نقش شبکه های اجتماعی اینترنتی در بحران مهاجرت

محمد خلیفه که در شهر حلب سوریه به دنیا آمده و در دمشق بزرگ شده است، از 14 ماه به این سو در آلمان زندگی می کند. محمد غونیم هموطن او نیز هشت ماه پیش از دمشق به آلمان آمد.

این هردو جوان به دلیل جنگ داخلی درکشورشان، به آلمان فرار کرده اند. آنها از ترکیه، بحیره مدیترانه، یونان و بعد راه بالقان به سوی اروپای شمالی مهاجرت کردند.

آنچه را آنها در این راه پرخطر تجربه کرده اند، با تصویرها و ثبت ویدیویی مستندسازی شده که خود آنها در مسیر راه های پرخطر شان عکس گرفته یا فیلم برداری کرده اند.

غونیم در نشست دویچه وله در برلین در این باره گفت: «تلفون هوشمند من در راه فرار، برادرم شد. این برایم مثل یک دفتر کوچک است. من با آن هر کاری را انجام می دهم».

او تاهنوز از این تلفون کار می گیرد و نمی خواهد آن را با هیچ چیز دیگری عوض کند، زیرا این تلفون برای او اهمیت حیاتی داشته است.

زمانی که غونیم به دمشق تلفون می کند، صدای انفجار بمب ها را می شنود. او اطلاعات را از طریق شبکه های اجتماعی، پخش می کند. او ویدیوها و عکس هایی را که در مسیر فرارش گرفته نیز از طریق رسانه های اجتماعی در دسترس دیگران قرار می دهد. این ها برای او، پیام هایی برای اروپایی ها و آلمانی ها است تا نشان دهد که مهاجرین در راه فرارشان چه ها دیده اند.

شواهد دست اول

بسیاری از مهاجرین از راه فرارشان فیلم می گیرند. شبکه های اجتماعی فیسبوک، تویتر و انستاگرام به صورت ابزارهای مهم برای تبادله معلومات تبدیل شده اند. برای میشا هویر خبرنگار و سردبیر دویچه وله نیز این شبکه ها همین اهمیت را دارند.

او می گوید: «این شبکه ها، گزارش های عینی و شواهد دست اول هستند». او می افزاید که انسان های بسیاری در جهان در حال فرار هستند. از جاهای بسیار و از راه های بسیار. همه این ها را رسانه ها با گزارشگران شان نمی توانند جمع آوری کنند؛ به این دلیل در این میان، مشاهده و کاربرد از تویتر، فیسبوک و امثال آن برای دویچه وله، بخش مهم و ثابتی در تحقیق و مطالعاتش است.

میشا هویر در برلین یک میزگردی را با میسون ملهم همکارش از بخش عربی گردانندگی کرد و با شرکت کنندگان در باره این موضوع بحث کرد که رسانه های اجتماعی و تلفون همراه هوشمند چه نقشی را در بحران مهاجرت داشته و دارند. او از رسانه های اجتماعی به عنوان "تغییردهندگان بازی" سخن گفت که در بحران مهاجرت "مسایل را تغییر دادند."

پرداخت پول به قاچاقبر

در ارتباط با رسانه های اجتماعی این پرسش های مهم مطرح می شوند:

بدون آنها مهاجرین چگونه می توانستند اقارب شان را در وطن شان در جریان سفرشان قرار دهند؟

بدون این شبکه ها، مهاجرین با وجود تغییرات پیهم مسیرشان، چگونه می توانستند راه شان را در مسیر اروپا بیابند؟

چگونه در آلمان امدادگران می توانستند در سرتاسر کشور، کمک های شان را سازماندهی کنند؟

چگونه قاچاقبران انسان به عنوان بازیگران این تراژیدی، می توانستند بدون این شبکه ها، مشتریان شان را بیابند؟

محمد خلیفه مهاجر سوریایی نیز یک قاچابر را از طریق فیسبوک یافت. او می گوید: «این قاچاقبر به من از این طریق یک پیامک نوشت که باهم در ایزمیر دیدار کنیم و سپس او به من خواهد گفت که چقدر پول برای او بپردازم».

دویچه وله در آغاز سال از ویدیو و تصاویری که مهاجران از طریق تویتر، فیسبوک و دیگر شبکه های اجتماعی یک فیلم مستند 90 دقیقه ای به نام "فرار من" را تهیه کرد اینجا در بخش اول و بخش دوم می توانید تماشا کنید.