«به خانه تان بروید، ما به شما کمک می کنیم!»

حسینی جیبو در دروازه اتاق یک شفاخانه کوچک در کمپ پناهجویان تک تک می کند. در داخل، یک زن پرستار در حال پانسمان بازوی زخمی یک مرد است. حسینی جیبو می گوید که این کار معمولی در این جا است. او رئیس کمپ در شهر اغادیز در نیجر است.

حسینی جیبو تقریباً هر روزی پناهجویان را می بیند که جسم و روح شان در راه پرخطر صحرا جریحه دار شده است و آنها بعدا در این مرکز سازمان بین المللی مهاجرت (IOM) رجوع می کنند. غالباً آنها مهاجرینی هستند که از لیبیا به شهر اغادیز آمده اند.

جیبو می گوید: "این وضعیت بدی است، بسیار بد. آنها سرانجام در یک جایی، در بازداشتگاه های خصوصی یا دولتی انداخته می شوند. اگر آنها موفق به فرار شوند، این جا می رسند. بعضی از آنها زخم های ناشی از شلیک تفنگ دارند و بسیاری از آنها وحشت زده شده اند."

بسیاری از مهاجرین در این کمپ می خواهند با میل خودشان به وطن شان برگردند. آنها نمی توانند بیش از این به مسیر غیرقانونی مهاجرت ادامه بدهند، زیرا در لیبیا مورد بد رفتاری قرار گرفته اند و یا در الجزایر، کارهای غیر قانونی شان را از دست داده اند و بالاخره آنها دیگر نه قوت کار و سفر دارند و نه پول.

موسی مو  39 ساله یکی از مهاجرین از لایبریا نیز به این دلیل در این کمپ به سر می برد.  قصه مهاجرت او در واقع با سرنوشت بسیاری از مهاجرین دیگر مشابه است: او در زادگاهش نتواست کاری بیابد، به این دلیل کمی پول جمع کرد و در مسیر لیبیا راه افتاد، تا کاری بیابد و پولی کمایی کند.

موسی قصه می کند که او تا الجزایر رسید و در آغاز نیز کار یافت و پول کمایی کرد و به خانه فرستاد. اما بعد کارفرمای او چندین بار از دادن مزد به مهاجرین خودداری کرد. یک روز پولیس آمد و او را دستگیر کرد و بعد او را در مرز نیجر رها کردند. این برای او پایان ادامه مهاجرت بود. او با مایوسی می افزاید: "من جمعاً بیش از 1000 دالر پرداخته ام. حالا من هیچ چیزی ندارم. من مشکلاتی زیادی را تحمل کرده ام تا چیزی برای خوردن به دست آورم. آنها در راه همه چیزم را گرفتند، تیلفون موبایل ام را نیز. آنها همه داشته های آدم را می ربایند."

سپس او شنید که در مرکز سازمان بین المللی مهاجرت در شهر ادغایز، به مهاجرین کمک می شود. در نیامی پایتخت نیجر، گیوسِپه لوپرته، رئیس این سازمان است. او می گوید: "ما در سال 2016، به بیش از 5000  مهاجر کمک کرده ایم تا به صورت داوطلبانه به کشور های شان برگشت کنند. این شمار سه برابر بیشتر از سال 2015 بوده است."

لوپرته می افزاید، مرکز سازمان بین المللی مهاجرت در بعضی از موارد تلاش می کند به مهاجرین کمک های بیشتر کند تا آنها از نظر اقتصادی سرپای شان بیاستند.

تا به حال کمک های مرکز سازمان بین المللی مهاجرت فقط برای تمویل بعضی از پروژه های بزرگ کافی بوده است، اما این سازمان با اتحادیه اروپا توافقنامه های جدید را بسته است تا آنها بتوانند برنامه های شان را در 14 کشور توسعه دهند.

Borchers/hm