جایزه ساخاروف به داکتر کانگویی رسید

به تاریخ 25 اکتوبر 2012 میلادی افراد ناشناس بسیار مسلح در غیاب این داکتر کانگویی، وارد منزل مسکونی اش می شوند. او خود در این اثنا با موترش از کار به طرف خانه روان است. یک کارمندش تلاش می کند تا داکتر را قبل از ورود به منزل هشدار دهد و این کار به قیمت جان اش تمام می شود. داکتر که صاحب خانه است، جان به سلامت می برد. دلیل این حمله تا امروز روشن نشده است. هدف این حمله داکتر دنیس موکویگی، رئیس شفاخانه "پنسی" در شهر دانشگاهی بوکاوو است که در شرق کانگو موقعیت دارد. او متخصص جراحی بیماری های زنان یا ولادی و نسایی است و روزانه زنانی را که قربانی خشونت های جنسی اند، درمان می کند. او بارها و بارها علیه خشونت جنسی به عنوان ابزار جنگی صحبت کرده است. کاری که برای شماری غیرقابل تحمل بوده است.

این داکتر به پاس این تلاش هایش حالا جایزه ساخاروف پارلمان اروپا را دریافت می کند. مارتین شولتس، رئیس پارلمان اروپا روز سه شنبه در اشتراسبورگ گفت که رؤسای فراکسیون ها به اتفاق آرا به این داکتر کانگویی رای داده اند. از سال 1988 به این سو پارلمان اروپا جایزه ساخاروف را به افراد برجستهای که علیه تعصب، افراط گرایی و ظلم و ستم مبارزه می کنند، اهدا می کند. این جایزه با 50 هزار پول نقد همرا است.

"زندگی برای دیگران"

وظیفه این داکتر 58 ساله برایش تبدیل به یک ماموریت شده است. الهامبخش او در این کار پدرش میباشد که یک کشیش بود. موکویگی در سال 2009 زمانی که جایزه "اولاف پالمه" را به دست آورد، به دویچه وله گفت: «او (پدرم) برای من زندگی کردن برای دیگران را آموخت». او اضافه کرد: «برای من این یک چیز بسیار کوچک بود، اما من به خودم گفتم، خوب است که به کارم ادامه بدهم».

این داکتر پس از تحصیل در رشته طب در کشور همسایه، بروندی، در یک شفاخانه در "لیمیرا" واقع در منطقه روستایی "کیوو جنوبی" کارش را آغاز کرد. او زمانی که دریافت چه تعداد از زنان روزانه جان شان را از دست می دهند، شوکه شد: «بیشتر این امر باعث گردید که من در بخش درمان زنان تخصص بگیرم». او در رشته ولادی نسایی در فرانسه تحصیلات تخصصی اش را انجام داد.

بازگشت در کانگو در آن زمان شجاعت زیادی میخواست. موکویگی در کانگو در برابر چالش های جدید و زیادی قرار داشت. در وسط سالهای 1990 "لیمیرا" منطقهای بود که در مرکز درگیریها قرار داشت و به طور کامل در سال 1996 ویران گردیده بود. گروه های مختلف شورشی و سربازان به طور فزاینده از تجاوز جنسی به عنوان ابزار جنگی استفاده می کردند. با حمایت بین المللی موکویگی پروژه جدیدی را براه انداخت. او شفاخانه "پانسی" را به مرکز ولایت بوکاووا نقل مکان داد. به خصوص در جریان کار در بخش بیماری های زنانه این شفاخانه به سرعت شهرت خوبی پیدا کرد. موکویگی و همکاران اش در این شفاخانه زنان و دختران از سراسر ولایت را که قربانی طرفین درگیر شده بودند، درمان می کرد.

مبارزه برای حقوق زن

موکویگه می گوید: «این زنان اند که جامعه کانگو را زنده نگهداشته اند». او اضافه می گوید: «کافی است که در روی جاده برویم و در می یابیم که این زنان اند که بیشترین کارها را در جامعه انجام می دهند». با این کار شان آنها فقط می خواهند نسل در حال رشد را حمایت کنند، مثلا اطفال شان را به مکتب بفرستند. بنابراین جنگجویان آگاهانه تصمیم گرفتند که نخست بر زنان حمله کنند.

موکویگی از دیر زمانی دیگر تنها یک داکتر معالج نیست. بلکه او یک حامی حقوق زنان در کانگو است. او برنامه هایی برای حمایت روانی و حقوقی برای قربانیان تجاوز جنسی راه اندازی کرده است. او می خواهد ریشه مشکل را پیدا کرده و از بین ببرد. به این ترتیب از چندین سال بدین طرف بر علیه "اقتصاد جنگی" که از این طریق هم شورشیان و هم حکومت برای داشتن درآمد از منابع خام طبیعی استفاده می کنند، مبارزه اش را آغاز کرده است. او می گوید که در اینجا هیچ چیز بدون فشارهای بین المللی اتفاق نخواهد افتاد: «زندانی کردن یک شورشی چیزی را تغییر نمی دهد. اگر امروز یکی زندانی می شود، فردا یکی دیگر تولد می شود». برای حمایت از صلح در کانگو، موکویگی در سپتامبر 2012 در برابر شورای امنیت سازمان ملل متحد سخنرانی کرد. دقیقاً یک ماه بعد، بر همسر و دو فرزندش حمله صورت گرفت و او پس از آن به اروپا فرار کرد.

بازگشت دوباره به وطن

اما سرنوشت مردم اش او را در غربت آرام نگذاشت. از طرف دیگر سازمان های زنان به حمایت از او برآمدند و پیشنهاد کردند که برایش خدمات محافظتی را آماده می سازند. کمتر از سه ماه بعد موکویگی دو باره به کانگو برگشت و از آن زمان تا امروز شب و روز در شفاخانه "پانسی" 24 به سر می برد.

موکویگی به پاس خدمات و تلاش هایش چندین بار جوایز مختلف را دریافت کرده است. به تازگی او در اکتوبر 2013 جایزه معتبر بدیل نوبل را به دست آورد. گیسلا شنایدر، شریک کاری و همکار آلمانی او که رئیس موسسه آلمانی برای ماموریت پزشکی است، او را به عنوان "فردی که در تمام زندگی برای صلح و عدالت کار کرده است" قدردانی می کند. از بیش از ده سال به این طرف این موسسه همکاری نزدیک با موکویگی دارد و شفاخانه او و آموزش های پزشکی در منطقه را حمایت می کند. شنایدر در مصاحبه با دویچه وله گفت که "او تا به حال چند بار این فرصت را به دست اورده است که در اروپا زندگی کند، اما همیشه به کانگو بازگشت کرده است".

نامزدهای دیگر جایزه ساخاروف در سال 2014، جنبش اعتراضی اوکرایین موسوم به "یورو میدان" و لیلا یونس، فعال حقوق بشر آذربایجان بودند که فعلا در زندان به سر می برد. این جایزه قرار است به تاریخ 26 نوامبر به موکویگی اهدا گردد.