فقر و فرار بازار کهنه‌فروشی را در کابل رونق بخشیده است
۱۴۰۰ شهریور ۲۲, دوشنبه
وسایل خانه مانند بشقاب‌ها، پیاله‌ها و دیگر لوازم آشپزی در بازار کهنه فروشی در فضای باز انبار شده‌اند و در پهلوی آن‌ها تلویزیون‌های کهنه از دهه‌های ۱۹۹۰، ماشین‌های خیاطی، قالین‌های مستعمل و تخت خواب‌ها قرار دارند.
از نیمه ماه آگست به این سو که طالبان قدرت را به دست گرفتند، افغان‌ها می‌گویند که فرصت‌های کاری را از دست داده اند و حتی کسانی که در حساب‌های بانکی پول دارند، تنها می‌توانند ۲۰ هزار افغانی در هفته پول نقد بگیرند. این نشان می‌دهد که ذخایر پول نقد در این کشور کم شده است.
محمد احسان که در دامنه یک تپه در کابل زندگی می‌کند و برای فروختن دو کمپل به بازار کهنه فروشی آمده است، می‌گوید: «ما هیچ چیزی برای خوردن نداریم، ما فقیر هستیم و مجبور شده‌ایم که این چیزها را بفروشیم.»
احسان به خبرگزاری فرانسه گفت که او با کارهای روزمزد امرار معاش می‌کرد، اما حالا همه پروژه‌های ساختمانی متوقف شده اند: «مردم ثروتمند در کابل بودند، اما حالا همه آن‌ها فرار کرده اند.»
او یکی از شمار زیاد افغان‌هایی است که به بازارهای کهنه فروشی می‌آیند تا وسایل خانه شان را مستقیماً به خریداران بفروشند. آن‌ها داشته‌های شان را به پشت شان و یا با کراچی به این بازار انتقال می‌دهند.
احسان که در زندگی‌اش «تغییرات پیهم» را در افغانستان تجربه کرده است، می‌گوید که به ادعاهای طالبان برای صلح و رفاه تردید دارد. او شکایت دارد که قیمت‌های مواد اولیه زندگی به صورت سرسام آوری افزایش یافته است، مانند سال‌های ۱۹۹۶ تا ۲۰۱۱ که طالبان بر سر قدرت بودند. احسان می‌افزاید که «نمی‌توان به هیچ ادعای آن‌ها باور کرد».
کهنه فروشان در این بازار مصروف ترمیم وسایل برقی مانند بلندگوها، پنکه‌ها و ماشین‌های لباسشویی اند تا آن‌ها را دوباره به متقاضیان به فروش برسانند.
یکی از کهنه فروشان می‌گوید که هیچ زمانی کار و بار شان این گونه زیاد نبوده است. مصطفی که یک کانتینتر را دکان ساخته است، می‌گوید بسیاری کسانی که وسایل خانه خود را می‌فروشند عازم مرزها می‌شوند تا کشور را ترک کنند.
این کهنه فروش گفت: «سابق ما در یک هفته وسایل یک یا دو خانه را می‌خریدیم. این روزها کسانی که دکان شان جای داشته باشد، می‌توانند در یک روز وسایل حدود ۳۰ خانه را خریداری کنند. مردم مایوس و فقیر اند.»
این فروشنده افزود: «مردم وسایلی را که شش هزار دالر قیمت داشته باشد به دو هزار دالر می‌فروشند.» او افزود که خریداران این اجناس دست دوم اغلباً کسانی اند که از ولایت‌ها آواره شده و به پایتخت مسکن گزین شده اند.
یک فروشنده دیگر که به دلایل امنیتی نخواست نامش فاش شود، گفت: «من ۱۳ سال در اردو به حیث آموزگار کار کردم... چاره دیگری نداشتم و یک کهنه‌فروش شدم.»
در کنار این کهنه فروشان، پسران خورد سال در ماشین‌ها آب زردک یا سیب و انار تهیه می‌کنند و کودکان دیگر کیله، کچالو و تخم مرغ را در سبدها گذاشته و در سرک‌های مزدحم برای فروش انتقال می‌دهند.
برنامه توسعه‌ای ملل متحد در آخر هفته هشدار داد که اگر اقدام‌های فوری صورت نگیرند، ممکن است تا اواسط سال آینده ۹۷ درصد مردم زیر خط فقر قرار بگیرند. فعلاً ۷۲ درصد افغان‌ها زیر خط قرار قرار دارند.
براساس گزارش سازمان ملل متحد، تقریباً نیمی از حدود ۳۸ میلیون جمعیت افغانستان، به مواد غذایی، ادویه و دیگر کمک‌های بشری وابسته اند.
hm/af (AFP)