از انتشار فلم اسلام ستیز چه کسانی سود می برند؟

اما کسانی هم می توانند باشند که از نگاه عقیده برایشان تلقین شده باشد. چنانچه در لیبیا، مصر، یمن و سایر  کشورهای عربی دیده می شود. دوباره یک افراط گرا یک فلم اسلام ستیز درایالات متحده امریکا تولید می کند ، افراط گرای دیگر آن را انتشار می دهد، در ایالات متحده امریکا دقیقا زمانی که سالروز حملات تروریستی  یازدهم سپتمبر 2001 است، آن فلم به زبان عربی ترجمه و در انترنت گذاشته می شود. بلافاصله درکشورهای عربی به تعداد کافی افراط گرا پیدا می شود که درجانب مقابل افراط گرایان اولیه قرار گیرد. افراطی ها از این فرصت مساعد شده استفاده می کنند و دست به تظاهرات خشونت بار زده و حملات مرگبار را بر خارجیان انجام  می دهند.

بازی خاینانه

 به روشنی می دانیم که ما با یک ایتلاف  موذیانه  سروکار داریم. اسلام ستیزها و اسلامگرایان تندرو یکی در مقابل دیگری قرار می گیرند، اما درکنار آن،  آنها با همدیگر بازی خاینانه ای را انجام می دهند که هدفش ایجاد خشونت، نارضایتی و بی ثباتی در کشور های اسلامی می باشد. این کاملا معلوم است که از این بازی کی سود می برد.

 این بازی درغرب به درد همه آن کسانی می خورد که همیشه براین نظر بوده اند که مسلمانان شیفته خشونت  و تعصب هستند. آنها می خواهند نشان بدهند که با وجود موجی از انقلاب ها درکشورهای عربی، مسلمان ها قادر به آن نیستند که دموکراسی را بپذیرند. این در ایالات متحده امریکا  و خاور میانه  به درد آن نیروهای سیاسیی می خورد که  سیاست اوباما را نسبت به کشورهای اسلامی « بسیار دوستانه» می خوانند.

درجهان اسلام  هم این منازعه تنها مورد استفاده کسانی قرارمی گیرد که ضد غرب  وعوام گرا هستند و ازهرنارضایتی به سود قدرت سیاسی خود استفاده می کنند. این درگیری همچنان مورد استفاده دشمنان انقلاب در کشورهای عربی قرار می گیرد.

همین اکنون مخالفان دموکراسی مانند بشار اسد فرمانروای خشونتگرای سوریه از تمرکز رسانه ها روی این موضوع سود می برد، زیرا دیگر از خشونتگرایی وسواستفاده از قدرت توسط وی صحبت نمی شود. برعلاوه این،  درغرب بهانه به دست کسانی می افتد که به طور فزاینده ای براین عقیده اند که سرانجام برای مبارزه علیه تعصب و بی ثباتی در جهان عرب، همان دیکتاتوری بهترین وسیله می باشد.

مسوولیت رسانه ها

افزایش توجیه گران نفرت، چه در غرب و چه در جهان اسلام را نباید نادیده گرفت. دراینجا هم مانند آنجا مردم نگرانی های دیگری دارند. « اکثریت خاموش» باید خود را از نگاه سیاسی بهتر تجهیز کنند ومیدان را به متعصبان رها نکنند. رسانه ها نیز در این زمینه مسوولیت دارند.

مهم آنست که درمورد این فلم و اعتراضات خشونت بار گزارشهای همه جانبه داده شود. اما هرگاه رسانه ها در کشورهای اسلامی وعربی چنین احساس را برانگیزند که این فلم یک نمونه بارز از ذهنیت غربی در مورد مسلمانان است این جای نگرانی خواهد بود.

همچنان جای نگرانی است  که  تصاویر تلویزیون های غربی چنان تهیه گردند که خشونتگرایی چند صد تن را درجاده های کشورهای عربی، به اندازه کار چند صد هزار نفر بزرگ جلوه دهند. خوشبختانه که تا کنون چنین نبوده است. اما اینکار احتمال دارد اتفاق بیفتد ، مثلاً فردا در نمازجمعه ممکن است برخی ها از این وضعیت به نفع خود سو استفاده کنند.

 تبصره از : راینر زولیش / رسول رحیم

ویراستار : رضا شیرمحمدی