تراشیدن موهای شرمگاه از نظر طبی چه خطراتی دارد؟
۱۴۰۱ اسفند ۱۸, پنجشنبه
موها در ناحیه عورت یا شرمگاه در اصل یک مانع طبیعی در برابر جسم بیگانه، میکروب ها، عوامل بیماری و ناپاکی ها اند. طور مثال در آلت تناسلی زنان موها نمی‌گذارند که میکروب ها به آن رخنه کنند، و به این ترتیب از آن حفاظت می‌کنند. موهای شرمگاه می‌تواند خطر عفونت های مختلف را بسیار کاهش داده و در هنگام مقاربت جنسی از ایجاد زخم در ناحیه عورت جلوگیری کند. به این ترتیب موهای شرمگاه یک نقش بسیار مهم برای بدن انسان دارد.
در آلمان اکثریت مردم مو های شرمگاه خود را می تراشند.
به اساس معلومات مجله آلمانی "فیت فور فن"، در آلمان تخمیناً ۶۷ درصد زنان و ۵۰ درصد مردان موهای شرمگاه خود را به صورت کامل و ۳۳ درصد زنان و ۳۹ درصد مردان بخشی از آن را می‌تراشند. تراشیدن موهای شرمگاه با تیغ بیشتر رایج است.
یک تحقیق تازه در کالیفورنیای ایالات متحده امریکا نشان داده است زنانی که به طور منظم موهای شرمگاه خود را می‌تراشند، به این خطر مواجه می‌باشند که در اطراف آلت تناسلی شان دانه ویروسی "هرپس" یا تب‌خال، و یا زگیل آلت تناسلی یا زخ ایجاد شود. همچنان این امکان وجود دارد که چنین زنان به ویروس خطرناک پاپیلوم انسانی، که بیشتر از همه در زمان آمیزش جنسی و از طریق تماس مستقیم بین پوست افراد انتقال می‌یابد، مبتلا گردند. پروفیسور ناربرت بروکمایر، متخصص امراض جلدی، می‌گوید که "تراشیدن موهای شرمگاه امکان گسترش ویروس پاپیلوم انسانی را بیشتر می‌سازد".
گاهی در نتیجه تراشیدن با تیغ، برخی از نقاط در قسمت شرمگاه زخم می‌گردد، و این بسیار خطرناک است. اما دور کردن موها با ریشه آن نیز می تواند سبب عفونت و التهاب گردد. وقتی موها با ریشه آن از بدن دور ساخته شوند، موهای دیگری که به جای آنها می‌رویند، نمی‌توانند به بیرون از پوست سر بزنند، بلکه در مسیر غلط در زیر پوست رشد می‌کنند و چنین حالتی سبب التهاب های خطرناک می‌گردد.
دقت و احتیاط
مهمترین نکته در هنگام تراشیدن موهای بدن، به خصوص در ناحیه شرمگاه، دقت و احتیاط هرچه بیشتر است. پروفیسور بروکمایر توصیه می‌کند: «پس از تراشیدن موها، جلد باید با کریم چرب شود تا خشک نگردد. علاوه بر آن پس از تراشیدن موهای شرمگاه، یک تا دو روز مقاربت جنسی صورت نگیرد. در این مدت زخم های بسیار کوچک، که هنگام تراشیدن ایجاد می‌شوند، دوباره بسته می‌گردند و خطر آلودگی با ویروس بسیار کم می‌شود. با آنهم به نظر من خطر ابتلا به بیماری جنسی، در صورتی که پیش از آن موهای ناحیه شرمگاه تراش شده باشد، آنقدر بزرگ نیست.»
حفاظت از جانوران تهوع آور
تراشیدن موهای شرمگاه مزیت‌های هم دارد. ناخوشایند ترین چیز یک نوع شبش به نام "شبش عانه" است که در ناحیه آلت تناسلی انسان جا می‌گیرد. این نوع شبش ها آنقدر که گمان می‌شود، کم نیستند. شبش‌های عانه از خون انسان تغذیه می‌کنند و در موهای شرمگاه لانه کرده و تخم‌گذاری می‌کنند. پروفیسور بروکمایر می‌گوید که تراشیدن موهای شرمگاه جابجا شدن و تکثر این شبش در ناحیه عورت را مشکل ساخته و حتی ناممکن می‌گرداند، "زیرا موهای که شبش عانه برای لانه کردن خود به آن نیاز می‌داشته باشد، دیگر وجود نمی‌داشته باشند". به گفته این متخصص امراض جلدی، شبش عانه از طریق تماس نزدیک بدن، طور مثال هنگام مقاربت جنسی، از یک انسان به انسان دیگر انتقال می‌یابد.
سنگ بُرنده و کارد فلزی
تراشیدن موهای شرمگاه سابقه بسیار طولانی دارد، طور مثال در مصر باستان. چند هزار سال پیش پوست بدن انسان‌ها مانند امروز اینقدر حساس، نرم و یا به اصطلاح "نازک نارنجی" نبود. هرچند در آن زمان وسایل برقی برای تراشیدن و دور کردن موهای بدن وجود نداشت، اما مصری‌های باستان برای دور کردن موهای بدن و لشم ساختن جلد خود، به شمول ناحیه شرمگاه، از کاردهای فلزی و یا موم استفاده می‌کردند.
رومی های باستان نیز در هیچ امری از مصری‌ها عقب نمی‌ماندند. برای آنها نیز بدن صاف و بی مو جزء زیبایی بود. زنان رومی مژه های خود را با کندن موهای پراکنده آن، اصلاح و منظم می ساختند و موهای جلد خود را با استفاده از سنگ پا دور می‌کردند. زنان در مصر و روم باستان برای دور کردن موهای بدن به خصوص در ناحیه شرمگاه، حتی از شیوه های بسیار خطرناک مانند استفاده از ماده کیمیایی آرسنیک کار می‌گرفتند. استفاده از این ماده شدیداً سمی برای از بین بردن موها در قسمت های مختلف بدن، حتی تا امروز در برخی از مناطق هندوستان رایج است.
قیچی کردن موهای شرمگاه در پایان قرن نوزده به خصوص در اروپا یک مُد بود. اما در سال های هفتاد تراش و قیچی نکردن و گذاشتن موهای شرمگاه به حالت طبیعی، به عنوان یک زیبایی رایج گردید. در دهه نود این مُد هم دیگر کهنه شده و از بین رفت. حالا اکثریت دختران و پسران تراشیدن کامل و یا قسمی موهای شرمگاه را یک زیبایی مطلوب می‌پندارند.
گودرون هایزه/ ص. ا.