ثبت ۵۰ قضیه فرار از منزل و ازدواج ۱۰۰جوان فراری در بامیان

عزیزه احمدی، سرپرست ریاست امور زنان ولایت بامیان به دویچه وله گفت که در طی سه ماه گذشته ۳۲ قضیه خشونت علیه زنان در این اداره به ثبت رسیده است که ۱۳ مورد آن قضیه فرار از منزل بوده است. اوگفت که رسم و رواج های ناپسند، طویانه گزاف، بد دادن، عدم در نظر گرفتن خواست دختر و ازدواج های اجباری سبب شده است که شماری از دختران و پسران از منزل فرار کرده و به خانه امن پناه ببرند.

سرپرست ریاست امور زنان بامیان گفت که این اداره با همکاری محکمه، شورای علما و شوراهای  محل در طی دو سال گذشته بیش از ۵۰ قضیه فرار از منزل را حل و فصل کرده و۱۰۰ دختر و پسر را به عقد نکاح یکدیگر در آورده است. خانم احمدی گفت: «اکثر ازدواج های فرار از منزل موفق بوده است و تعداد بسیار کمی فرار از منزل ناموفق بوده وسرانجام منجر به خشونت و یا طلاق شده است.»

باوجود آن که در حدود دو دهه اخیر پیرامون حقوق زنان برنامه های آگاهی دهی صورت گرفته است، اما هنوز هم زنان و دختران از سوی مردان خانواده مورد لت و کوب و خشونت قرار می گیرند. به گفته مقام های ریاست امور زنان بامیان، امسال ۳۲ قضیه و در سال ۱۳۹۷ خورشیدی ۱۱۴ قضیه خشونت علیه زنان به ثبت رسیده است که نزدیک به ۴۰ درصد موارد قضایای فرار از منزل بوده است.

یکی از دخترانی که سال گذشته از ولسوالی ورس ولایت بامیان به هدف جلوگیری از ازدواج اجباری و خشونت خانواده گی مجبور به فرار از منزل شد و سپس به خانه امن پنا برد؛ می گوید: «پدر و مادرم می خواستند که مرا به زور به یک مرد به ازدواج بدهند، که او خیلی اخلاق خوبی نداشت. همراه فامیل خود هم خوب نبود. گر چه کهن سال نبود اما به خاطر اخلاق اش او نمی توانست مرد زندگی من باشد...چون او را دوست نداشتم، دست به فرار از منزل زدم و فعلا وضعیت زندگی من خوب است.»  او حالا با فرد دیگری ازدواج کرده است.

این زوج می گویند که دختر و پسر حق انتخاب همسر در زندگی شان را دارد و باید خانواده ها برای جوانان حق زندگی کردن را به صورت آزاد و دل خواه شان بدهند.

پیامدهای فرار از منزل

ده ها جوان دیگر در بامیان و شاید در سراسر افغانستان به خاطر مشکلاتی از قبیل فقر، بیکاری، خشونت خانواده گی، رسم و رواج های ناپسند و یا هم طویانه گزاف دست به فرار از خانه می زنند. به گفته فعالان فرار از منزل پیامد های مثبت و منفی را در پی دارد.

فعالان حقوق بشر می گویند که شماری از دخترانی که از خانه به قصد ازدواج فرار کرده اند، با مشکلاتی نیز مواجه شده اند. اسماعیل ذکی هماهنگ کننده شبکه جامعه مدنی و حقوق بشر به دویچه وله گفت که فرار از منزل به قصد ازدواج جرم نیست، ولی این کار پیامدهای منفی زیادی را در پی داشته و شماری از این بانوان در خانه شوهرشان با مشکلات زیادی روبرو شده اند.

در ولایت بامیان اکثر دخترانی که از خانه فرار کرده اند بین ۱۵ الی ۲۰ ساله بوده اند. حقوق دانان می گویند که در قانون جزای کشور فرار از منزل جرم نیست و در صورتی که این فرار توام با جرایم اخلاقی نباشد، بر بنیاد قانون جزا جرم پنداشته نمی شود.

گفتنی است که در حدود دو دهه گذشته در افغانستان برای توانمندسازی و حضور زنان در جامعه فعالیت هایی صورت گرفته است. اما با آنهم هنوز چالش های زیادی  فرا روی زنان وجود دارد و خصوصآ زنان و دختران در ولایات نا امن کشور از حق تعلیم وکار  و از حقوق قانونی و مدنی شان محروم اند.