تداوی کودکان مریض افغان در دهکده صلح آلمان

آلبوم عکس را اینجا تماشا کنید.

نادیه چهارده سال دارد و دو سال می شود که در دهکده صلح آلمان زندگی می کند. او از زمانی که به دنیا آمده است، به بیماری نرمی استخوان (شکنندگی استخوان) مبتلا است.

استخوان های او به اندازه معمول رشد نمی کنند و ضربه ای نه چندان شدید می تواند یکی از استخوان های او را بشکند. پدر و مادر نادیه زمانی متوجه این بیماری دختر شان شدند که در یک زمین خوردن ساده هر دو پایش شکست.

او سال ها در افغانستان تحت درمان بود اما نتیجه ای نگرفت تا این که با دهکده  صلح آلمان آشنا شد. نادیه می گوید: «یک بار در افغانستان و یک بار در پاکستان پاهایم را جراحی کردند اما خوب نشد تا این که داکتران بالاخره تصمیم گرفتند هر دو پایم را قطع کنند اما من و خانواده ام با این تصمیم موافقت نکردیم و بالاخره مامایم من را به کابل برد و صلیب سرخ جهانی  را برایم نشان داد. آنجا داکتر محمود را شناختیم و او من را آلمان آورد و حالا این جا تحت درمان هستم».

دهکده صلح یک سازمان غیردولتی آلمانی است که از سال 1967 به این سو کودکان دچار معلولیت را در مناطق جنگ زده جهان کمک می کند. این سازمان همه ساله در چند نوبت کودکانی را که بیماری های شان در کشور خود شان قابل درمان نباشد و یا نقص عضو آنان قابل ترمیم باشد، رایگان به آلمان می آرود و درمان می کند.

نادیه می گوید دلش برای خانواده تنگ شده است اما خبرهای جنگ و کشتار را که می شنود خسته می شود. او دوست دارد به افغانستان برگردد تا بتواند درسش را ادامه بدهد. او می گوید: «من آلمانی را فقط بلد هستم صحبت کنم. در این دو سال فقط آلمانی را شنیده ام و یاد گرفتم. نمی توانم بخوانم و بنویسم. تنها می توانم مشکلم را حل کنم، اما دلم می خواهد این جا درس هم بخوانم که نمی توانم».

شرایط پذیرش

خانم هایک دروکمن، از مسوولان بخش رسانه های دهکده صلح آلمان می گوید این سازمان برای انتقال کودکان به این دهکده چند اصل دارد که با همکاران محلی اش در کشورهای دیگر آنها را در نظر دارد.

وی می افزاید : «ما با سازمان های همکار مان در کشورهای مختلف کار می کنیم که مورد اعتماد مردم هستند و از طریق آنها می توانند کودکان شان را به این جا بفرستند. مثلا در افغانستان با حلال احمر همکاریم و این ها در سراسر افغانستان با داکتران و شفاخانه ها در ارتباط هستند. در قدم اول ما اطفالی را می آوریم که بیماری ها یا زخم هایی را داشته باشند که در کشورهای شان قابل معالجه نباشند. شاخصه دوم این است که این اطفال باید شناسایی شوند که بیماری های شان این جا درمان می شود و شرط سوم این که این ها باید از خانواده های فقیر بیایند نه از خانواده های پولدار که توانایی درمان کودکان خود را دارند».

خانواده نادیه هرچند زیاد فقیر نیست، اما توانایی پرداخت هزینه درمان او را در خارج نداشت. نادیه می گوید به خاطر جبران این مهربانی ها می خواهد درس بخواند اما شرایط درس خواندن در این دهکده برایش مناسب نیست: «من می خواهم درس بخوانم و وقتی بزرگتر شدم کودکان نیازمند را از یک کشور به کشور دیگر ببرم و تداوی کنم و برای آنها مترجم باشم».

از خودگذری

داکتر محمد علی حریری، یکی از داکتران معالج درمانگاه این دهکده می گوید درک کردن مشکلات و خواسته های این کودکان به زبان های مختلف کار آسانی نیست.

حریری می گوید: «من بسیار خوشحالم که این فرصت را دارم که برای اطفال جنگ زده کمک می کنم. من چهار سال در شفاخانه و کلینیک شخصی خود کار می کردم و معاینه خانه داشتم، اما به خاطر این که سن و سال من گذشته، معاینه خانه خود را بستم و آمدم تا به کودکان کمک کنم. حالا با این کودکان خوش هستم و تجربیاتی را که در طول عمرم کسب کردم به پای این کودکان نیازمند می ریزم».

وقتی کودکان از کشورهای مختلف با چهره های مختلف کنار هم هستند و با مهربانی با هم بازی می کنند، تصویر زیبایی رسم می شود اما همین که معلولیت این کودکان به چشم می خورد دوباره چهره خشن جنگ مجسم می شود.

کودکان آسیب دیده از جنگ در این دهکده علاوه بر درمان جسمی مورد درمان روانی نیز قرار می گیرند. مدد کاران، روانشناسان و آموزگاران این سازمان در کلاس های آموزشی این کودکان را تعلیم می دهند و به آنها کمک می کنند تا درک کنند با افراد سالم جامعه تفاوتی ندارند. برخی از این مدد کاران رضاکار هستند و بدون معاشی کار می کنند.

مددکار مهربان

یاشی کوماکای، دختر 26 ساله جاپانی با کودکان بازی می کند. او هر روز باید چند ساعت وقت خود را با کودکان دارای معلولیت بگذراند. یک سال است که یاشی  در دهکده صلح آلمان به صورت داوطلبانه و رایگان از کودکان سرپرستی می کند. او می گوید: «برای من کاری پرزحمت است اما من از کودکان خوشم می آید. آنها خیلی شیرین و دوست داشتنی هستند و من دوست دارم آنها صحت یاب شوند و دوباره به خانه های شان برگردند و آرزو دارم که در کشورهای شان دیگر جنگ نباشد تا آنها بتوانند در آرامش زندگی کنند».

آمار افغان ها در دهکده

هم اکنون 240 کودک از چند کشور جهان در دهکده صلح زندگی می کنند که تنها 150 تن انان در آسایشگاه و بقیه در شفاخانه های مختلف تحت درمان هستند. از جمله این کودکان 85 تن از آنها که اکثرا دارای معلولیت جسمی هستند از افغانستان می باشند که برخی از آنان یک ماه می شود به آلمان انتقال یافته اند.

دهکده صلح در 45 سال کاری اش حدودا 3500 کودک افغان را از این کشور به در آلمان آورده و معلولیت اکثریت آنان رفع شده و بیماری های شان درمان گردیده است.

سفیران صلح

هر کدام از این کودکان پس از معالجه و درمان از این دهکده به عنوان سفیر صلح در منطقه شان تعیین می شوند و وظیفه دارند تا پیام صلح را به دیگر مردم برسانند. آنها نمی توانند خاطرات زندگی با مردمان دیگر کشورها در این دهکده را فراموش کنند.

نادیه که بیشتر از دیگر افغان ها در این دهکده صلح زندگی کرده است، اکنون به عنوان سفیر صلح افغانستان در این دهکده شناخته می شود. یکی از پاهای او پس از عملیات کاملا خوب شده و قرار است تا چند روز دیگر پای دیگرش را نیز جراحی کنند. نادیه خوشحال است از این که به عنوان سفیر صلح به افغانستان بر می گردد اما از این ناراحت است که دلش برای دوستانش که از کشورهای مختلف پیدا کرده، تنگ خواهد شد.

گزارشگر: رضا شیرمحمدی

ویراستار: عارف فرهمند