مهاجرت، دومین منبع درآمد کشورهای فقیر
۱۳۹۱ آذر ۷, سه‌شنبه
میزان کمک ها به کشورهای در حال توسعه در بیشتر موارد با هدفی که اعضای ثروتمند سازمان ملل برای خود تعیین کرده بودند، بسیار فاصله دارد. هدف این بود که تا سال 2015، به اندازه 0.7 درصد از محصولات ناخالص ملی این کشورها برای کمک های توسعه ای اختصاص یابد.
اما در این اوضاع نیز می توان در مورد یک منبع دیگر پول برای فقیرترین کشورهای در حال توسعه مطمین بود: مهاجرانی که در خارج زندگی و کار می کنند. این مهاجران با وجود بحران مالی، پول زیادی به کشورهای شان روان می کنند. یک کار تحقیقاتی جدید «کنفرانس تجارت و توسعه سازمان ملل» نشان می دهد که میزان حواله های پولی مهاجران به کشورهای شان از زمان آغاز بحران همچنان در حال افزایش است.
مهاجرت های اقتصادی
ایگور پاونویچ از محققان «کنفرانس تجارت و توسعه سازمان ملل» در مصاحبه ای با دویچه وله گفت که ارسال پول مهاجران به وطن شان به خصوص در فقیرترین کشورهای در حال توسعه، یک عامل اقتصادی مهم است. این کارشناس امور اقتصادی و توسعه در تدوین گزارش سال روان درباره کشورهایی که حداقل رشد اقتصادی را دارند، همکاری کرده است.
پاونویچ گفت جالب توجه این است که ارسال پول از خارج در بسیاری از کشورهای فقیر به دومین منبع پولی پس از کمک های توسعه ای از خارج تبدیل شده است.
این کارشناس امور اقتصادی و توسعه سازمان ملل در ادامه گفت که در سال 2011 مبالغی که مهاجران به وطن شان فرستاده اند، تقریبا دو برابر شده و با میزان مبلغی که سرمایه گذاران خارجی به این کشورها وارد می کنند، یکسان می باشد.
در سال گذشته مهاجران از فقیرترین کشورهای در حال توسعه حواله های پول شان به وطن را با وجود مشکلات اقتصادی جهانی به تقریبا 27 میلیارد دالر امریکایی افزایش داده اند. ایگور پاونویچ به این نتیجه رسیده است که این حواله ها در مقایسه با دیگر منابع درآمد کشورهای فقیر در برابر بحران به مراتب پایدارتر هستند.
پول برای خانواده
بنیامین شراون، کارشناس محیط زیست و مهاجرت در «انستیتوت آلمانی برای سیاست توسعه» در شهر بن آلمان تاکید می کند که پول مهاجران مستقیم به خانواده های شان در وطن حواله می شود، اما برای اقتصاد این کشورها در کل اهمیت بسیار دارد. این مبالغ پول تنها به مصرف احتیاجات اولیه روزمره نمی رسد، بلکه برای صحت، آموزش و یا کسب و کار خانوادگی خرج می شود. همچنین با این پول امکان کار برای دیگر افراد نیز فراهم می شود.
اما شراون تاکید می کند که این حواله های پولی به وطن مهاجران، صرفاً به نفع این کشورها نیست، چون در سطح دولتی و اداره یک کشور و همچنین در سطح خانوادگی وابستگی مالی ایجاد می کند.
سرمایه گذاری در نیروی کار و تحصیل
ایگور پاونویچ، کارشناس امور اقتصاد و توسعه می گوید که به ویژه جوانان ممکن است همواره منتظر پولی باشند که اقارب شان می فرستند و به دنبال فرصت و ساختن زندگی شان نگردند. گرچه در بیشتر موارد حواله های پولی از خارج تمام اعضای یک خانواده را از فقر نجات می دهد. اما کارشناسان «کنفرانس تجارت و توسعه سازمان ملل» آرزو دارند که از این حواله ها برای توسعه و پیشرفت کشورهای فقیر استفاده شود.
در گزارش نهاد سازمان ملل آمده است که این مبالغ پول را می توان برای بازسازی بانک ها و بخش مالی مصرف کرد و به این ترتیب شرایط برای سرمایه گذاری بیشتر بهبود می یابد.
در این صورت و با بهبود خدمات مالی می توان هزینه بالای حواله به وطن را کاهش داد. بنیامین شراون می گوید که انتقال پول از یک کشور نوخاسته صنعتی و یا در حال توسعه به یک کشور دیگر بسیار گران می باشد: «بانک جهانی هزینه آن را حساب کرده است: حواله مبلغ 200 دالر امریکایی در ماه از افریقای جنوبی به زامبیا به طور متوسط 45 دالر هزینه دارد».
مهاجران بسیاری با این مشکل مواجه هستند. از هر پنج مهاجر از فقیرترین کشورهای در حال توسعه، چهار تن در کشورهای در حال توسعه و یا نوخاسته صنعتی کار می کنند.