برای کاهش زباله‌های پلاستیکی چه باید کرد؟

این فعالان اقلیم چند روز پیش از کنفرانس گردهم آمدند تا خواهان کاهش تولید جهانی پلاستیک شوند. مذاکرات در نایروبی پایتخت کنیا روز دوشنبه آغاز شد. این سومین دور از پنج دور مذاکرات است. در طول سال گذشته، ۱۷۵ کشور توافق کردند که تا سال ۲۰۲۴ به یک توافق الزام آور در سطح ملل متحد برسند.

هدف سازمان ملل متحد کاهش شدید آلودگی پلاستیکی تا سال ۲۰۴۰ است. این شامل کشورهایی مانند کینیا نیز می‌شود. این کشور آفریقای شرقی در سال ۲۰۱۷ نقش رهبری را بر عهده گرفت و بوتل‌های پلاستیکی را کاملاً ممنوع کرد. اما هنوز هم با زباله پلاستیکی مبارزه می‌کند. سایر اقدامات اتخاذ شده شامل سیستم‌های دسته بندی پلاستیک است، مانند این دستگاه نصب شده در دریای گیتاتورو.

این بوتل‌های پلاستیکی از دریای گیتاتورو در کنیا جمع آوری شده است. طبق گزارش انجمن تولید کنندگان پلاستیک اروپا، در سال گذشته حدود ۴۰۰ میلیون تن پلاستیک تولید شده است. این میزان تقریباً دو برابر سال ۲۰۰۲ است. هنگامی که پلاستیک به طبیعت راه پیدا می‌کند، خطرات جدی را متوجه گیاهان و حیوانات می‌کند.

آلودگی آب در آلمان نیز یک مشکل است. در سال ۲۰۲۱ تخمین زده شد که حدود ۴۱۷۰۰ کیلوگرام پلاستیک تنها از طریق دریای البه به بحر نفوذ کرده است. سازمان‌های محیط زیستی در تلاش کاهش زباله ها هستند. به عنوان مثال، سازمان غیردولتی گرین کایاک، قایق های رایگان را به کاربرانی که برای جمع آوری زباله پارو می زنند، ارایه می‌دهد.

پلاستیک چرخه عمر طولانی دارد و این مشکل بزرگی ایجاد می‌کند. تجزیه شدن پلاستیک ممکن قرن‌ها طول بکشد. اکنون قرار است مقررات الزام آور وضع شود. این مقررات می‌تواند از محدود کردن مقدار تولید گرفته تا طراحی محصولات پلاستیکی و دفع و بازیافت زباله‌های پلاستیکی اعمال شوند.

در کنیا، مردم محل راه‌های خلاقانه‌ای برای مقابله با سیل بی‌پایان زباله‌های پلاستیکی پیدا کرده اند. این قایق‌ساز در حال ساخت «فلیپ فلوپی»، یک قایق بادبانی سنتی است که از زباله‌های پلاستیکی ساخته شده است. کار او بخشی از ابتکاری است که هدف آن نشان دادن امکانات نوآورانه‌ای است که برای بازیافت ارائه می‌دهد.

این نقاشی دیواری از زباله‌های پلاستیکی ساخته شده است. این هنر خیابانی در کامارا دلوبوس، در پرتگال نقاشی شده است. بسیاری از محققان امیدوارند که مذاکرات در کنیا به یک تغییر جهانی در نحوه استفاده از پلاستیک منجر شود. مذاکره کنندگان تاکید کرده اند که هدف محکوم کردن یا ممنوعیت استفاده از پلاستیک نیست، بلکه تعیین میزان تولید پلاستیک‌های مختلف است.