سازمان خوراکه جهان: گرسنگی باید به صفر برسد

رسیدن به اهداف توسعه یی هزاره سوم میلادی و کاهش شیوع گرسنگی در جهان به نصف تا سال 2015 ممکن است، اما نیاز به تسریع و تداوم تلاش ها دارد. پیشرفت هایی که در مبارزه علیه گرسنگی از نیمه دوم دهه اول این قرن شروع شده بود، رمق اش را از دست داده است، و حال وقت آن است که دوباره قدرت حرکی اش را بازیابد.

از سال 1990 بدین سو شمار انسان هایی که به طور مزمن در جهان گرسنگی می کشیدند، 130 میلیون کاهش یافته است. یعنی از یک میلیارد انسان گرسنه به 868 میلیون پایین آمده است. از این جمله 852 میلیون نفر آنها در کشورهای روبه توسعه به سر می برند.

این پیشرفت صرف در کاهش شمار این گرسنگان به وجود نیامده است، بلکه همچنان نسبت آن انسان هایی که به کمبود غذایی دچار بودند نیز کاهش یافته است. درصد کسانی که به کمبود مواد غذایی مواجه بودند از 18.6 درصد در سال 1990 به 12.5 درصد در زمان حال کاهش یافته است. در کشورهای رو به توسعه این رقم مبتلایان به کمبود غذایی از 23.2 درصد به 14.9 درصد کاهش یافته است.

این خبر خوشی مربوط به گذشته است، اما با وجود این، از هر هشت انسان یکی آنها گرسنه است. این غیرقابل قبول است، به ویژه این که ما در دنیای فراونی ها زندگی می کنیم.

به صورت خاص افریقا به افریقا باید توجه شود، زیرا شمار گرسنه ها در آنجا در 20 سال گذشته از 175 میلیون نفر در سال 1990 به 239 میلیون نفر در زمان حال افزایش یافته است.

این ارقام بیانگر پیشرفت مبارزه با گرسنگی تا سال 2006 یعنی هنگامی است که قیمت مواد غذایی داشت پایین می آمد. با افزایش قیمت مواد غذایی و در پی آن بحران های اقتصادی، پیشرفت های بسیار کمی صورت گرفته اند.

کند شدن آهنگ فقرزدایی موید این است که در جهانی که برای هر فرد غذای کافی وجود دارد، دلیل اصلی گرسنگی عدم دسترسی انسان های نیازمند به مواد غذایی است. در سطح جهانی میلیون ها انسان آن قدر پول ندارند تا برای زنده ماندن شان مواد غذایی خریداری کنند.

در شرایط موجود که از یک طرف رشد اقتصادی مطمین نیست و از جانب دیگر قیمت مواد غذایی بلند و بی ثبات می باشد، تقویت رشد اقتصادی با پایهء گسترده برای پیشرفت بیشتر به سوی اهداف توسعه یی هزاره سوم میلادی یک امر حیاتی می باشد.

این وابسته به آن است که آیا ما قادر می گردیم شرایطی را مهیا سازیم تا دو میلیارد انسانی که نان شان را از طریق زراعت به دست می آورند و بیشترین فقرای جهان نیز در بین آنها هستند، از رشد در مناطق روستایی سود ببرند.

فراموش نباید کرد که قیمت های بلند مواد غذایی می توانند به سود دهقانان فقیر تمام شوند و برای آن ها شرایطی را مهیا گردانند تا از این امتیاز مستفید گردند. در این ارتباط، بهبود حکومتداری به ترتیبی که بر مبنای شفافیت، مشارکت، حسابدهی و حاکمیت قانون باشد، یک امر اساسی است.

از جمله سایر موضوعات مهم، تلاش هدفمند در جهت ایجاد شرایط توسعه برای بخش های مولد اقتصادی، مخصوصاً برای زمینداران کوچک، فراهم ساختن مساویانه منابع برای فقرا و به ویژه زنان، تامین وسایل برای خانواده های فقیر روستایی و طرح و تدوین و به اجرا در آوردن تضامن اجتماعی برای افرادی که بسیار آسیب پذیر اند، امور ضروری می باشند.

در جمله سایر اولویت ها، ما باید از اتلاف مواد غذایی جلوگیری کنیم که سالانه سر به یک سوم تولیدات مجموعی جهانی می زند.

بلند رفتن قیمت مواد غذایی فقرا را مجبور می گرداند تا مواد غذایی ارزان و با انرژی زیاد را به جای مواد غذایی قیمت و دارای ارزش غذایی زیاد صرف کنند. بنابراین در پهلوی گرسنگی، کمبود مواد غذایی و فقر غذایی نیز به وجود می آید. ما باید برعلاوه افزایش مقدار مواد غذایی مورد نیاز مردم، به کیفیت آن نیز توجه کنیم.

حتا هرگاه ما به اهداف هزاره سوم میلادی در سال 2015 نیز برسیم، نصف دیگر یعنی 500 میلیون هنوز گرسنه می مانند. بنابراین ما به امحای فقر نیازداریم. اهداف متینی لازم اند تا جامعه در کل حامی آن گردد و از حکومت برای پیاده ساختن عملی اراده سیاسی اش حمایت و پشتیبانی کند. تعداد گرسنگان هنگامی قابل قبول است که به «صفر» برسد.

نویسنده: خوزه گرازیانو دوسلوا (رویترز)

مترجم: رسول رحیم