سباستین کورتس: پناهجویان بیرون مرزهای اروپا نگهداری شوند

سباستین کورتس، از اعضای حزب خلق اتریش و وزیر خارجه این کشور در گفتگو با روزنامه "دی پریسی" گفته است که برای مبارزه با هجوم مهاجرین، باید از سیاست های استرالیا در برابر پناهجویان پیروی صورت گیرد.

مهاجرینی که در تلاش رسیدن به استرالیا به وسیله قایق از مسیر دریا هستند، به اردوگاه "تحت الحفظ" جزیره های نائورو و پاپوآ گینه نو در اوقیانوس آرام بازگشت داده می شوند. پناهجویان در این اردوگاه ها جهت بررسی دوسیه های پناهندگی خود نگهداری می شوند. این سیاست که از چند سال به این طرف توسط استرالیا دنبال می شود، همواره مورد انتقاد گروه های مدافع حقوق بشر قرار گرفته و از تجاوزهای جنسی و خودکشی در میان پناهجویان نیز گزارش داده اند.

کورتس 29 ساله که جوان ترین وزیر در کابینه اتریش است، روز یکشنبه در مصاحبه ای گفت: «روش استرالیا بدون شک که به گونه کامل قابل تطبیق نیست، اما اصول آن را می توان در اروپا عملی نمود».

استرالیا استثنا نمی پذیرد

کورتس در این گفتگو به روش در پیش گرفته امریکا در نیمه اول قرن بیست در برابر پناهجویان نیز اشاره نموده گفت، در آن زمان ایالات متحده کسانی را که تازه وارد نیویارک می شدند، نخست در جزیره ایلیس نگهداری می کرد.

در واقع جزیره ایلیس یک ایستگاه بازرسی برای مهاجرینی بود که روزانه هزاران تن به آن کشور وارد می شدند. وزیر خارجه اتریش علاوه نمود، در آن توقفگاه تنها مهاجرینی تحت درمان قرار می گرفتند که مشکوک به انتقال ویروس های ساری می بودند نه دیگران.

کورتس همچنان خواستار صدور یک قطعنامه توسط اتحادیه اروپا گردید، او گفت در این قطعنامه باید تصریح گردد کسانی که به گونه غیر قانونی وارد اروپا می شوند از حق درخواست پناهندگی محروم خواهند شد.

اتریش در حال حاضر توسط دو جناح سیاسی "ائتلاف سوسیال دموکرات" و "محافظه کاران" اداره می شود. دولت آن کشور در سال گذشته به بیش از 90 هزار پناهجو اجازه ورود به خاکش را داد. اما ویانا پس از وضع محدودیت های بیشتر در برابر پناهندگی تلاش کرد که راه اساسی مهاجرین از یونان به شمال اروپا را از طریق بالقان مسدود کند.

دفتر سازمان ملل در امور پناهندگان گفته است که از ماه جنوری سال جاری تا اکنون دست کم 204 هزار مهاجر و پناهجو با عبور از آب های مدیترانه وارد اروپا شده اند. به گفته این نهاد، بیش از 2500 تن در جریان عبور از آب ها جان هایشان را از دست داده اند. این آمار پس از جنگ دوم جهانی در نحو خود بی پیشینه بوده است.