شهر بُن: آزار جنسی زنان در یک جشن برای آوارگان

انا (نام اصلی توسط هیئت تحریریه تغییر داده شده است)، یک دختر 25 ساله که در نیمه شب با سه دختر و یک پسر به این مهمانی آمده بود، گفت: «به کسی از (گروه ما) دست نزدند، شاید به این خاطر که یک مرد همراه ما بود.اما (می توان گفت) که در طول رقص بیش از حد به ما نزدیک شده و مزاحمت کردند... ». اما او متوجه بوده است که چگونه به زنان دیگر با شدت بیشتر آزار و اذیت رسانده شده است . این شاهد عینی می گوید: «وقتی که آدم شب ها به مهمانی می رود، از این اتفاق ها گاه و بیگاه می افتد، اما وسعت آن هیچگاه به این اندازه نبوده است...ما احساس ناخوشایندی داشتیم».

توجه رسانه ها به این واقعه دوماه بعد از آن

این جشن به تاریخ هفت نومبر سال 2015 با عنوان «پارتی ویت اوت بوردَرز» (مهمانی بدون مرز) برگزار شد. دو ماه بعد روزنامه «جنرال انسایگر» که در بُن نشر می شود و بزرگترین روزنامه محلی شهر است، در رابطه با شب سال نو در کولن یک مقاله نصف صفحه یی درباره جشن بُن نوشت. طبق این مقاله در این جشن چندین مرد به زنان برخلاف میل شان دست زده اند. طبق گزارش کارمندان انجمن «ریفوجیز وِل کَم» (آوارگان خوش آمدید) در بُن، که در سازماندهی جشن مذکور سهم داشته اند، آلمانی ها و غیرآلمانی ها در میان متخلفین بوده اند.

گروهی که انا نیز جزو آن ها بوده، به محض ورود متوجه شده که بسیاری از مردانی که پیرامون صحن رقص حضور داشتند، به شدت مست بودند. طبق اطلاعات سازمان «آوارگان خوش آمدید» تا 300 مهمان در این جشن که در یک کشتی برگزار شده بود، حضور داشتند و سه چهارم از آن ها – طبق برآورد انا – مرد بوده و ظاهرا جزو آوارگان تازه وارد بوده اند.

سازمان دهندگان از نشر این خبر حیرت زده شده اند

این وقایع این سازمان را واداشت که به تاریخ دهم نومبر – یعنی سه روز پس از این مهمانی – در سایت انترنتی اش اظهارنظری نشر کند. سازمان دهندگان رضاکار در این متن دست اندازی های (جنسی) را محکوم کرده و از خانم هایی که در معرض این تعرض ها قرار گرفته اند، عذرخواهی کردند.

در طول این مهمانی سازمان دهندگان چندین بار از طریق میکروفون به آلمانی، انگلیسی و عربی از مردان خواستند که فاصله لازم را حفظ کنند و براساس اظهارنظری که در سایت انترنتی سازمان نشر شده، حتی برخی از کشتی اخراج شده اند. اما نویسندگان این متن نوشته اند که «متاسفانه ما با این اقدامات به جایی نرسیدیم».

سازمان دهندگان از این که روزنامه «جنرال انسایگَر» اکنون – دو ماه بعد – این واقعه را نشر کرده، غافلگیر شده اند. سارا پولیس، عضو هیئت رئیسه سازمان «آوارگان خوش آمدید» در پاسخ به تقاضای دویچه وله نوشت: «به خصوص این که ما در ماه نومبر به طور مفصل و کتبی به سوال های روزنامه پاسخ داده ایم و آن ها از نشر آن صرف نظر کردند».

زمینه فرهنگی عاملان مزاحمت های جنسی

سازمان دهندگان انجمن «آوارگان خوش آمدید» در اظهارنظری که نشر کرده اند، این را که میان آزار جنسی در جشن ماه نومبر و پس زمینه فرهنگی مهمانان رابطه ای وجود دارد، در ذات خود رد نمی کنند.

سارا پولس نمی خواهد به هیچ صورت وقایع مهمانی مذکور را بی اهمیت جلوه دهد، اما تاکید می کند که «مزاحمت جنسی به زنان متاسفانه همه جا و همه روزه رخ می دهد». این خانم اصلا هیچ رابطه ای میان این قضیه و وقایعی که در شب سال نو در ایستگاه مرکزی قطار کولن رخ داد، نمی بیند: «این دو رویداد کاملا متفاوت هستند».

انا، دختر جوانی که در جشن بُن حضور داشته با این نظر موافق است و می گوید: «من وقتی از وقایع کولن خبردار شدم، حتی یک ثانیه هم به یاد آن مهمانی نیافتادم». به گفته او تعرض های جنسی در کولن در یک میدان عمومی و با حضور چندین هزار تن و مردانی رخ داده که زنان را محاصره کرده اند و جشن بن در یک محیط دانشجویی بوده است.

جستجو به دنبال دلایل این واقعه

انا در ادامه می گوید: «آن جا برخی یقینا از حد خود تجاوز کردند». اما او اضافه می کند که هدف شرکت کنندگان در پارتی ها آشنایی و نزدیک شدن با دیگران است و این جا است که به گفته او برخی از مردان اشتباه بزرگی مرتکب شده اند.

انا هم این را رد نمی کند که این وقایع بی ارتباط با کشورهای مبداء مردانی که در جشن حضور داشتند، نبوده است. اما او می افزاید که شاید آن ها نه به طور عمدی بلکه از روی ناآگاهی این گونه رفتار کرده اند.

انا می گوید که دست اندازی جنسی در همه جای کشتی محل برگزاری جشن رخ نداده است: «در عرشه کشتی فضا کاملا متفاوت و آرام بود. مردم در گروه های متشکل از شهروندان کشورهای مختلف ایستاده بودند و با یکدیگر صحبت می کردند. فضای خیلی خوشایندی بود».