مهاجران افغان در امریکا با افسردگی و اضطراب مبارزه می کنند

از سال ۲۰۱۰ به این طرف، بیش از دو هزار افغان به شمول خانواده های شان به دلیل همکاری با نیروهای امریکایی در افغانستان، در شهر ساکرامنتو مرکز ایالت کالیفرنیای امریکا مسکن گزین شده اند. این افراد به عنوان ترجمان، انجنیر، داکتر و در بخش های دیگر با سربازان امریکایی در گذشته همکاری داشته اند.

برخی از این افغان های مقیم امریکا می گویند که در حال حاضر با چالش های متعدد اجتماعی دست به گریبان می باشند. اختلالات استرس پس از حادثه، اضطراب، افسردگی، نبود امکانات بهتر زندگی و اشتغال از جمله مشکلاتی است که روح و روان بیشتر آنان را صدمه زده است.

این مهاجران مدعی اند که چنین مشکلات نسبت به گذشته بیشتر شده و ناچارند که همواره با آن مبارزه کنند. برخی از این پناهجویان افغان در زندگی روزمره شان احساس درماندگی و انزوا نموده، بیان می کنند که نبود شغل مناسب و ناآشنایی با فرهنگ ایالات متحده امریکا، آنان را تحت فشار جدی قرار داده است.

فیصل رازمل یکی از این افغان هاست که مدتی را به عنوان ترجمان با سربازان امریکایی در میدان مبارزه در برابر گروه طالبان در افغانستان سپری نموده بود. او در ماه آگست سال ۲۰۱۵ در برابر منزلش در شهر ساکرامانتو مورد حمله یک مهاجم با تفنگچه «روشن انداز» قرار گرفت و از ناحیه صورت آسیب دید. در پیوند به این حمله، یک نوجوان همان محل متهم شناخته شده و گفته می شود که عضو یک گروه نیز می باشد. این نوجوان در انتظار محکمه به سر می برد.  

رازمل ۲۸ ساله که بینایی یک چشم خود را در نتیجه این حمله از دست داد، تصور می کند که بخشی از روح اش نیز نابود شده است. رازمل گفت: «من احساس می کنم که اینجا در حال غرق شدن هستم». این جوان افغان با خانم حامله و دو کودک خود در اینجا زندگی می کند. رازمل می گوید: "من از نظر روانی سالم نیستم".

قبل از این که رازمل مورد حمله قرار بگیرد، به عنوان محافظ امنیتی با یک مرکز خرید کار می کرد. از آن پس، او در تلاش شد که به شغل تکسی رانی، مسئول تانک تیل، محافظ امنیتی و ظرف شویی نیز بپردازد. جاسون سوین، شخصی که از حادثه بر رازمل تا حال، ۱۸ مرتبه به او مشورت دهی کرده است، می گوید که بینایی محدود و اختلالات پس از حادثه نزد رازمل سبب شد که نتواند این وظایف را به گونه دوامدار به پیش ببرد.

حالا سرنوشت و توانایی رازمل برای حمایت خانواده اش در حالت نامطمین قرار گرفته است. سیون می گوید که اداره توان بخشی امریکا به او گفته است، بررسی پرونده معلولیت فیصل حد اقل یک سال را در می گیرد تا او بتواند پول درماندگی خود را به دست آورد.

رازمل که از انفجاری یک ماین کنار جاده ای و آتش سوزی جان به سلامت برد، می گوید که او هیچ گاه در افغانستان و ایالات متحده امریکا مورد معالجه اختلالات پس از حادثه قرار نگرفته است.

حمیرا غفاری، درمانگر رازمل گفت که او به اختلال پس از حادثه در زمان تجارب زندگی خود در افغانستان مبتلا بوده و در نتیجه حمله مهاجم بر او در امریکا، بار دیگر "دچار آسیب های روانی" شده است.

غفاری، یک خانم ایرانی درمانگر خانواده که زبان مهاجران افغان را درک می کند، گفت: «مردم که در مورد امریکا می شنوند، فکر می کنند که همه خواب های آنان در اینجا به واقعیت مبدل خواهند شد. آنان تصور می کنند که همه چیز در روشنایی قانون به پیش رفته و به گونه کامل در اینجا امنیت بدست خواهند آورد. اما زمانی که وارد این خاک می شوند، شوکه شده و در جستجوی دریافت مسیر خود در اینجا می شوند.»

غفاری که در حال حاضر به حدود ۳۰ افغان مواجه با اختلالات روانی، افسردگی و خشونت های خانوادگی مشورت می دهد، گفت که "این ها خود را منزوی احساس نموده و هیچ مسیر مشخص را در برابر خود نمی بینند. آرزوهای آنان به یاس مبدل شده است".

aj/af (AP)