در پس روابط ترامپ و پوتین چه نهفته است؟

از مدتی به اینسو رسانه های ایالات متحده امریکا از اصطلاح "برو- منس" بین دو مرد قوی یعنی دونالد ترامپ و ولادیمیر پوتین استفاده می کنند که معنای آن، "اخوت رومانیک" می باشد. اما این کاملاً به حقیقت نزدیک نیست بلکه بیشتر برخاسته از یک تشابه روانی دوگانه بین این نامزد حزب جمهوریخواه برای ریاست جمهوری امریکا و رئیس جمهور روسیه است. حتا معلوم نیست که آیا آن ها گاهی با هم رو به رو شده اند یا خیر. روز دوشنبه دونالد ترامپ گفت: «من هرگز پوتین را ندیده ام و او را نمی شناسم. او در مورد من با لطف گفته است که من یک نابغه می باشم. همین قدر. من او را هرگز ملاقات نکرده ام».

در مصاحبه های پیشین البته ترامپ در این مورد دقیقاً برعکس گفته بود: «بلی، من با پوتین تماس دارم و می توانم به شما بگویم که پوتین به آنچه من و شما در این مصاحبه می گوییم، بسیار علاقمند است و او به شکلی از اشکال آن را می بینید».

ترامپ این مسئله را درست در پایان سال 2013، قریب دو و نیم سال پیش گفته بود. در اخیر هفته، کانال تلویزیونی امریکایی "ای. بی. سی" با اظهارات ضد و نقیض ترامپ در تقابل قرار گرفت. ترامپ گفت: «من فکر نمی کنم گاهی پوتین را ملاقات کرده باشم».

مسئول برنامه گفت: «اما شما باید بدانید که با او ملاقات کرده اید». ترامپ گفت: «بلی، من اینطور فکر می کنم».

آیا این از دست دادن حافظه پیش از وقت یک مرد 70 ساله است؟ و یا اینکه ترامپ ناگهان می خواهد چیزی را پنهان کند؟ قبلا روزنامه نگاران متعددی در این زمینه تحقیق کرده اند. دست کم یک ملاقات مشترک بین پوتین و ترامپ تاکنون مستند سازی نشده است. سه سال پیش هنگامی که ترامپ در مسکو میزبان یک مسابقه زیبایی برای انتخاب "دوشیزه جهان" بود، ترامپ می خواست پوتین به حیث مهمان ویژه شرکت کند؛ اما پوتین نیامد.

سایر خبرنگاران حدس می زنند که ترامپ روابط تجاری با اولیگارش ها یا ثروتمندان بزرگ روسی دارد و از روسیه پول به دست می آورد. این شایعاتی است که خود ترامپ به آن دامن زد و به شدت از اعلام صورت حساب مالیاتش خودداری کرد. او همچنان برنامه ای برای ساختن یک «برج ترامپ» و یک «هوتل ترامپ » در مسکو داشت که هر دو از بین رفتند. حتا تلاش هایی که «ترامپ ودکا» روسی را مزه دار گرداند، ناکام گردیدند. ستایش دو جانبه بین پوتین و ترامپ بنا به اظهار میشائیل او هانلون، کارشناس امور سیاست در بیناد پژوهشی "بروکینگز" بیشتر مساله تیپ می باشد.

میشائیل او هانلون می گوید: «جای نگرانی در آن است که ترامپ در پوتین یک انسان همفکر خودش را می بیند. طبق این شعار که ما کشورهای قوی به جهان می گوییم: پوتین می تواند ساحه نفوذش را داشته باشد، تا زمانی که او ما را آرام بگذارد».

با اینهم در این مودت و دوستی رومانتیک بین دو رهبر باید روشن نمود که اظهارات ترامپ در مورد سیاست خارجی طوری معلوم می شود که از طریق تیلفون توسط پوتین به وی گفته شده باشد؟

به طور مثال ترامپ بر این نظر است که ناتو دیرتر عمر کرده است؛ و یا در مورد دفاع دولت های بالتیک توسط ایالات متحده امریکا می گوید که این وابسته به آن خواهد بود که آیا آن ها به وی به قدر کافی می پردازند. یا اینکه در اخیر هفته گفته است که الحاق کریمیا به روسیه را به رسمیت می شناسد. در این مورد ترامپ می گوید: «من این را به دقت بررسی می کنم. اما بر اساس آنچه من شنیدم، مردم کریمیا ترجیح می دهند با روسیه باشند».

علاوه بر این در انطباق با آن، هیئت های نمایندگی در همایش ملی جمهوریخواهان تلاش نمودند درخواست تهیه اسلحه بیشتر به اوکرایین را از برنامه حزبی جمهوریخواهان حذف کنند.

ترامپ در مدت کوتاهی اصول اساسی چندین دهه ای جمهوریخواهان را مورد ضربت قرار داده است. او ملیگرایی را به جای انترناسیونالیسم قرار داده است. از سیاست حمایوی در برابر تجارت آزاد جانبداری می کند. «اول ایالات متحده امریکا» را به جای تعهد دفاعی در ناتو قرار می دهد. میت رامنی سلف ترامپ برای انتخابات ریاست جمهوری تا هنوز روسیه را «دشمن جیوپولتیکی درجه اول» امریکا می شناسد. جای تعجب نیست اگر پوتین هر از گاهی از رسیدن ترامپ به کاخ سفید خرسند باشد.