هزار ۵۰۰ افغان در آلمان حضور دارند که درخواست پناهندگی شان رد شده است. اما اینکه به چه تعداد این پناهجویان رد شده به کشور شان بازگردانده می شوند، هنوز معلوم نیست.

در این رقم سهمیه محافظتی افغان ها از ۷۸ درصد در سال ۲۰۱۵ به ۵۲ درصد در آگست ۲۰۱۶ کاهش یافته است. بر اساس توضیح سازمان حمایت از پناهجویان "پرو ازول" این امر به این معنی است که از آغاز سال ۲۰۱۶ تنها از هر دو متقاضی از افغانستان دوسیه یکی از آن ها از جانب اداره فدرال مهاجرت و پناهندگی مورد بررسی قرار گرفته است. این عملکرد با بهبود وضعیت امنیتی در افغانستان  توجیه گردیده است. اینکه آیا این ادعا درست است، نظرات مختلفی وجود دارد. آنچه مطمئن است این است که بسیاری از افغان ها از این ناحیه رنج می برند که بزودی به کشور شان بازگردانده می شوند.

آدم نابر از انجمن افراد زیر سن بدون همراه در برلین پایتخت آلمان می گوید که «می توان گفت که ترس گسترش یافته است.» او می گوید که در میان جوانان شمار زیادی پناهجویان از افغانستان اند. نادر متوجه شده است که در بین این جوانان تغییر در رفتار شان ایجاد گردیده است. او می گوید: «بسیاری از آنها هم اکنون به شدت خود را مشغول آموزش در مکاتب ساخته اند.» ترس از اخراج تاثیری عمیقی در خانواده های افغان ها نیز داشته است.

فاروق نیز شاهد این ترس در خانواده اش است. او می گوید که «یک شب مادرم در خواب نمی توانست هوا بگیرد. ما آمبولانس را اطلاع دادیم، اما امدادگران نتوانستند نزد او کدام مریضی را شناسایی کنند. تنها ترس بود که باعث این حالت مادرم گردیده بود.

 تنها خانواده فاروق در چنین یک ترسی زندگی نمی کند بلکه در همسایگی این خانواده در اتاق بعدی در اقامتگاه پناهجویان در برلین، مرد افغانی زندگی می کند که در همین شرایط قرار دارد. این مرد هر ۱۵ دقیقه بعد دستان اش را از بس ناآرام است می خارد و می توان حدس زد که دستان این مرد بعد از اینقدر خاریدن چگونه معلوم می شود. او می گوید که «باری آخری که او با خاله اش که هنوز در افغانستان است صحبت تلفونی انجام داد، خیلی وحشتزده شده بود که از ترس دیگر خانه را ترک نمی کند.» او صرف همینقدر در مورد افغانستان صحبت کرد و دیگر نخواست چیزی بگوید.

در مورد وضعیت امنیتی در افغانستان دیدگاه های کاملا مختلف وجود دارد. اداره فدرال مهاجرت و پناهندگی آلمان از وضعیت امنیتی در افغانستان ارزیابی خاص خودش را دارد و به این باور است که حداقل در برخی شهرهای بزرگ، زندگی در امن امکان پذیر است. اما اطلاعات رسمی در این مورد در دست نیست. اما سازمان های مختلف حامی پناهجویان نامه های رد پناهجویان را دریافت کردند و این نامه ها را به نشر هم رسانده اند که در آنها از متقاضیان خواسته شده تا در افغانستان بعد از عودت یک زندگی جدید را آغاز کنند. در میان چیزهای دیگر، از شهر مزار شریف، که در آن طالبان به تازگی بالای قنسولگری آلمان حمله کردند، یادآوری شده است که می تواند برای پناهجویان عودت کنند امن باشد. شش نفر در این حمله کشته شدند. گوینتر بورکهارد مدیر عامل سازمان "پرو ازول" می گوید که «افغانستان امن نیست. کسی که افغان ها را اخراج می کند، زندگی شان را در خطر می اندازد.»

فاروق می خواهد برای بهبود وضعیت نقشش را ایفا کند. او در حال حاضر یک طرح هم برایش دارد. فاروق می گوید: «من می خواهم مکتب ام را به اتمام برسانم و سپس در رشته علوم سیاسی تحصیلات عالی ام را انجام دهم. به عنوان یک دیپلومات، مطمئناً می توان به چیزهای دست یافت.» این که آیا به او اجازه تحصیل داده می شود یا خیر، هنوز فاروق نمی داند.

 

Nka,rr (Sebastian Stoll (epd) )