تبصره: روش مکارانه اسلام‌گرایان پاکستانی

اگر حمله لاهور از نقطه نظر حقیرانه عاملان آن نگریسته شود، یک افتضاح بود. این جنگجویان در شهر میلیونی لاهور در روز کاملاً سمبولیک یعنی عید پاک مسیحیان، این اقلیت دینی را هدف قرار دادند. چنانچه خبرنگار دویچه وله از محل گزارش داده است، در این حمله 70 تن به شمول 27 کودک کشته شدند که از این میان، تنها 10 تن آن‌ها مسیحی هستند که شورشیان آن‌ها را هدف شان عنوان کرده بودند.

این که مهاجمان مدعی می‌شوند که هدف شان مسیحیان بودند، چیزی جز اظهارات مکارانه برای فریب افکار عامه نیست. گروه انشعابی طالبان که مسئولیت این حمله را به عهده گرفته است، تنها می‌تواند امیدوار جلب توجه جهانی، پیش از همه در کشورهای مسیحی غربی باشد. یک بار دیگر ثابت شد که فرقی نمی‌کند این اسلام گرایان کی‌ها را هدف قرار بدهند، اما اکثر قربانیان همواره مسلمان‌ها هستند؛ چه در مناطق تحت کنترول داعش در عراق و سوریه باشد، یا در افریقا، اندونیزیا و یا هم مانند همیشه در افغانستان و عراق.

حالا نمی‌توان به تکرار از پاکستان خواست که یک قانون گذاری به ویژه سکولار داشته باشد. کفرگویی هنوز هم جرمی پنداشته می‌شود که مجازات اعدام در پی دارد. اکثر پاکستانی‌ها مسلمان‌های معتقدی هستند که با تنظیم زندگی عمومی شان براساس اصول شریعت مشکلی ندارند. این نکته هم بخشی از واقعیت است که مکتب‌های مسیحی در پاکستان از محبوب‌ترین مراکز آموزشی برای فرزندان نخبگان مسلمان است. سطح درسی این مکتب‌ها بدون شک بسیار بلند است. این هم بخشی از واقعیت کشوری است که پیچیدگی اجتماعی آن را نمی‌تواند در چند جمله کوتاه بیان داشت.

بعد از این حمله هر کسی که به رسانه‌های اجتماعی سر می‌زد با آشفتگی و پریشانی مواجه می‌شد. یک خانم جوان از اسلام آباد نوشت که همه انسان‌ها برادران او هستند و دیگری با نقل قولی از حضرت محمد پیامبر اسلام این حمله وحشیانه را غیراسلامی عنوان کرده محکوم کرد. در عین زمان در این کشور یک جریان مصیبت آمیز افراط گرایی اسلامی رشد کرده است؛ جریانی که مدت‌های طولانی از سوی حکومت و سازمان استخباراتی این کشور به عنوان ابزار مطیع علیه کشور همسایه افغانستان شعله ور ساخته شده است. در دهه 80، زمانی که در افغانستان رژیم کمونسیتی حاکم بود و استفاده از هر ابزار و روشی علیه اتحاد جماهیر شوروی پیشین مجاز شمرده می‌شد، حتی ایالات متحده امریکا از آن‌ها حمایت می‌کرد. حالا آن‌ها از دست این اسلام گرایان خلاصی نمی‌یابند. در سال‌های اخیر چندین عملیات نظامی راه اندازی شده است، اما حملات شورشیان همواره فزونی می‌یابد.

به این دلیل است که انتظار می‌رود همواره انسان‌های بیشتری از پاکستان در جویای خوشبختی در خارج باشند. سعادت از آن کسانی خواهد بود که بتوانند از بورسیه‌ها و پیشنهادهای کاری در امارت‌های عربی و یا کشورهای اروپایی سهم ببرند. خانواده‌های نخبگان قبلاً از این امتیازها بهره می‌برند. آن‌هایی که از این امتیازها برخوردار نمی‌شوند، شاید به این فکر بیافتند که وقتی رفتن به پارک تفریحی در کشور شان خطر جانی در پی داشته باشد، در جستجوی الترنتیفی مانند کمپ‌های ایدومینی باشند.