تبصره: بی میلی اروپا و ترکیه نسبت به پناهجویان افغان

دو دلیل وجود دارد که چرا تعداد زیادی از افغان ها و فقط رقم کمی از سوریایی ها راهی مرزهای یونان و اروپا در ترکیه شده اند. سوریایی هایی که در سال های اخیر در ترکیه جای پا برای شان پیدا کرده اند، با وارد شدن غیرقانونی به اتحادیه اروپا، چیزهای زیادی را از دست خواهند داد. اما افغان ها همراه با بسیاری از مهاجران غیرقانونی دیگر از ایران و پاکستان چنین نیستند.

سوریایی ها اکثراً با خانواده های شان در ترکیه زندگی می کنند و می خواهند در ترکیه بمانند. اما پناهجویان افغان و ایرانی در ترکیه اکثراً جوان و مجرد هستند و می خواهند به اروپا بروند. این امر در بحران کنونی مهاجرت نقطه عطفی است.

نه تنها پناهجویان سوریایی در ترکیه به دنبال محافظت هستند، بلکه این کشور برای مهاجران از کشورهای دیگر که قصد اقامت در ترکیه را نیز ندارند، به یک کشور ترانزیت مهم تبدیل شده است؛ این پناهجویان در واقع می خواهند به اروپا بروند.

آمار تخمینی

تقریباً پنج میلیون مهاجر ثبت نام شده و ثبت نام نشده در ترکیه زندگی می کنند. این رقم شش درصد از جمعیت ترکیه را می سازد. سوریایی ها که ۳،۶ میلیون پناهجو را در ترکیه می سازند، بزرگترین گروه پناهجویان هستند و افغان ها دومین گروه بزرگ در ترکیه می باشند. گفته می شود که چند صد هزار افغان در ترکیه اند؛ اما دقیق نمی توان این رقم را مشخص کرد. سومین گروه بزرگ، ایرانیان با حدود ۲۰ هزار نفر هستند.

مبارزه مقامات ترکیه علیه هجوم نامطلوب افغان ها مانند مبارزه با به اصطلاح آسیاب های بادی است. سال گذشته، طبق آمار رسمی، ترکیه ۲۰۰ هزار افغان را به دلیل ورود غیرقانونی به این کشور دستگیر کرد، آنها را به اردوگاه های موقت ویژه اخراج برده و با هواپیماها به افغانستان اخراج کرد.

در سمت سوریه، بخش های بزرگی از مرز ترکیه اکنون توسط یک دیوار سمنتی بلند، امن شده است. از چند ماه به این طرف ترکیه حضور پولیس مرزی اش را در مرز با ایران به طور قابل توجهی تقویت بخشیده است. این مرز را مهاجران غیرقانونی از افغانستان، پاکستان و ایران استفاده می کنند. این بخش از مرز برخلاف منطقه بین النهرین با سوریه، کوهستانی است و کنترول آن بسیار دشوار است.

کمک نکردن به پناهجویان افغان

در حالی که مردم سوریه از کمک های حکومت ترکیه، سازمان های بین المللی و توافقنامه مهاجرت اتحادیه اروپا با ترکیه، بهره مند می شوند، پناهجویان سایر کشورها عموماً حمایت به دست نمی آورند و به حال خودشان رها گردیده اند.

در حال حاضر ترکیه فقط به سوریایی ها و عراقی ها پناهندگی سیاسی می دهد، نه به افغان ها؛ بنابراین افغان ها در ترکیه، در بخش های مختلفی چون پیدا کردن مسکن و خانه کرایی و یا هم اشتغال هیچ نوع پشتیبانی به دست نمی آورند. همین است که افغان ها مجبورند غیرقانونی و با دست مزدی بسیار پائین کار کنند.

در اصل افغان ها اجازه کار یا اجازه اقامت را در ترکیه دریافت نمی کنند. بدون اسناد رسمی، از به دست آوردن خدمات صحی و آموزشی محروم اند و اطفال شان که باید مکتب بروند، اجازه شمولیت به مکتب را به دست نمی آورند. در بهترین حالت، ترکیه به آنها اجازه "حفاظت موقت" می دهد. افغان ها فقط از سازمان های امدادی می توانند کمک های خصوصی به دست بیاورند.

بنابراین برای افغان ها انگیزه ماندن در ترکیه بسیار کم است. آنها بیشتر به اساس همین دلایل معمولاً نمی خواهند در ترکیه بمانند و تلاش می کنند خود را به اروپا برسانند. به همین دلیل وقتی رئیس جمهور ترکیه  اعلام کرد که مرز اروپا باز است، برای افغان ها فرصت مطلوبی پیش آمد. با این اعلام یک مانع دیگر نیز از میان برداشته شد. مانع بعدی، رسیدن به یونان است که برای بسیاری از افغان ها کاری بسیار دشوار است.

تبصره: راینر هرمان

ترجمه: نبیله کریمی الکوزی