دو مرد اندونیزیایی بدیلی برای پلاستیک اختراع کرده اند

اگر تنها به جاکارتا پایتخت اندونیزیا نگاه کوتاهی افگنده شود، طور مثال در یکی از نواحی حومه پایتخت که زباله های شهر را در مساحت حدود ۳۵ هکتار زمین انبار کرده اند، حوالی چاشت روزانه در هر دقیقه یک موتر باری زباله ها در این محل پرتاب می کند. به این ترتیب چند تُن زباله فقط در فاصله چند ساعت در این محل انبار می شوند.

در چنین محلی، افرادی با وجود گرمای شدید هوا، در میان زباله ها به جمع آوری پلاستیک مصروف اند.

سوگیانتو تاندِئو، یک تن ازانجنیران این کشور و یکی از دو مرد مبتکر برای ارائه بدیل پلاستیک با نگرانی در مورد این وضعیت گفت: "همه روزه حدود ۱۵۰۰ تُن زباله را به اینجا منتقل می کنند که از این میان ۱۵ تا۲۰ درصد آن را پلاستیک تشکیل می دهد."

به گفته او پلاستیک تخمیناً ۵۰۰ تا ۱۰۰۰ سال نیاز دارد تا کاملاً محو گردد. به این ترتیب نه تنها نسل های کنونی، بلکه چندین نسل با این مشکل مواجه خواهند بود.

پلاستیک در وجود ماهی ها

طیب تادیایا، دیگر مبتکر اندونیزیایی نیز با اشاره به معضل دیگر جهانی در همین ارتباط گفت: "در حال حاضر در وجود یک سوم ماهی های دریاها و ابحار میکروپلاستیک وجود دارد. تصور کنید، هر باری که شما مایل به صرف ماهی باشید، انگار ماهی های مختلفی در برابر شما قرار داشته باشند و شما انتخاب بتوانید که کدام را میل می کنید و از کدام ها نیز منصرف می شود. آیا این مشکلی نیست که ما این به فرزندان خود محول می کنیم؟"

او افزود که درست همین مسأله کاملاً به ما ربط دارد و نسل ما نسلی است که باید در برابر این وضعیت اقدام کند.

اکنون این دو مرد اندونیزیایی بدیلی را در برابر استفاده از پلاستیک ارائه کرده اند که "ایکو پلاس" نام دارد. این ماده مثل پلاستیک است، اما قابلیت تجزیه را دارا می باشد.

تاندِئو با توضحیاتی در مورد گفت: "این ماده ساخته شده از پلیمری است که از نظر بیولوژیکی قابل تجزیه است و از گیاه موسوم به تابیاکو ساخته می شود."

هردو مرد اندونیزیایی چندین سال بر سر تولید این ماده بدیل کار و مطالعه کرده اند و سپس مؤفق شده اند که این اختراع خود را در مرکز ثبت اختراعات درج نمایند.

اکنون با این ماده خریطه های پلاستیکی، قاشق و پنجه های یک بار مصرف ساخته شده و حتی خریطه های جمع آوری مدفوع حیوانات مختص برای ایالات متحده امریکا را نیز از این همین ماده ساخته اند.

شرکت هردو مرد مذکور سال ۲۰۱۳  توسط بنیاد «شواب» که مقر آن در ژنیو است، جایزه موسوم به "کارآفرینی در امور اجتماعی" را دریافت کرد و یکی از شرکت های معتبر در سطح جهان به شمار می رود.

گفتنیست که کشور زادگاه هر دو مرد متذکره اندونیزیا نیز در نظر دارد تا سال ۲۰۲۰ خریطه های پلاستیکی ای را که از بقایای نفت ساخته می شوند، کاملاً ممنوع نماید.

از همین حال در اکثر مغازه های این کشور از همین خریطه های بدیل در برابر پلاستیک که حاصل زحمات هر دو مرد اندونیزیایی و همکاران شان اند، به طور گسترده حین خرید و فروش استفاده صورت می گیرد.

    مانوئیلا، کاسپرـکلادریگ/ نادیه فضل