دشواری درس خواندن در زیر خیمه ها

شاگردان با لباس های خاک آلود اما چهره های امیدوار در زیر خیمه ها مصروف یادگیری هستند. حتی در کابل نیز که پایتخت می باشد، آن ها زیر خیمه ها درس می خوانند. شماری از مکاتب کابل میز و چوکی ندارد و کودکان بر روی خاک می نشینند و مجبورند با چنین وضعیتی درس بخوانند.

آرزو دختر 11 ساله از کابل که با همصنفی هایش زیر یک خیمه درس می خواند، از مشکلاتش می گوید: «وقتی خاکباد می شود، کتابچه ها و کتاب های مان را باد می برد. ما کتاب نداریم و استادان بر ما فشار می آورند که کتاب بخرید. وقتی باران می بارد، کتاب ها و لباس های ما گل آلود می شود».

این دختر دانش آموز می گوید او و همصنفی هایش مجبورند چهار نفره بر یک چوکی دو نفره بنشینند. او می گوید به دلیل کمبود کتاب های درسی نمی تواند درس هایش را درست پیش ببرد.

تهیه یونیفورم مشکل دیگری است که دانش آموزانی مانند آرزو با آن روبرو هستند. در شهر کابل و در دیگر مناطق افغانستان نیز خانواده هایی هستند که توانایی تهیه یونیفورم مکتب را برای فرزندانشان ندارند. آرزو می گوید: «شاگردانی که نو می آیند، به آن ها می گویند، لباس مکتب جور کنید. ما پیسه نداریم، بسیار مشکلات داریم».

«مشکلات در آینده بیشتر می‌شود»

در زمان طالبان مکاتب دخترانه در بسیاری افغانستان مسدود بودند. نظام جدید معارف یازده سال پیش فعال شد و کشورهای کمک کننده میلیون ها دالر را برای حمایت از معارف افغانستان کمک کردند.

طبق معلومات وزارت معارف نیمی از مکاتب افغانستان ساختمان ندارند، اما تلاش ها در این زمینه جریان دارد. براین اساس قرار است براساس ضرورت های کشور نُه هزار مکتب دیگر نیز ایجاد شود. با این وجود وزارت معارف هشدار می دهد که مشکلات ناشی از نبود ساختمان مکاتب در سال های آینده بیشتر خواهد شد.

فاروق وردک وزیر معارف افغانستان در مراسم نواختن زنگ مکتب گفت که نصف تمام شاگردان در سال 1392، در زیر خیمه ها و یا فضای باز درس می خوانند.

شاگردانی که زیر خیمه ها و فضای باز درس می خوانند، در روزهای بارانی مجبورند بر زمین نمناک بنشینند. معلمانی که زیر خیمه ها و یا در فضای باز مصروف تدریس هستند، از افزایش مشکلات در ماه های آینده شکایت دارند.

ثریا، معلمی که شاگردانش را در چنین وضعیتی درس می دهد، می گوید: «در زیر خیمه ها گرد و خاک زیاد است. در وقت بارندگی گِل و لای زیاد است. مجبور هستیم با این شرایط خود را عیار کنیم».

طالبان در یازده سال گذشته صدها مکتب را در ولایات نا امن افغانستان آتش زده اند. در حال حاضر حکومت توان بازگشایی مکاتب در مناطق تحت تصرف طالبان را ندارد.