آینده نامطمئن پناهجویان نایجریا

در اوایل نیروهای نظامی این کشور فعالیت های موثر در برابر گروه تروریستی بوکوحرام داشته بودند. چنانکه آنان از دستاورد های مهم در برابر این گروه در شهر "گووزا" یکی از مناطق شمالی این کشور خبر داده بودند. اما در واقع وضعیت این منطقه مرزی با کامرون هنوز ناپایدار است و گروه تروریستی بوکو حرام در کوه های گوزوا در مخفی گاه ها خود را پنهان کرده اند. از سوی هم آنان با استفاده از این منطقه تلاش می کنند که مردان جوان اسلامگرا را در صفوف خود جلب نمایند.

پیش از حملات گروه تروریستی اسلام گرا، در این منطقه بیش از 80 هزار تن زندگی می کرد که 60 در صد آنان را مسیحیان تشکیل می دادند. اما در دو سال گذشته تقریبا تمام آنان از این منطقه فرار نموده که حالا دیده می شود که آنها دوباره بر نخواهند گشت.

در خصوص موفقیت نیروهای نظامی نایجریا در برابر بوکو حرام گردهارد مولر کوساک یکی از مردم شناسان می گوید: « در وضعیت کلی نیروهای نظامی نایجریا تحت فشار شدید قرار دارند تا بتوانند امنیت را در منطقه شرقی گووزا تامین کنند.»

آدم ربائی های مرموز

مولار کاساک که زمان زیادی را صرف فعالیت در منطقه کوهستانی گووزا و سرحد با کامرون نموده بود می گوید، احتمالا تا حال صدها دختر و خانم از این منطقه ربوده شده باشند. جدا از دختران چیبوک، بسیاری ربوده شدگان مورد توجه عامه قرار نگرفته اند. او می افزاید، انعکاس رسانه ای دختران چیبوک هم "ناشی از موضعگیری میشایل اوباما بود، این بانوی اول امریکا این موضوع را آشکار نمود. به گفته مولار کاساک، خانم های منطقه شرقی گووزا بدون حمایت اشخاص نامدار مورد توجه کسی قرار نمی گیرند.

به دور از انظار عامه واقعات دیگر ربایندگی نیز وجود دارند. به گفته این مردم شناس، دست کم سه تن از پناهجویان مسیحی در منطقه ابوجا ربوده شده اند که آنان متعلق به اجتماع مسیحی گووزا بودند.»

بسیاری ها بدین نظر اند که شایعاتی مبنی بر دست داشتن نیروهای امنیتی دولتی و نظامیان در قضایای ربایندگی وجود دارد. اما ثانی عثمان سخنگوی نیروهای نظامی نایجریا در گفتگو با دویچه وله با رد این موضوع دیدگاه دیگری را مطرح می کند، او می گوید به نظر می رسد که یک تعداد از اعضای بوکوحرام در نتیجه بمباردمان از مناطق خود فرار کرده باشند. به بیان او: « این اعضای بوکو حرام گفته بودند که آنان بیجاشدگان داخلی اند و در اردوگاه های مهاجرین در منطقه یولا و مایدوغوری مواد منفلقه را منفجر نموده بودند. بدین لحاظ برای من تعجب بر انگیز نیست زمانی که یک یا دو تن از این گونه افراد در اردوگاه های پناهجویان پیدا می شوند و زندانی می گردند».

اما در برابر این گفته ها مولرکوساک دیدگاه دیگری را بیان کرده و اصلآ مشکلات بزرگی را در میان نیروهای نظامی می بیند. او می گوید: « ما همیشه می شنویم که نه تنها انگیزه نیروهای نظامی در وضعیت بد قرار دارد، بلکه اختلاط گروه های دفاعی مردم با بوکو حرام سبب می شود که این گروه به سادگی نفوذ خود را در میان مردم گسترش دهد.»

"از وضعیت کنونی اصلا چی می داند"؟

از سوی هم موسی آساک سکرتر جنرال اجتماع مسیحیان نیز به ابوجا فرار کرده است. او از ربودن سه مسیحی نیز خبر می دهد. آساک خواهان حمایت در سطح بالا است او می گوید: «دولت باید به این داستان توجه نموده و در این مورد مداخله کند. پس از آن این وضعیت نا مطمئن و ربودن افراد خاتمه یافته و حراست از مردم نیز انجام خواهد پذیرفت.»

آساک تاکید کرد: «من این را می خواهم بگویم فرضا دولت اگر در این راستا سخت کار کند و به وضعیت بد جاری نقطه پایان بگزارد. اما اگر افراد مخرب بار دیگر به فعالیت های خود ادامه دهند، پس در این حالت ماموریت و اهداف دولت را با ناکامی مواجه خواهد نمود.»

مولر کوساک امکانات حکومت نایجریا را محدود می داند. او وضعیت و تحول در منطقه شرقی گوزوا را با دقت پیگیری می کند. کوساک از جامعه جوانی صحبت می کند که تمام نسل آن فرصت پیشبرد تحصیل را به دست نمی آورند. به گفته او بوکو حرام نه تنها زیر ساخت ها را در این جامعه از بین برده است، بلکه به تمام بافت های اجتماعی صدمه رسانده است. به بیان کوساک، خیلی آسان به نظر می رسد که گروه های تروریستی از میان جوانان بتوانند به سادگی سرباز گیری کنند و از جانب دیگر نیروهای امنیتی قادر به دفع چنین حالت نیستند.

از همه مهمتر این که از طرف جامعه جهانی کمک های چشم گیری برای مبارزه با چنین وضعیت صورت نمی گیرد. چشم انتظار داشتن از کشور خارجی غیر واقع بینانه است. او می افزاید: « وقتی انسان می شنود که خانم مرکل در مورد علت مبارزات صحبت می کند، من از خود می پرسم که او اصلاً چی می داند.»